در پی اخراج‌های گسترده در کارخانه لاستیک‌سازی پارس، دو تن از کارگران این کارخانه چند روز پس از اخراج، سکته و فوت کرده‌اند. کارگران شاغل دو هفته است در اعتراض به وضعیت بحرانی این کارخانه در اعتصاب به سر می‌برند.
کارخانه لاستیک پارس در بحران به سر می‌برد و در آستانه انحلال، مدیران به اخراج کارگران روی آورده‌اند.
کارگران اعتصابی عملکرد مدیران و «حقوق‌های نجومی» آن‌ها را عامل بحران کارخانه می‌دانند و به اخراج گسترده معترضند.
شرکت لاستیک پارس که در اواخر دهه ۸۰ میلیاردها تومان سود داشت اکنون در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است.
گفته می‌شود زیان انباشته این کارخانه دو برابر سرمایه آن است.
۱۰ مهر ماه امسال اعلام شد کارخانه لاستیک پارس مشمول ماده ۱۴۱ اصلاحیه قانون تجارت خواهد شد، به این مفهوم که ضروری است مجمع فوق‌العاده صاحبان سهام این شرکت در مورد انحلال یا بقای آن تصمیم‌گیری کند.
شرکت لاستیک پارس سازنده تایرهای خودروهای سواری و سنگین، سال ۱۳۵۵ با مشارکت بانک صنعت و معدن، «گروه پیرلی ایتالیا»، بیمه مرکزی و تعدادی دیگر از سازمان‌های دولتی و بخش خصوصی تاسیس شد و سال ۱۳۶۰ تحت کنترل دولت قرار گرفت.
این کارخانه واقع در شهر صنعتی کاوه (در ۱۰ کیلومتری شهر ساوه) در دهه ۸۰ بزرگ‌ترین تولیدکننده تایر سنگین در ایران بود که سال ۱۳۸۱ به بخش خصوصی واگذار شد و کار مشارکتی با شرکت امتل روسیه را آغاز کرد.
دی ماه سال ۸۷، زمانی که کارخانه لاستيک پارس هزار و ۴۰۰ کارگر و کارمند داشت، محمدرضا سراج القوم، مدير عامل جدید آن از سود ۳/ ۸ ميليارد تومانی این کارخانه خبر داد و از کمبود و گرانی مواد اولیه، واردات بی رويه لاستيک های به گفته او بی كيفيت خارجی و همچنين مشكل عدم وصول قسمتی از مطالبات شركت.
او مهمترین برنامه‌اش را اصلاح اساسی در ساختار سازمانی کارخانه اعلام کرد.
خبرگزاری «نفت ما» که خبر اعتصاب کارگران این کارخانه را منتشر کرده، وعده داده است اسناد دریافتی درباره مدیران این شرکت را منتشر کند.
مطالب کارگری زمانه را در اینجا بخوانید: