مذاکرات بین‌افغان میان نمایندگان دولت افغانستان و گروه جهادی طالبان در دوحه، پایتخت قطر آغاز شد. این مذاکرات که با تعویق چندماهه برگزار می‌شود، قرار است به دو دهه درگیری در افغانستان که به هدر رفتن منابع این کشور و گرفتن جان ده‌ها هزارتن از نیروهای دوطرف و غیرنظامیان منجر شده است، خاتمه دهد اما اختلاف میان طرف‌های مذاکره بر سر جای خود باقی‌ست. دولت افغانستان آتش‌بس می‌خواهد اما طالبان خواهان روی‌کار آمدن «نظام اسلامی واقعی» هستند.
تصویری از گروه نمایندگان طالبان در مذاکرات بین افغان – ۲۲شهریور/۱۲سپتامبر دوحه قطر (عکس از KARIM JAAFAR / AFP)
مذاکرات بین‌افغان میان دولت افغانستان و گروه جهادی طالبان شنبه ۲۲شهریور/۱۲ سپتامبر در دوحه، پایتخت قطر آغاز شد. در نشست امروز که نشستی مقدماتی برای گفت‌وگوهای بین‌افغان خوانده می‌شود علاوه بر نمایندگان دولت افغانستان و طالبان، زلمی خلیل‌زاد، فرستاده ویژه واشنگتن در مذاکرات صلح، مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده، اسکات میلر فرماندۀ کل نیروهای خارجی در افغانستان، مقام‌های قطری و نمایندگان حدود ۳۰ کشور و سازمان‌های جهانی به صورت حضوری و یا آنلاین حضور دارند.
هیأت ۲۱ نفری دولت افغانستان را عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان و حنیف اتمر، سرپرست وزارت خارجه این کشور افغانستان همراهی می‌کنند. این گروه که به تایید رسانه‌های افغانستان چهار نماینده زن و نمایندگان برخی از اقوام را نیز در بر می‌گیرد، با مطالبه آتش‌بس و همچنین حفظ نظام جمهوری و پایان دادن به جنگ به پای میز مذاکره با نمایندگان طالبان می‌نشیند.
عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان در نشست افتتاحیه این مذاکرات گفت:
«ما با نیت نیک برای تحقق صلح دئمی و مذاکرات و بحث‌های صادقانه برای رسیدن به توافق جامع میان دو طرف به اینجا آمده‌ایم. ما می‌خواهیم که همه برای ختم ۴۲ سال جنگ و دربدری دست به دست هم بدهیم؛ باور داریم که مثل دو برادر مشکل را از راه مذاکره حل خواهیم کرد»
عبدالله اضافه کرد:
«مردم ما یک نظام بربنیاد قانون اساسی را می‌خواهند. جنگ افغانستان برنده و بازنده ندارد و مشکلات باید از راه مذاکره حل شوند.»
رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان بر مطالبه تیم مذاکره کننده دولت مبنی بر اعلان آتش بس تاکید کرد و از «همه کشورهای دور و نزدیک» از جمله ایران خواست برای خاتمه جنگ در افغانستان همکاری کنند تا صلح و زمینه «بازگشت میلیون‌ها مهاجر به کشور که یکی از چالش‌های بزرگ برای مردم افغانستان است» فراهم شود.
یک دیپلمات اروپایی در کابل هم به خبرگزاری رویترز گفته که مسئله آتش‌بس مهم‌ترین مسئله روی میز مذاکرات بین افغان است. به گفته او «رهبران طالبان باید حمله به نیروهای امنیتی افغان و شهروندان غیرنظامی را متوقف کنند. خشونت فضای گفت‌وگو را تنزل می‌دهد و ممکن است مذاکرات را از مسیر خود خارج کند».
طالبان آتش‌بس نمی‌خواهد
از سوی مقابل طالبان تا پیش از این هرگونه گفت‌وگو درباره آتش‌بس را با دولت کابل و واشنگتن رد کرده و آن را به مذاکرات‌بین افغان موکول کرده است. گروه طالبان پیش از نشست آغازین گفت‌وگوهای صلح، در بیانیه‌ای اعلام کرد براساس توافق با ایالات متحده در این مذاکرات شرکت خواهد کرد و آن‌را مبنای این جلسات می‌داند. طالبان که دولت افغانستان را «دست‌نشانده غرب» می‌خواند، هدف از شرکت در این مذاکرات را «صلح» و روی کار آمدن «یک نظام اسلامی واقعی» عنوان کرده است.
ملا عبدالغنی برادر، رئیس دفتر سیاسی طالبان در قطر امروز نیز گفت این گروه خواستار «افغانستان مستقل ، پیشرفته و دارای یک نظام اسلامی»ست.
این گروه که هرگز در جریان مذاکرات صلح با ایالات متحده از حمله به مناطق مختلف افغانستان دست نکشید، در هفته گذشته نیز حملاتش را بر شماری از ولسوالی‌ها و پایگاه‌های ارتش افغانستان تشدید کرده است.
بخوانید: مذاکرات صلح افغانستان: صدها نفر در یک هفته کشته شدند
قتل‌‌های زنجیره‌ای در کابل قبل از مذاکرات بین‌افغان
سخنرانی مایک پمپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا در نشست آغازین مذاکرات بین‌افغان در دوحه(Photo by KARIM JAAFAR / AFP)
مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده نیز در سخنرانی خود خطاب به طرف‌های مذاکره گفت: «انتخاب نظام سیاسی آینده افغانستان باید به دست خود شما صورت گیرد و از این فرصت استفاده کنید.»
توافق ماه فوریه واشنگتن با طالبان برای خروج نیروهای آمریکایی پس از نزدیک به ۲۰ سال جنگ مطابق با قولی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در جریان مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۶ ایالات متحده داده بود، منعقد شد.
ایالات متحده آمریکا بر مبنای توافق با طالبان، نیروهای خود را در افغانستان کاهش داده و انتظار می‌رود تا ماه نوامبر شمار سربازان آمریکایی در افغانستان از نزدیک به ۱۳هزار نفر به کمتر از ۵ هزار سرباز برسد. توافق واشنگتن با طالبان همچنین به آزادی هزاران زندانی «خطرناک» این گروه از زندان‌های افغانستان منجر شد که به عنوان پیش‌شرط مذاکرات بین‌افغان مطرح بود.
در همین زمینه: