يک مقام محلی در استان فارس گفته است ساخت شهرک صنعتی پاسارگاد با “پيشرفت مناسب” در حال انجام است و “متوقف نخواهد شد.”

محمدکاظم اعتماد، مدير امور شهرک‌ها و نواحی صنعتی شرکت شهرک‌های صنعتی فارس روز سه‌شنبه ششم دی ۱۳۹۰ به خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: “شهرک صنعتی پاسارگاد براساس موافقت کارگروه مسکن و شهرسازی استان که يکی از اعضای آن نماينده‌ اداره کل ميراث فرهنگی و گردشگری فارس است، ايجاد شده است.”

به تازگی مراحل ساخت يک شهرک صنعتی در حريم محوطه باستانی پاسارگاد که آرامگاه کوروش يکی از آثار تاريخی موجود در آن است، آغاز شده است. ساخت اين شهرک صنعتی، نگرانی فعالان ميراث فرهنگی در ايران را به دنبال داشته است.

به گفته فعالان ميراث فرهنگی ساخت اين شهرک صنعتی به محوطه تاريخی پاسارگاد “آسيب منظری” وارد می‌کند و آلودگی‌های ناشی از اين شهرک نيز اين محوطه را در برمی‌گيرد.

برخی دوست‌داران ميراث فرهنگی به‌طور کلی ساخته شدن چنين شهرکی را در حريم پاسارگاد غيرقانونی می‌دانند و از عملکرد مسؤولان ميراث فرهنگی برای دادن اجازه‌ ساخت شهرک، آن هم در حريم اين اثر جهانی متعجب هستند

اما محمدکاظم اعتماد می‌گويد: “محل ساخت اين شهرک صنعتی در حريم درجه ‌سه پاسارگاد واقع شده که براساس قوانين، ضوابط و معيارهای قانونی، استقرار صنايع در اين حريم، بدون مشکل است.”

با اين حال فعالان ميراث فرهنگی می‌گويند اين شهرک صنعتی به حريم درجه‌ دو پاسارگاد “بسيار نزديک” است. به گفته مقام‌های سازمان ميراث فرهنگی فارس، قرار بوده اين شهرک در حريم درجه‌ سه محوطه پاسارگاد ساخته شود اما با جابه‌جايی ۵۰۰ متری، مکان فعلی اين شهرک صنعتی به پاسارگاد آسيب‌های منظری وارد می‌کند.

ايسنا گزارش داده است “برخی دوست‌داران ميراث فرهنگی به‌طور کلی ساخته شدن چنين شهرکی را در حريم پاسارگاد غيرقانونی می‌دانند و از عملکرد مسؤولان ميراث فرهنگی برای دادن اجازه‌ ساخت شهرک، آن هم در حريم اين اثر جهانی متعجب هستند.”

محوطه ميراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در ۱۳۵ کيلومتری شمال شيراز در منطقهٔ پاسارگاد استان فارس قرار دارد.

اين محوطه شامل بناهای تاريخی مانند آرامگاه کوروش، کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجيه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری و تنگه بلاغی است.

اين محوطه، پنجمين مجموعه ثبت‌شده در فهرست آثار ميراث جهانی در ايران است که طی جلسه يونسکو که در تيرماه سال ۱۳۸۳ در چين برگزار شد به علت دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست ميراث جهانی به ثبت رسيد.

هر اثر که در فهرست جهانی يونسکو جای می‌گيرد، طبق کنوانسيون ميراث طبيعی و تاريخی بايد از سوی کشور نگهدارنده اثر مورد توجه ويژه قرار گيرد و انجام هرگونه اقدامی که اثر را با خطر روبرو کند، ممنوع است.