کميته حفاظت از روزنامهنگاران اعلام کرده است در سال جاری ميلادی ۲۳۲ روزنامهنگار در کشورهای مختلف به زندان افتادهاند.
اين نهاد مدافع حقوق روزنامهنگاران در گزارش سالانه خود گفته است: “ترکيه، ايران و چين به ترتيب با ۴۹، ۴۵ و ۳۲ روزنامهنگار زندانی، بزرگترين زندان روزنامهنگاران در سال ۲۰۱۲ هستند.”
کميته حفاظت از روزنامهنگاران جزو سازمانهای غيردولتی و غيرانتفاعی است که در سال ۱۹۸۱ ميلادی تأسيس شده است. هدف اين کميته ترويج آزادی مطبوعات در سراسر جهان و دفاع از حقوق روزنامهنگاران است.
اين کميته میگويد آمار روزنامهنگاران زندانی در سال ۲۰۱۲ نشان میدهد، وضعيت روزنامهنگاران در جهان “بدتر شده است.”
سال گذشته ميلادی ۱۷۹ روزنامهنگار در کشورهای مختلف جهان زندانی شده بودند.
بر اساس اين گزارش اغلب روزنامهنگاران با اتهاماتی مانند “خيانت به کشور، تروريسم و فعاليت خرابکارانه” از سوی حکومتها زندانی شدهاند
بر اساس اين گزارش اغلب روزنامهنگاران با اتهاماتی مانند “خيانت به کشور، تروريسم و فعاليت خرابکارانه” از سوی حکومتها زندانی شدهاند.
همچنين سازمان گزارشگران بدون مرز که انجمنی غيردولتی و بينالمللی در دفاع از آزادی رسانههاست، میگويد ايران “بزرگترين” زندان روزنامهنگاران در خاورميانه است.
چند هفته پيش نيز مؤسسه بينالمللی مطبوعات، شمار خبرنگاران کشته شده در سال ۲۰۱۲ در سراسر جهان را ۱۱۹ نفر اعلام کرد.
اين مؤسسه اعلام کرد اين ۱۱۹ خبرنگار حين انجام وظايف شغلی خود کشته شدهاند.
بنا بر اين گزارش در سال گذشته ميلادی ۸۲ خبرنگار کشته شده بودند.
در سال جاری ميلادی ۳۶ خبرنگار در سوريه و ۱۶ خبرنگار در سومالی کشته شدهاند.
مؤسسه بينالمللی مطبوعات از مکزيک، پاکستان و فيليپين بهعنوان ساير کشورهای خطرناک برای خبرنگاران نام برده است.
اين مؤسسه گفته است: “از سال ۱۹۹۷ ميلادی که اين مؤسسه آمار کشته شدن خبرنگاران را دنبال میکند، اين بالاترين آمار تلفات خبرنگاران محسوب میشود.”
به گفته مؤسسه بينالمللی مطبوعات “کشته شدن خبرنگاران در وضعيت هشدار قرار دارد و اغلب خبرنگاران به دليل جلوگيری از افشای اطلاعات جان خود را از دست میدهند.”
از سال ۲۰۰۲ تاکنون حدود يک هزار خبرنگار در ۲۰ کشور کشته شدند که اغلب آنها به قتل رسيدهاند.
دکتر محمد ملکی در مصاحبه با روز: با سرطان و بیماری قلبی عازم اوین هستم
مبارزه با ظلم و استبداد، بازنشستگی ندارد
دکتر محمد ملکی، اولین رئیس دانشگاه تهران بعد از انقلاب 57 و عضو نیروهای ملی مذهبی در مصاحبه با “روز” اعلام کرد که او روز شنبه خود را به زندان اوین معرفی خواهد کرد و به هیچ عنوان به خاطر بیماری و وضعیت جسمانی اش درخواستی برای عدم اجرای حکم نخواهد کرد.
آقای ملکی گفت که مبارزه با ظلم و استبداد، بازنشستگی ندارد و او حتی در 80 سالگی و علیرغم داشتن بیماری های سخت اما هزینه این مبارزه را خواهد پرداخت.
روز گذشته ماموران امنیتی با حضور در منزل شخصی آقای ملکی ضمن تفتیش منزل، احضاریه ای به او داده اند که براساس آن می بایست تا سه روز بعد از رویت احضاریه خود را به زندان اوین معرفی کند.
دکتر ملکی توضیح میدهد: خانه را گشتند و دستگاه ماهواره و یکسری دست نوشته های مرا که درباره مسائل مختلف بود با خود بردند. حکمی هم نشان من دادند که طی آن باید ظرف سه روز خود را برای اجرای حکم معرفی کنم. من هم با توجه به یکسری آزمایشاتی که طی همین روزها باید انجام دهم، روز شنبه خود را معرفی خواهم کرد.
او می افزاید: مبارزه با بی عدالتی، ظلم و استبداد بازنشستگی ندارد و انسان تا وقتی نفس می کشد وظیفه دارد با ظلم و بی عدالتی مبارزه کند و من امیدوار هستم بتوانم تا آخرین لحظه حیاتم به مبارزه ادامه دهم و دشمن ظالم و یار مظلوم باشم. هزینه این مبارزه را نیز می پردازم چون من هم مثل سایر انسان ها هستم مثل همه زندانیانی که بیمار هستند، مثل احمد زیدآبادی، مجید توکلی، مهندس کیوان صمیمی، دکتر پدرام، دکتر علیرضا رجایی، سعید مدنی و دیگران و دیگرانی که در زندان ها هستند. تعدادی از آنها هم بیمار هستند و من تافته جدا بافته ای نیستم و افتخار میکنم که در سن 80 سالگی به خاطر مبارزه با ظلم و استبداد به زندان می روم. نه سن و سال و نه این بیماری ها نمی تواند مرا از وظیفه و رسالت ام بازدارد. من چه فرقی دارم با دیگرانی که در زندان هستند که بخواهم درخواستی بکنم؟ چه فرقی دارم با کسانی که در زندان ها به دلیل عدم رسیدگی جان شان را دست دادند، چه فرقی دارم با هدی صابر که همیشه به او افتخار کرده ام و میکنم، من چه فرقی دارم با هاله سحابی که زیر ضربات او را کشتند و دیگران و دیگران.
دکتر ملکی اخیرا در نامه ای خطاب به آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی از او خواسته بود تا برای جلوگیری از نابودی ایران استعفا دهد و بپذیرد که نظام ولایی پاسخگوی نیازهای مردم نیست.
کاربر مهمان / 13 December 2012