مادران پارک لاله ايران در فراخوانی اعلام کردند روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان را به روز “دفاع از زندانيان سياسی – عقيدتی زن” تبديل میکنند. آنها همچنين خواهان رفع هرگونه خشونت عليه زنان شدند.
۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان است.
به گزارش تارنمای مادران پارک لاله (مادران کشتهشدگان رويدادهای پس از انتخابات ايران)، در اين فراخوان آمده است: “در ايران، در جامعهای که نيمی از جمعيت خود را به عنوان انسان رسماً و قانوناً بهرسميت نمیشناسد، تبعيض جنسيتی و جداسازی جنسی از ظريفترين و فراگيرترين شکلهای خشونت عليه زنان بهشمار میرود.”
گروه “مادران پارک لاله (مادران عزادار)” پس از کشته شدن ندا آقاسلطان در جريان حوادث پس از انتخابات رياستجمهوری سال ۱۳۸۸ تشکيل شد.
مادران پارک لاله افزودهاند: “زندان، شکنجه، تحقير، تجاوز و کشتار زنان در ايران کم نبوده است. زنان علاوه بر اينکه بايستی بهعنوان يک زندانی مقاومت نشان دهند، بايستی بهواسطه زن بودن مشکلات عديدهای را تحمل کنند و زير بار تحقيرهای بازجو، جامعه و خانواده خرد نشوند.”
بخشی از فراخوان: ما حاميان مادران پارک لاله، خواستار آزادی فوری و بدون قيد و شرط تمامی زندانيان سياسی – عقيدتی بهخصوص زندانيان زن هستيم، ما خواهان لغو احکام جاری در دادگاهها و رفع هر گونه خشونت عليه زنان در ايران میباشيم
اين فراخوان میگويد: “فعالان جنبش زنان، وکلا، روزنامهنگاران و هنرمندان زير فشار مستقيم هر روزه رژيم زنستيز جمهوری اسلامی قرار دارند و در حال حاضر تعداد بسياری از زنان فعال ايران، از جمله نسرين ستوده، بهاره هدايت، مهديه گلرو، زينب جلاليان، فريبا کمالآبادی، مهوش ثابت، فرشته شيرازی، عاليه اقدامدوست، محبوبه کرمی و دهها تن ديگر در زندانها، در بدترين شرايط غير انسانی و ضدحقوق بشری بهسر میبرند.”
مادران پارک لاله اعلام کردهاند “صدای دادخواهی” مادران جانباختگان ۳۳ سال گذشته حاکميت جمهوری اسلامی در ايران هستند و “تا محاکمه علنی و عادلانه همه آمران و عاملان جنايات صورت گرفته، به دادخواهی خود ادامه خواهند داد.”
در اين فراخوان آمده است: “ما حاميان مادران پارک لاله، خواستار آزادی فوری و بدون قيد و شرط تمامی زندانيان سياسی – عقيدتی بهخصوص زندانيان زن هستيم. ما خواهان لغو احکام جاری در دادگاهها و رفع هر گونه خشونت عليه زنان در ايران میباشيم.”
هماکنون ليلا سيفاللهی و ژيلا کرمزاده دو تن از مادران عزادار هستند که در زندان بهسر میبرند.
اين فراخوان را علاوه بر مادران پارک لاله ايران، حاميان مادران پارک لاله در “اسلو، ايتاليا، دورتموند، فرانکفورت، کلن، لس آنجلس، وين، هامبورگ، نورنبرگ و ژنو” امضا کردهاند.
ول کنید بابا، مگر مردان همین سختیها را تحمل نکردند و نمیکنند. پس آنها چرا گروه پدران پارک لاله ندارند؟ این زنسالاری را ول کنید. هر عقل سلیمی میگوید فکر نان کن که خربزه آبه. یادتان رفته سال 67 چقدر دختر را بی بکارت کردند و بعد اعدام؟ چرا آنموقع صدایتان در نمیامد؟ همون موسوی عزیزتان روی خون راه رفته. حیف موهای ابریشمی ندا نبود که زیر خاک دفن بشه؟ البته من نسرین ستوده را دوست دارم. روسری اش را یرداشته بود.***
کاربر مهمان / 24 November 2011