آمریکا تا خرخره بدهکار است، اما به جای اینکه بدهی هایش را به طلبکاران بدهد، اندام و ماهیچه هایش را نشانشان می دهد تا از آنها زهره چشم بگیرد.
چندی پیش  یک فروند موشک مدرن را آزمایش کردند که با سرعتی بیش از پنج برابر سرعت صوت می‌تواند در کمتر از نیم ساعت هدف خود را در فاصله سه هزار و هفتصد کیلومتری محل پرتاب، درب‌و‌داغان کند.
 
از این گذشته به گفته اوباما قرار است به زودی هواپیماهای آمریکایی همراه ۲۵۰۰ نظامی، از جمله تفنگداران دریایی در شمال قاره استرالیا مستقر شوند. این همه اقدامات پرخرج نظامی در حالی صورت می‌گیرد که به علت ضعف بنیه اقتصادی قرار شده دولت ظرف ده سال آینده ۱۲۰۰ میلیارد از بودجه بکاهد، که نصف این مبلغ بایستی از بودجه نظامی کاسته شود.
 
اما کسی به این حرفها اعتنا ندارد. دولت مردان آمریکا می‌دانند که با انفعال به جایی نمی‌رسند و باید فعالانه در صحنه حضور داشته باشند. یکی از این صحنه ها آسیای شرقی و منطقه استرالیاست که آمریکایی ها به علت در گیر بودن در عراق و افغانستان تا حدی از آن غافل مانده بودند و چین آنجا به تنهایی میدانداری می‌کرد.
 
 قرار شده ناوگانهایش را راهی استرالیا و دریای چین کند تا به چین چنگ و دندان نشان بدهد. چین این منطقه را مال خود می‌داند و اصلاً دوست ندارد کسی موی دماغش شود.
 
همزمان با سفر نه روزه اوباما به چندین کشور آسیایی، عجالتا ۲۳۰ فروند جت بوئینگ ۷۳۷ به اندونزی فروخته اند و قرار است جهت ایجاد یک منطقه آزاد تجاری، کلی قراردادهای اقتصادی و پیمانهای نظامی – امنیتی هم با کشورهای شرق آسیا امضاء کنند. اوباما در اجلاس آپک (Apec) از یک تغییر استراتژیک در سیاستهای آمریکا حرف زده و بلافاصله هم به آن عمل کرده. یعنی قرار شده ناوگانهایش را راهی استرالیا و دریای چین کند تا به چین چنگ و دندان نشان بدهد. چین این منطقه را مال خود می‌داند و اصلاً دوست ندارد کسی موی دماغش شود.
 
چین مدعی مالکیت بخش گسترده ای از دریای چین جنوبی است، که هم از لحاظ کشتی رانی مهم است و هم از نظر دارا بودن منابع نفت و گاز. از این رو همه به آن چشم دارند. گذشته از قدرت های بزرگ، کشورهای منطقه مانند ویتنام، فیلیپین، تایوان، مالزی و برونئی نیز بر بخش هایی از این دریا ادعای مالکیت دارند.
 
آمریکا هم در دریای جنوب چین بوی نفت به دماغش خورده و اصرار دارد که آنجا حضور داشته باشد. این حضور هم اقتصادی و هم نظامی است. آمریکایی ها با یک هیئت بلند پایه مهمان اتحادیه کشورهای آسیای شرقی هستند که  ده کشور از جمله اندونزی، مالزی ، میانمار، فیلیپین، سنگاپور و تایلند عضو آنند.
 
 تغییر استراتژی امریکا قطعا به همه دنیا مربوط می‌شود، اما  چینی ها بیشتر از همه از کوره در رفته اند، چون باورشان نمی‌شد که آمریکا درست در دریای جنوب چین بیخ گوششان ظاهر شود و پا روی دمشان بگذارد.
 
موضوع تغییر استراتژی در سیاست های آمریکا البته مال امروز نیست و اوباما و هیلاری کلینتون از دو سال پیش مرتب از تصمیم خودشان برای حضور در اقیانوسیه حرف می‌زنند. آنها حالا به این حرف جامه عمل پوشانده اند. این تغییر استراتژی قطعا به همه دنیا مربوط می‌شود، اما  چینی ها بیشتر از همه از کوره در رفته اند، چون باورشان نمی‌شد که آمریکا درست در دریای جنوب چین بیخ گوششان ظاهر شود و پا روی دمشان بگذارد.
 
روزنامه آلمانی “دی ولت” در مقاله ای واکنش های عصبی چین به حضور آمریکا در منطقه از جمله نظرات مفسران در نشریات دولتی را زیر ذره بین گرفته،  که بخش هایی از آن را با هم می‌خوانیم:
 
 دینگ گنگ (Ding Gang) از مفسران روزنامه حزبی “خلق” شوکه از حضور ناگهانی آمریکا در منطقه، نوشت: “آتش آمریکایی ها خیلی تند است، داشتند به آرامی والس می‌رقصیدند اما یکباره ریتم رقصشان تند شد”.
 
آمریکا پیمان نظامی امنیتی اش را با فیلیپین و استرالیا تجدید کرده و قرار است نیروهای نظامی اش را به شهر “داروین” در استرالیا بفرستد که فقط ۸۲۰ کیلومتر با اندونزی و دریای جنوب چین فاصله دارد. تا کنون که نیروهای آمریکا در عراق و افقانستان درگیر بودند، خیال چین دست کم از این ناحیه راحت بود، اما فارغ شدن آمریکا از جنگ عراق و خلوت شدن سرشان بعد از کشتن اوساما بن لادن، به آنها فرصت داده به جاهای دیگر دنیا بیشتر سرک بکشند.
 
 چین می‌خواهد خودش تنها قلدر محله باشد و بابت اختلافات مرزی و بهره برداری از منابع منطقه مستقیم با طرفهای منطقه ای گفتگوهای دوجانبه کند. اما کشورهای منطقه هم در چانه زدن برای منافع خودشان دنبال توازن قوا بین چین و آمریکا هستند. 
 
خلاصه برای اینکه چینی ها خوشی زیر دلشان نزند، آمریکایی ها بدشان نمی‌آید از اینکه اقیانوس آرام را هم کمی نا آرام کنند. هر چند که تأمین امنیت و آرامش و تضمین کشتی رانی و اکتشافات نفتی  بهانه حضور آنها و موضوع عقد پیمانهای نظامی در منطقه است.
 
خبرگزاری دولتی “خین خوا” (Xinhua) به نحوی هشدار گونه گوشزد کرد: “آخرین بار که بندر “داروین” در طرح های جنگی آمریکا نقش مهمی پیدا کرد، همان اوایل جنگ جهانی دوم بود، از این رو این که آمریکا حالا بخواهد از این بندرگاه به عنوان مرکز عملیات نظامی در آسیا و در مقابله با چین استفاده کند، خیلی معنی دار است”.
 
چندی پیش نشریه آمریکایی “فارین پالیسی” گزارشی منتشر کرده بود که طبق آن جنگ جهانی سوم چه بسا در همین منطقه روی بدهد.
 
آمریکا در کنار فشار نظامی می‌خواهد فشار اقتصادی هم به چین وارد کند. اوباما در کنفرانس سران آسیا و اقیانوسیه ایجاد یک منطقه آزاد تجاری را اعلام کرد که تقریباً نصف کشورهای آسیایی در آن شرکت دارند، اما چین به آن بزرگی که درست وسط همین منطقه واقع شده، داخل آن نیست. آمریکایی ها شرکت چینی ها را منوط به رعایت پیش شرط های اقتصاد بازار آزاد کرده اند. آنها بارها به چین حالی کرده اند که شتر سواری دولادولا نمی‌شود.
 
امریکاییها بارها به چین حالی کرده اند که شتر سواری دولادولا نمی‌شود. برای ورود به بازار آزاد سرمایه باید درست وحسابی وارد آن شد و مقررات آن را رعایت کرد.  چینی ها عمداً  ارزش پولشان را پایین نگه می‌دارند تا صادراتشان ارزان تمام شود
برای ورود به بازار آزاد سرمایه باید درست وحسابی وارد آن شد و مقررات آن را رعایت کرد.  چینی ها عمداً  ارزش پولشان را پایین نگه می‌دارند تا صادراتشان ارزان تمام شود.  این مسئله به اقتصاد چین رونق می‌بخشد، اما به رقبای اقتصادی در بازار آزاد لطمه زیادی می‌زند و از موضوعات مهم مورد مناقشه آمریکا و چین است. 
 
کنگره آمریکا برای وادار کردن چین به آزاد کردن نرخ ارز مجازات هایی برای پکن در نظر گرفته است. اما چون این مجازات ها در عمل افاقه نکرده، آمریکایی ها شال و کلاه کرده و راهی شرق آسیا شده اند.  حضور آمریکایی ها در منطقه بد جوری چین را چزانده. به گفته هیلاری کلینتون آمریکایی ها می‌خواهند امنیت کشتی رانی در دریای جنوب چین را تأمین کنند. معنی سر راست این حرف این است که چین عامل ناامنی منطقه  است.
 
چین می‌خواهد خودش تنها قلدر محله باشد و بابت اختلافات مرزی و بهره برداری از منابع منطقه مستقیم با طرفهای منطقه ای گفتگوهای دوجانبه کند. اما کشورهای منطقه هم در چانه زدن برای منافع خودشان دنبال توازن قوا بین چین و آمریکا هستند. در حالی که اندونزی، سنگاپور و مالزی از ترس چین موضع به نسبت بیطرفانه ای گرفته اند، فیلیپین که خرده حسابهای زیادی با چین دارد، از حضور آمریکا استقبال کرده. چینی ها آتش گرفتند از اینکه فیلیپینی ها درست در آستانه سفر هیلاری کلینتون به منطقه از “آبهای فیلیپین” حرف زده اند.
 چین دنبال این است که کشورهای منطقه را پابند خودش کند و نگذارد آمریکا وارد بازی شود. چین به اندونزی فشار آورده که در کنفرانس سران فقط مسائل اقتصادی مورد علاقه کشورهای منطقه در دستور باشد و پای آمریکا به میان کشیده نشود 
 ون جیابائو((Wen Jiabao نخست وزیر چین به آمریکا هشدار داده در امور این منطقه دخالت نکند.
 
چین دنبال این است که کشورهای منطقه را پابند خودش کند و نگذارد آمریکا وارد بازی شود. چین به اندونزی فشار آورده که در کنفرانس سران فقط مسائل اقتصادی مورد علاقه کشورهای منطقه در دستور باشد و پای آمریکا به میان کشیده نشود . روزنامه “گلوبال تایمز” به شدت به امریکا حمله کرده و گفته نمی گذاریم پایتان به اینجا باز شود. این روزنامه همچنین به کشورهای منطقه هشدار داده که پیمان های نظامی-امنیتی با آمریکا نبندند: “هر کشوری که بخواهد مهره پیاده بازی شطرنج آمریکا شود، دیگر این شانس را نخواهد داشت که از پیمان اقتصادی با چین بهره مند شود.”
 
روزنامه هایی مانند “اخبار جهان” (World News Journal) که سر هر گذر در همه کیوسکها آویزان است، با تیتر درشت هشدار داده اند: “آمریکا با خدعه و فریب می خواهد کنفرانس سران آسیای شرقی را به هم بزند.”
 
اما در مقابل چنین روزنامه های دولتی، نشریات اقتصادی مانند “اخبار تجاری چین”(China Business News) میانه روی می‌کنند. این نشریه از قول لیو جیایونگ (Liu Jiangyong) معاون مؤسسه مناسبات بین المللی در دانشگاه کینگوا (Qinghua) می‌گوید که نباید در مورد حضور آمریکا در منطقه اغراق کرد.
 
 سخنگوی وزارت خارجه چین نیز که می‌داند دیگر نمی‌شود جلوی آمریکا را گرفت، به زبان دیپلماسی متوسل شده و ضمن اذعان به منافع آمریکا در منطقه از آنها خواسته که رعایت حال چین را هم بکنند.

 منبع: دی ولت