جعفر ابراهیمی، عضو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان را ۱۲ شهریور به همراه ۱۲ زندانی سیاسی دیگر از بند چهار و هشت زندان اوین به زندان قزلحصار تبعید کردند. پیش از تبعید زندانیان وکیل و خانواده جعفر ابراهیمی در باره وضعیت سلامتی او هشدار داده بودند و شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان به صراحت مسئولان سازمان زندانها را مسئول سلامت جانی ابراهیمی دانسته بود.
شیوا عاملی‌راد، عضو انجمن صنفی معلمان کردستان ـ مریوان و عضو پیشین شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در گفت‌وگو با «زمانه» معتقد است تبعید و پرونده‌سازی برای جعفر ابراهیمی بخشی از فرایند ارعاب و هراس‌افکنی در میان فعالان صنفی در آستانه سالروز قیام ژینا است. او می‌گوید:
از مدت‌ها قبل فعالان را در مناطق مختلف خواسته‌اند. از آنها خواسته‌اند تعهد بدهند که در هیچ تجمعی شرکت نکنند، حرکتی نداشته باشند. ده‌ها معلم را از رتبه‌بندی حذف و در یک روند تعمدی بسیاری از معلمان را اخراج کرده‌اند. اینها به خاطر این است که معلمان را در سالروز قیام ژینا بترسانند. در زندان هم جعفر ابراهیمی چهره شناخته شده‌ای است هم در معلمان و هم در زندان. این برخورد با او، از تبعید تا پرونده‌سازی را هم باید بخشی از پروسه «برخورد پیشگیرانه» در آستانه سالروز قیام ژینا دانست.
جعفر ابراهیمی را از اردیبهشت ۱۴۰۱، در آستانه تجمع سراسری معلمان در روز کارگر در زندان حبس کرده‌اند. او پیش از بازداشت هم از بیماری گوارشی و ضعف سیستم ایمنی رنج می‌برد. به گفته شیوا عاملی‌راد، بیماری گوارشی او در سال ۸۸ زمانی که در زندان بود پدید آمد و پس از آن در مقاطع مختلف شدت گرفته است.
عاملی‌راد می‌گوید:
طی نزدیک به دو سالی که ابراهیمی در زندان اوین است بیماری وخیم‌تر شده است به صورتی که چند باری بستری شده و پزشکان توصیه کرده‌اند که تحت کنترل پزشکی کامل باشد تا با تغییر دُز یا خود داروها و آزمایش‌های مداوم به یک حالت با ثبات برسد.
سازمان زندانها اما بدون توجه به توصیه پزشکان و حتی پیشنهاد پزشکان بهداری زندان اوین با مرخصی درمانی جعفر ابراهیمی مخالفت کرد. به گفته عاملی‌راد خود پزشک زندان وضعیت او را «حاد» تشخیص داد. او می‌گوید:
بر اثر دارویی که در زندان به او داده بودند سطح ایمنی او را به شدت پائین آورده است. حتی خود پزشک زندان توصیه کرده است که در محیط زندان نباشد چون ایمنی بدنش پایین می‌آید و ریسک سلامتی او بالا می رود.
به گفته این عضو انجمن صنفی معلمان کردستان با پیگیری‌های وکیل و خانواده جعفر ابراهیمی، «پزشکی قانونی موافقت کرده بود که او یک ماه به مرخصی پزشکی برود و بعد دوباره مدارکش را بفرستد تا اگر لازم بود تمدید شود اما سازمان زندانها مخالفت کرد».
او می‌گوید:
سازمان زندانها گفته بود جعفر ابراهیمی هر روز می‌تواند برای آزمایش به بیرون از زندان منتقل شود و دوباره به زندان بازگردد اما به او اجازه مرخصی پزشکی داده نمی‌شود. علاوه بر این سازمان زندانها پرداخت هزینه درمان را برعهده زندانی گذاشته بود و حاضر نبود هزینه درمان او را بپردازد.
به گفته شیوا عاملی‌راد جعفر ابراهیمی حاضر به پذیرش این دو شرط نمی‌شود چرا که «معتقد است که این اجحاف به حق زندانیان است و وقتی سازمان زندانها به صورت قانونی موظف به تأمین هزینه درمان است نباید زندانی این هزینه را بپردازد.».
چرا آنها را تبعید کردند؟
وضعیت سلامت جعفر ابراهیمی در روزهای پیش از تبعید به مرحله هشدار رسیده بود. برخی از همبندیان او گفته بودند که در «هوا خوری» سرش گیج رفته و بی‌حال شده و به مدت ۲۴ ساعت زیر سرم رفته است. در روز ۱۲ شهریور ماموران زندان به بهانه انتقال به بهداری، او را از بند چهار زندان اوین به بیرون می‌آورند و با خشونت به زندان قزلحصار تبعید می‌کنند.
عاملی‌راد در این باره می‌گوید:
او به همراه بقیه زندانیان در اعتراض به افزایش هزینه تلفن، کوتاه‌تر شدن تکرار صدای «این تماس از زندان است» و مانیتورینگ تماس تلفنی زندانیان اعتصاب تلفنی کرده بودند. رئیس زندان تصمیم گرفته آنها را تبعید کند و در روز ۱۲ شهریور هر کدام را با یک بهانه از بند خارج می‌کنند بدون اینکه حتی وسایل شخصی خودشان را بتوانند به همراه ببرند.
به گفته او در انتقال زندانیان به ماشین انتقال به آنها دستبند و پابند می‌زدند و با خشونت آنها را روی زمین می‌کشند:
وقتی از بند بیرون می‌آیند دست بند و پابند به آنها می‌زنند. با خشونت زیاد با آنها رفتار می‌کنند. می‌گویند که تا چند روز کبودی جای دستبند و پابند بر روی بدن‌هایشان باقی مانده است. آنها در برابر انتقال مقاومت کرده بودند و ماموران زندان آنها را بر روی زمین کشیده بودند.
تهدید جانی در بند «امن»
زندانیان تبعید شده به قزلحصار به «بند امن» منتقل شده‌اند. در آنجا به گفته عاملی‌راد رئیس زندان در ابتدا حاضر به پذیرش آنها نبود. با گذشت نزدیک به یک هفته از انتقال، هنوز در فهرست زندانیان قزلحصار ثبت نشده‌اند. عاملی‌راد می‌گوید:
اتاق‌های بند چهار شبیه به سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ و ۲۴۰ زندان اوین است، بسیار کوچک و بدون امکانات. در آنجا زندانیان جرایم خطرناک که در داخل زندان درگیری خشونت‌بار داشته‌اند یا به اعدام محکوم که منتظر اجرای حکم هستند، نگهداری می‌شوند. وضعیت طوری است که رئیس زندان به این ۱۳ زندانی گفته وقتی بقیه از اتاق‌هایشان بیرون می‌آیند به داخل اتاق بروندچرا که این زندانیان ممکن است برای تاخیر در اجرای حکمشان هر کاری بکنند. از این جهت می‌توان گفت که حتی امنیت جانی هم ندارند.
زندانیان تبعید شده از روز نخست اعلام کردند در اعتراض به تبعیدشان غذای زندان را نمی‌خورند. به گفته عاملی‌راد آنها «به شکلی در اعتصاب غذا هستند. از روزی که تبعید شده‌اند هم به دلیل اینکه به فروشگاه زندان و وسایل شخصی خودشان دستری ندارند، فقط با بیسکویتی که زندانیان عقیدتی بندهای دیگر به آنها داده‌اند غذا خورده‌اند».
او می‌گوید زندانیان تبعید شده خواستار بازگشت به زندان اوین هستند. «رئیس زندان به آنها قول داده که به بندهای بهتر منتقل شوند اما گفته‌اند تا وقتی که به زندان اوین بازگردانده نشوند غذای زندان را نخواهند خورد. حتی پیشنهاد رئیس زندان برای دسترسی به آشپزخانه را هم رد کرده‌اند».
نیاز فوری جعفر ابراهیمی به درمان
ابراهیمی به گفته وکیلش در زندان به دیابت هم مبتلا شده است. او پیش از این سابقه این بیماری را نداشت. عاملی‌راد می‌گوید علاوه بر این «یک چشمش هم تاری دید دارد» و همه اینها «می‌تواند از استرس و فشار زیاد زندان باشد».
وکیل و خانواده ابراهیمی در روزهای گذشته بارها خواهان رسیدگی به وضعیت سلامت او و انتقال این معلم زندانی به مراکز درمانی خارج از زندان شده‌اند. درخواستی که به گفته عاملی‌راد از سوی مسئولان زندان بی‌پاسخ مانده است. او می‌گوید:
هفته آینده باید برای آزمایش به درمانگاه منتقل شود اما معلوم نیست که به او مرخصی می‌دهند یا مثل دفعات قبل او را با نگهبان از زندان به درمانگاه می‌فرستند.
پرونده سازی برای طولانی‌تر کردن دوره حکم
در وضعیتی که نگرانی‌ها نسبت به سلامت جعفر ابراهیمی افزایش یافته است و هراس این می‌رود که به گفته شیوا عاملی‌راد او را در پروسه «مرگ تدریجی» فرسوده کنند، وکیل او از تشکیل یک پرونده جدید علیه موکلش در شعبه سوم دادگاه اوین خبر داده است.
اتهام ابراهیمی در پرونده تازه با دو اتهام «توهین به مقامات زندان» و «اخلال در نظم عمومی» اعلام شده است. عاملی‌راد معتقد است:
این پرونده‌سازی در حالی که طبق حکم کنونی دوره محکومیت ابراهیمی در فروردین ۱۴۰۳ به پایان می‌رسد برای طولانی‌تر کردن دوره محکومیت و نگهداشتن او در زندان است.