سازمان‌های حامی پناهندگان در شمال فرانسه، دولت فرانسه را به دلیل تعداد بالای افرادی که جان خود را برای عبور از کانال مانش با قایق های کوچک به خطر می اندازند، مقصر می‌دانند.
در سال جاری تاکنون بیش از ۲۰ هزار نفر از مسیر کانال مانش برای ورود به بریتانیا تلاش کرده‌اند. مقامات نیروی مرزی بریتانیا پیش‌بینی کرده‌اند که این تعداد تا پایان سال به ۶۰ هزار نفر برسد.
۱۴ هزار و ۷۲۸ نفر، از زمان اعلام سیاست بحث برانگیز دولت بریتانیا برای فرستادن پناهجویان به رواندا در ماه آوریل گذشته این مسیر را آزموده‌اند.
سازمان‌های غیردولتی فرانسوی می‌گویند در حالی که فرانسه مراکز پذیرش پناهجویان دارد، بسیاری از آنها در خیابان می‌خوابند. کاله، دانکرک و پاریس همگی مناطقی هستند که پناهجویان به امید رسیدن به بریتانیا یا رسیدگی به درخواست پناهندگی خود در فرانسه در آنها اردو زده‌اند.
نیکلای پوسنر، هماهنگ‌کننده «اوتوپیا ۵۶»، یک سازمان غیردولتی فرانسوی که از از پناهجویان حمایت می‌کند، می‌گوید: «شما در بریتانیا، رواندا را دارید، ما در فرانسه خیابان‌ها را داریم. دولت داوطلبانه این محیط را ایجاد می کند به این امید که مردم دیگر به اینجا نیایند یا خودشان آنجا را ترک کنند.»
France terre d’asile، یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های حمایت کننده از پناهجویان و دریافت‌کننده کمک‌های مالی از دولت فرانسه، روز چهارشنبه در توییتی اعلام کرد که سیاست‌های دولت فرانسه به طور ضمنی برخی از پناهجویان افغان را تشویق می‌کند تا مسیر خطرناک به بریتانیا را امتحان کنند.
هلن سوپیوس دیوید، مدیر حمایت در این گروه می‌گوید: «دلایلی که باعث می‌شود افراد در تلاش برای رسیدن به بریتانیا با قایق‌های کوچک جان خود را به خطر بیندازند، متعدد است. با این حال، فقدان گزینه‌های جایگزین، همچنان مساله اصلی است: مسیرهای قانونی تقریباً برای درخواست پناهندگی و پیوند مجدد با خانواده‌ها وجود ندارد، و مکان‌های پذیرش برای پناهجویان در فرانسه وجود ندارد.»
او اضافه می‌کند: «افزایش گذرگاه‌ها نشان می‌دهد که اقدامات محدودکننده مانند طرح رواندا یا کنترل‌های مرزی تقویت‌شده به‌عنوان بازدارنده عمل نمی‌کند. تنها راه‌حل، پیشنهاد جایگزین‌هایی در قالب مسیرهای قانونی، شرایط پذیرش مناسب و حفاظت از افرادی است که به آن نیاز دارند.»
یک پناهجوی افغان که می‌گوید به‌عنوان مترجم به نیروهای انگلیسی کمک کرده است، از سال ۲۰۱۹ پس از فرار از خانه‌اش در فرانسه زندگی می‌کند زیرا جانش در افغانستان در خطر بود. اما علی‌رغم اینکه می‌گوید شواهد مستند قابل توجهی در اختیار دارد که مخاطرات زندگی در افغانستان برای او را تایید می‌کند، پرونده او پیشرفتی نداشته است.
او گفت: «سعی کردم در فرانسه درخواست پناهندگی کنم، اما هیچ حمایتی از طرف دولت وجود ندارد. این چیزی نیست که تنها برای من اتفاق افتاده باشد. این برای بسیاری از پناهجویان اتفاق افتاده است.»
او در نهایت خیابان‌خواب شده است: «من ۳۵ ساله هستم. به هشت زبان صحبت می‌کنم. تمام مدارکم را به مقامات فرانسه ارائه کردم اما پناهندگی دریافت نکردم. زندگی در خیابان واقعا سخت است.»
«وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوید، باید دنبال توالت، آب و غذا بگردید. زندگی در چادر آسان نیست. پلیس زیپ چادر را باز می‌کند و داخل آن گاز اشک‌آور می‌پاشد. سیستم پناهندگی فرانسه بدترین سیستم در جهان است. انگلیس آخرین امید من است. اگر به آنجا نرسم باید به کشورم برگردم و آنجا کشته خواهم شد.»
سخنگوی وزارت کشور فرانسه می‌گوید همکاری بریتانیا با فرانسه در سال ۲۰۲۲ منجر به توقف بیش از ۱۵ هزار نفر در تلاش برای عبور از فرانسه شده است – ۷۰ درصد بیشتر از سال گذشته. از زمان آغاز این همکاری در سال ۲۰۲۰، هسته اطلاعاتی مشترک بریتانیا و فرانسه ۲۱ گروه جنایتکار سازمان‌یافته درگیر در قاچاق انسان با قایق‌های کوچک را متلاشی کرده و بیش از ۵۰۰ نفر را دستگیر کرده است.