مترجمان افغانستانی که برای سازمان‌های هلندی در افغانستان کار کرده اند، در اولویت دریافت پناهندگی در هلند قرار دارند. هلند از آخرین کشورهایی ست که خطر جانی برای مترجمان محلی نیروهای بین‌المللی در افغانستان را به رسمیت می‌شناسد. پیش از این در رسانه‌های هلندی صدای برخی از این مترجمان بازتاب یافته بود که می‌گفتند هلند آنها را در کام مرگ رها کرده است.
در این باره با علی دلیری، رئیس سازمان همبستگی افغانستان ــ هلند گفتوگو کرده ایم و نظر او را در باره این پرسیدیم که چرا هلند این قدر صبر کرد تا این موضوع روشن را بپذیرد و چرا حالا؟ آقای دلیری زاده هرات است اما سال‌ها در هلند به فعالیت‌های سیاسی مشغول بوده. او عضو حزب سبزهای هلند و نماینده شورای استانی لیمبورخ جنوبی در هلند است.
این گفتوگو را در ادامه بشنوید:
تلویزیون دولتی هلند (NOS) جمعه اول ماه فوریه، از قول آنکی بروکرس‌ـ‌کنُل، معاون وزارت «امنیت و عدالت» و رئیس بخش مهاجرت گزارش داد مترجمانی که با سازمان‌های هلندی همکاری کرده اند به عنوان «گروه تحت آزار و اذیت نظام‌مند» شناخته شده اند. وزیر خارجه هلند در واکنش به پرسش‌های نمایندگان پارلمان گفت که افرادی که در افغانستان با سازمان‌های هلندی همکاری کرده اند یا در حال همکاری هستند، در اولویت دریافت حق پناهندگی هستند.
با این که دریافت پناهندگی هلند در سال های اخیر دشوارتر شده است، مترجمان افغانستانی با توجه به این اظهارات می‌توانند به عنوان گروه «تحت خطر» به راحتی دریافت پناهندگی بگیرند. اما درخواست مترجمانی که مرتکب جنایات جنگی شده باشند یا از دیگر کشورهای خارجی درخواست پناهندگی کرده باشند، پاسخ منفی خواهد گرفت.
گروه اسلام‌گرای جهادی طالبان با این که در حال انجام مذاکرات صلح با نمایندگان آمریکایی در دوحه است، برای خانواده های مترجمانی که با ارتش کشورهای غربی همکاری می کنند، نامه تهدید می‌فرستد.
در ۲۰۰۱، پس از حملات ۱۱ سپتامبر به برج‌های دوقلوی تجارت جهانی در نیویورک، ائتلافی بین‌المللی تحت رهبری ایالات متحده به افغانستان حمله کرد. کشورهای عضو سازمان نظامی «پیمان آتلانتیک شمالی» (ناتو) از جمله هلند در جنگ افغانستان و عملیات‌های امنیتی پس از سقوط طالبان حضور داشتند.