جمعی از ایرانیان ساکن هلند در همراهی با شهروندانی با ملیت‌‌های دیگر در اجابت دعوت مرکز تازه تاسیسی با نام «کانون مهسا»، یکشنبه دوم جولای در پارک ماکسیما در نزدیکی شهر اوترخت در یک راهپیمایی به مسافت ۵ کیلومتر و در مدت زمانی بیش از سه ساعت یاد قربانیان قیام ژینا را گرامی داشتند.
کانون مهسا در وبسایت این مرکز اینگونه معرفی شده است:
کانون مهسا تشکلی است دموکراتیک، مستقل، فراحزبی و پایبند به اصول دموکراسی سکولار. این کانون برخاسته از خیزش انقلابی مردمی ۱۴۰۱ بوده و به همت تعدادی از فعالان و مبارزان آزادیخواه در هلند پایه گذاری شده است. کانون مهسا به هیچ حکومت، حزب و گروه سیاسی وابستگی ندارد و تمام انسان‌ها را صرف‌نظر از نژاد، قوم، دین، مذهب و جنسیت دارای حقوق و احترام برابر می‌داند و پذیرای عضویت و هم‌کاری با همه‌ی ایرانیان و دوست‌داران فرهنگ ایران است.
این برنامه پیاده‌وری که با عنوان «در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی، یک چشم از دست دادیم، اما شکست نخوردیم!» فراخوان خود را منتشر کرده بود، با مجموعه سوشیال ران هلند برنامه خود را به پیش برد.
در فرخوان این برنامه آمده بود:
این پیاده‌روی پنج کیلومتری معنایی بیش از یک پیاده روی معمولی دارد. این پیاده‌روی، بیانیه‌ای برای آزادی و برابری است. با راه رفتن با یک “چشم پوشیده”، کمی از چالش‌هایی را که بخشی از ایرانیان هر روز با آن روبرو هستند، تجربه می‌کنیم. ما با پیاده‌روی خود می‌خواهیم آگاهی ایجاد کنیم و بستری برای انتقال داستان‌ها و تجربیات مردم مبارز ایران فراهم کنیم. به ما بپیوندید که با هم، گامی به سوی تغییر برداریم.
در ارتباط با این برنامه با خانم نیلوفر، مسئول اجرایی برنامه گفت‌وگویی کوتاه ترتیب دادیم.
به گفته نیلوفر کانون مهسا زاییده انقلاب زن، زندگی، آزادی است و حاصل چند ماه تلاش گروهی است. او به زمانه گفت: مدتی برای شروع به کار کانونی که فراگیر باشد و با حضور افراد متنوع و بتواند افرادی با فکرهای متنوع را زیر یک چتر جمع کند تلاش شده است. به گفته نیلوفر این کانون خط قرمزهایی نیز برای خود متصور است ازجمله خشونت‌طلب نبودن، احترام گذاشتن به عقاید دیگران و احترام به آزادی بیان. تلاش این کانون است که تمام فعالانی که در مدت خیزش زن، زندگی، آزادی فعال بودند را زیر یک سقف جمع کند و در کنار یکدیگر با افزایش وحدت فعالیت‌ها را افزایش دهد. این کانون به طور رسمی دو هفته پیش (در ماه ژوئیه) در یک نشست در شهر آمستردام با حضور چند سخنران با ایده‌های متفاوت کار خود را آغاز کرد و پیاده‌روی در پارک ماکسیما شهر اوترخت دومین برنامه این کانون بوده است.
نیلوفر همچنین هدف از برنامه راهپیمایی پنج کیلومتری را اینگونه عنوان می‌کند که افراد علاقه‌مند این مسیر ار با یک چشم پانسمان شده و به یاد آسیب‌دیدگان خیزش ژینا طی مسیر کنند و در طول راه هم پرفورمنس‌های مختلفی برگزار شود تا اطلاعات مشارکت‌کنندگان درباره آنچه در ماه‌های اخیر در ایران گذشته افزایش یابد.
نیلوفر به زمانه گفت که در پی این بودند که هم‌زمان یک کار مشترک را انجام دهند و آن دیدن با یک چشم به یاد کسانی که چشم خود را در قیام اخیر از دست داده‌اند با این ایده که تصویر قوی از اتفاق‌هایی که در ایران افتاده به جامعه هلند نشان داده شود. به گفته او در این برنامه هم هلندی‌ها و هم ایرانیان حضور داشتند که این برای برگزارکنندگان جای خوشحالی داشته است.
در بخش‌هایی از مسیر پیاده‌روی ۵ کیلومتری پرفرمنس‌هایی برگزار شده است. برای نمونه در یک توقف به صورت سمبلیک تولد سارینا اسماعیل‌زاده جشن گرفته شده، در توقف دیگری به یاد کیان پیرفلک قایق‌هایی ساخته شد و آرزوهای شرکت کنندگان بر آن نقش بست. در همین رابطه نیلوفر به زمانه گفت:
در هر ایستگاه همچنین ما درباره مادرانی که برای ما سمبل مقاومت شدند صحبت کردیم و آن‌ها را به عنوان رهبران اصلی خودمان معرفی کردیم. عکس‌های آن ها رو در طول مسیر همراه داشتیم و سعی کردیم اطلاعاتی درمورد آن‌ها به مردم بدهیم.
این برنامه در مدت تقریبی سه ساعت برگزار شد و شرکت‌کنندگان در پایان به صورت سمبلیک دسته‌جمعی رقصیدند. نیلوفر به زمانه گفت که این رقصیدن بر این پایه انجام شد که در ابتدای مسیر گفتیم که اگر این مسیر طولانی و سختی آن را تحمل کنیم و به پایان برسانیم در پایان به شادی ختم خواهد شد.
نیلوفر همچنین گفت:
ما معتقدیم که اگر بخواهیم به فعالیت‌هایمان ادامه دهیم نمی‌توان تنها سوگواری کرد و باید انرژی خودمان را پایدار نگه داریم، و از آنجا که رقص هم اکنون به یک نماد مبارزه در ایران تبدیل شده و به عنوان یکی از فعالیت‌های اصلی برای مبارزه مدنی از آن استفاده می‌شود، ما سعی کردیم این را در این برنامه نشان دهیم و از رقص به عنوان نماد آزادی استفاده کردیم. این رقصیدن تنها از سر شادی نیست و حتی از شدت غم و سوگواری هم می‌توان آن را نمادین انجام داد.
به گفته این عضو کانون مهسا این قبیل برنامه‌ها حتما در آینده ادامه خواه داشت و کانون راه‌هایی خواهید یافت که شیوه‌های مبارزه به صورت پایدار ادامه داشته باشد. نیلوفر به زمانه گفت:
ما معتقدیم که این اتفاق ایران یک انقلاب فرهنگی نیز هست و این باید باعث شود تاثیری در زندگی روزمره آدم‌ها گذاشته شود و بخشی از زندگی به مبارزه برای آزادی ایران اختصاص یابد.
بنا است که در آینده نمونه این برنامه در شهرهای دیگر هلند نیز انجام شود.
