برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی چه در بُعد بین‌المللی و چه در داخل کشور، همواره محل بحث و مناقشه بوده است. مقام‌های جمهوری اسلامی منکر فعالیت‌های هسته‌ای در راستای دست‌یابی به تسلیحات اتمی هستند، با این حال وجود کارخانه‌های غنی‌سازی اورانیوم و تولید آب سنگین، ابهاماتی درباره این ادعا پیش می‌کشد و همین عدم شفافیت باعث شده تا برنامه هسته‌ای ایران به یک بحران داخلی و بین‌المللی تبدیل شود.
تاثیر بحران هسته‌ای بر جنبش‌ها و حرکت‌های دادخواهی در ایران چیست و جنبش دادخواهی با تمام فراز و فرودهایش اکنون در چه وضعیتی قرار دارد؟
منیره برادران، نویسنده و از زندانیان سیاسی دهه شصت، در گفت‌وگو با زمانه به این پرسش‌ها پاسخ داد. منیره برادران معتقد است بحران هسته‌ای جمهوری اسلامی تاثیرات منفی بسیاری بر جنبش‌های اجتماعی از جمله جنبش دادخواهی دارد و یکی از اهداف اصلی آن، خفه کردن صداهای داخلی به بهانه «امنیت» است.
▪️ گفت‌وگوی زمانه با منیره برادران را بشنوید:
بحران هسته‌ای جمهوری اسلامی در طول سال‌های گذشته باعث به وجود آمدن مشکلات متعددی شده و هزینه آن را مستقیم و غیرمستقیم مردم ایران پرداخته‌اند. از هزینه‌های سرسام‌آور برنامه هسته‌ای گرفته تا تحریم‌های عمدتا اقتصادی بین‌المللی و در نهایت ایجاد فضای امنیتی و سرکوب جنبش‌های مردمی.
به گفته منیره برداران برنامه‌ای هسته‌ای جمهوری اسلامی در درون خودش از دو جهت با بحران‌آفرینی همراه است؛ از سویی با بحران‌آفرینی در سطح منطقه و جهان از طریق جنگ‌افروزی و تهدید کشورهای همسایه و از سوی دیگر نظامی‌گری در داخل کشور به این مفهوم که گروه‌های امنیتی و نظامی مجال رشد پیدا می‌کنند.
منیره برادران پرونده دادخواهی را هم‌تزار با عمر حاکمیت جمهوری اسلامی می‌داند. به گفته او به واسطه حوادث مختلف بر پرونده دادخواهی روز به روز افزوده می‌شود. خانم برادران تاکید می‌کند جنبش دادخواهی پرونده‌های بسته‌ای است که جمهوری اسلامی همیشه از آن فرار کرده است. به گفته اوجنبش دادخواهی نه تنها در تمام این سال‌ها متوقف نشده، بلکه دادخواهان ایران مخالف آشکار و سرسخت هرگونه جنگ‌افروزی هستند.
منیره برادران بر این نکته تاکید می‌کند که هدف برنامه هسته‌ای، گسترش نفوذ و اقتدار جمهوری اسلامی در منطقه و در داخل کشور است.
▪️ نقشه اینتراکتیو تاسیسات و سایت‌های هسته‌ای ایران
در حال حاضر ایران دارای ۱۳ سایت، تاسیسات و مراکز پژوهشی هسته‌ای در سراسر کشور است. این مراکز و تأسیسات هسته‌ای شامل معادن اورانیوم و فرآوری سوخت هسته‌ای، کارخانه‌های غنی‌سازی اورانیوم، نیروگاه تولید انرژی و تولید آب سنگین و مراکز تحقیقات اتمی می‌شود.
در همین زمینه:
- از نطنز باستانی تا نطنز هسته‌ای
- پشت پرده رنگین نیروگاه‌های اتمی
- به سوی یک پیمان ملی ضد هسته‌ای
- آیا برنامه هسته‌ای ایران یک «برنامه ملی» است؟ ــ گفت‌وگو با فرج سرکوهی