کار رسانه گزارش‌گری است. اما گزارش‌گری داریم تا گزارش‌گری. می‌توان فضایی را به تصویر درآورد که له‌شده و تاریک است، همه سردرگریبان دارند، یا در مقابل نشان داد که می‌توان کاری کرد، کاری دارای تأثیر، کاری کارستان، یعنی کنشی که سرمشق باشد و کنش‌های دیگری را برانگیزد.

کنشگری

کنشگری – کاری کردن، اقدام به عملی کردن، حرکتی به پا کردن، مطالبه‌ای را طرح کردن، دیگران را با خود همراه کردن – کار دشواری نیست. بشر هزاران سال است که برای مواردی چون نابرابری  و رفع ظلم اقدامات فردی و جمعی کرده است – گاهی جنبش اجتماعی راه انداخته، گاهی راه اصلاح پیش گرفته و گاهی هم شورش و انقلاب کرده است. چیزی که کنشگری را دشوار می‌کند، فضای سرکوب است و یا هر عامل محیطی دیگر که کنار هم آمدن انسان‌ها را دشوار ‌کند. مثلاً این روزها شیوع ویروس جدید کرونا یک عامل جدید است که کنار هم آمدن انسان‌ها را دشوار می‌کند.

اما همه اینها به این مفهوم نیست که انسان‌ها نمی‌توانند خلاق باشند و راه‌های تازه‌ای برای کنار هم بودن، مطالبه داشتن و حول آن مطالبات فعالیت کردن پیدا کنند. این راه‌ها با همفکری همه ما پیدا خواهد شد. ما می‌توانیم تا ابد از شرایط سرکوب و نابرابری و اکنون کرونا خشم‌زده و غم‌زده باشیم یا می‌توانیم فکر کنیم که چگونه از این شرایط برای گسترش شبکه‌های انسانی برای باهم کاری کردن استفاده کنیم.

کار رسانه همرسانش است و در این وضعیت یک وظیفه مقدم آن رسانشی است که به همبستگی کمک کند و امید برانگیزد.

کارستان در لغت به معنای کار مؤثر و برجسته و سرمشق‌ساز است؛ در آن حسی از جمع و جمعیت و شبکه هم وجود دارد.
کارستان در لغت به معنای کار مؤثر و برجسته و سرمشق‌ساز است؛ در آن حسی از جمع و جمعیت و شبکه هم وجود دارد.

در فضای مجازی

این روزها اندوه بر فضای فعالیت و کنشگری به دلیل سرکوب‌های حکومتی و به دلیل آمدن ویروس جدید کرونا غالب است. کنشگری “زیرپتویی” – اینکه در خانه زیر پتو به شبکه‌های اجتماعی بروی و چهار فحش به صاحبان قدرت بدهی، دل آدم را خنک می‌کند، اما قدرت مسلط را به چالش نمی‌کشد.

اما از همین فضای اندوه‌زده مجازی می‌شود استفاده کرد تا شبکه‌های انسانی را در رابطه با مطالبات مشخص ساخت. مثلا ساخت شبکه انسانی محلی در رابطه با موضوع رسیدگی به کسانی که در محل بیمار، پیر، یا ناتوان هستند و در روزهای کرونایی نیاز به کمک‌های ویژه دارند. یا شبکه‌ای انسانی در رابطه با یک یا چند مطالبه خاص: مثلا فشار به دولت برای ایجاد صندوق کمک‌های ویژه کرونا؛ یا فشار به قوه قضاییه برای دادن مرخصی به زندانیان سیاسی در این دوران کرونا؛ یا فشار به مقامات محلی برای مهیا کردن مواد ضدعفونی‌کننده رایگان برای همه در یک شهرستان. اینها چند مثال است که این روزها موضوعیت دارند. اما عرصه عمل به اینها محدود نیست. عرصه باز می‌شود، وقتی افق را باز ببینیم.

هدف، ارتباط‌‌دهی معنی‌دار کنشگری آنلاین و مجازی به کنشگری روی زمین است – هدف کاری کردن روی زمین است، کاری که #کارستان باشد، یعنی مؤثر باشد و سرمشق‌ساز.

◄ توجه کنید به نمونه‌هایی از این دست:

کنشگری با قاشق و دَمِ پنجره در عصر کرونا

و این هدف کمپین #کارستان است. کارستان در لغت به معنای کار مؤثر و برجسته و سرمشق‌ساز است؛ در آن حسی از جمع و جمعیت و شبکه هم وجود دارد.

 ما کمپین را ساده و مستقیم شروع می‌کنیم. درباره کنش‌های امیدبخش و برخاسته از روحیه همبستگی و مقاومت دربرابر ستم و نابرابری گزارش می‌دهیم، هم از ایران و هم از جاهای دیگر. نمونه‌های جالبی را که در شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم با استفاده از امکانات خود برجسته می‌کنیم.

داعیه خاصی نداریم و نمی‌خواهیم چیزی به اسم ما تمام شود؛ همانی هستیم که تا کنون بوده‌ایم و با بازتاب دادن #اعتراضات نشان داده‌ایم که درست است به عنوان رسانه نظاره‌گریم اما موضع داریم، یعنی از زاویه خاصی نظاره می‌کنیم.

همچنین می‌خواهیم بخشی از گزارش‌گری درباره #کارستان ها را به نمونه‌های مقاومت و همبستگی در روایت‌های فردی اختصاص دهیم، آن هم در طیف گسترده‌ای از تجارب: مثلاً به عنوان مادر تنها، به عنوان دگرباش جنسی در فضایی سرکوبگر، به عنوان فراری و پناه‌جو، به عنوان معلول، به  عنوان زندانی سیاسی.

زمانه