۷۵ نفر از دانشگاهیان ایرانی مقیم خارج در نامه‌ای به رحمان جاوید، گزارشگر ویژه حقوق بشر و کمیته حقیقت‌یاب کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل از آن‌ها خواسته‌اند تا در مورد وضعیت کنونی حقوق بشر در ایران فعالانه عمل کنند. آن‌ها ضمن آن‌که وضعیت ایران را «بسیار نگران‌کننده» خوانده‌اند، از دستگیری و زندانی‌کردن شرکت‌کنندگان در جنبش «زن، زندگی، آزادی» و محاکمه‌های «غیرشفاف و غیرعادلانه» بازداشت‌شدگان گفته‌اند. امضاکنندگان این نامه نوشته‌اند: «فقدان دادرسی عادلانه و شفاف در قوه قضائیه، بی‌توجهی آشکار به حقوق شهروندان و بی‌طرف نبودن قضات رسیدگی‌کننده سبب می‌شوند که احکام صادره ناقض حقوق بشر باشند.» آن‌ها همچنین دادگاه‌های تشکیل‌شده برای بازداشت‌شدگان را «فاقد وجاهت قانونی و سازوکارهای قضایی منطبق بر هنجارهای شناخته‌شده حقوقی» دانسته و افزوده‌اند: «دستگیرشدگان همچنین از حق داشتن وکیل مستقل محروم‌اند و گاه محتوای پرونده آن‌ها هم در دسترس کسی قرار نمی‌گیرد». در بخش دیگری از این نامه به وضعیت دانشگاه‌های ایران پرداخته شده و گفته‌ شده که «در درون دانشگاه‌ها نیز اذیت و آزار و مجازات‌های بدون محاکمه و خودسرانه دانشجویان و استادان به‌گونه‌ای چشمگیر افزایش یافته است» و «کمیته‌های انضباطی با همکاری حراست و دیگر نیروهای امنیتی تصمیم به اخراج موقت یا دایم دانشجویان می‌گیرند» و یا مانع از ورود آن‌ها به دانشگاه‌ها می‌شوند، در حالی‌که به‌گفته نویسندگان نامه، براساس اعلامیه کنفرانس جهانی یونسکو در سال ۱۹۹۷ دخالت نیروهای امنیتی و نظامی درمحیط آکادمیک ممنوع است. دانشگاهیان ایرانی خواهان لغو احکام اعدام، توقف اشکال گوناگون شکنجه، آزار و اعتراف‌گیری‌های غیرانسانی دستگیرشدگان، تشکیل گروه مستقل غیردولتی حقیقت‌یاب برای بررسی بی‌طرفانه شرایط زندانیان، شفاف و علنی بودن روند قضایی محاکمه دستگیرشدگان و برخورداری از همه حقوق انسانی برای دفاع از خود از جمله انتخاب آزادانه وکیل مدافع، شده‌اند و از کمیته حقیقت‌یاب کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل خواسته‌اند که بلافاصله موضوع بررسی محاکمه‌های دستگیرشدگان و به‌ویژه احکام اعدام را در دستور کار خود قرار دهد. متن کامل نامه دانشگاهیان را می‌توانید در تریبون زمانه بخوانید.