موج محکوميت مقامات مسئول جمهوری اسلامی در مورد مرگ هدی صابر زندانی سياسی ايرانی که پس از ۱۰ روز اعتصاب غذا در زندان اوين درگذشت از سوی نهادهای حقوق بشری ادامه دارد.
در تازه‌ترين اين اعتراضات فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر (FIDH) و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران (LDDHI) با انتشار بيانيه مشترکی اعلام کرده‌اند که دولت‌مردان ايرانی مسئول مرگ زندانيان هستند.
دکتر عبدالکريم لاهيجی، نايب رئيس فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران در اين زمينه می‌گويد:«درگذشت هدی صابر در زندان اوين نشانه ديگری از خطر بروز فاجعه انسانی در زندان‌های ايران است. شرايط در زندان‌های ايران بسيار پايين‌تر از موازين بين‌المللی است و روز به روز نيز بدتر می‌شود.»
آقای لاهيجی می‌افزايد: «دولت‌مردان ايرانی مسئول امنيت و جان تمام زندانيان هستند، اما پيوسته از رفتار منصفانه و انسانی با زندانيان ـ به‌ويژه زندانيان عقيدتی ـ کوتاهی می‌کنند. اکثر زندانيان از امکان رسيدگی پزشکی و امکانات بهداشتی محروم هستند. کارشناسان سازمان بين‌المللی نظارت بر زندان‌ها که در شهر ليون فرانسه مستقرند، سال‌هاست که خواهان بازديد از زندان‌های ايران شده‌اند، اما جوابی نگرفته‌اند. جامعه بين‌المللی بايد مقامات ايرانی را به گشودن در زندان‌ها برای چنين بازديدهايی وادار کند.»
عبدالکريم لاهيجی: کارشناسان سازمان بين‌المللی نظارت بر زندان‌ها که در شهر ليون فرانسه مستقرند، سال‌هاست که خواهان بازديد از زندان‌های ايران شده‌اند، اما جوابی نگرفته‌اند
رضا هدی‌صابر، عضو هیأت تحريريه مجله توقيف‌شده «ايران فردا» که در روز ١٢ مردادماه ١٣٨٩ بازداشت شده بود، از تاريخ ١٢ خرداد در اعتراض به «قتل هاله سحابی» دست به اعتصاب غذا زده بود که پس از ۱۰ روز اعتصاب غذا در بيمارستان مدرس تهران درگذشت.
در بيانيه مشترک فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، با اشاره به شهادت‌‌نامه ۶۴ زندانی سياسی هم‌بند هدی‌صابر که توسط خانواده اين زندانيان به خارج از زندان منتقل و منتشر گرديد، آمده است: «اين زندانيان در نامه خود شهادت داده‌اند که هدی‌صابر پس از احساس درد در ناحيه سينه و اختلال در سيستم گوارشی در ساعت چهار بامداد جمعه ۲۰ خردادماه به بهداری مستقر در زندان اوين منتقل شد اما دو ساعت بعد در حالی که از درد به خود می‌پيچيد و می‌گفت در بهداری نه تنها هيچ رسيدگی به وضعيت‌ام نشد بلکه مورد ضرب و شتم و توهين قرار گرفته‌ام.»
بيانيه می‌افزايد: «در اين نامه اشاره شده است که در پی وخامت حال هدی‌صابر و بروز اسهال و تهوع، چند ساعت بعد او را بار ديگر بر روی برانکار بيرون بردند و او در شرايط نامعلومی در همان روز درگذشت.»
در بيانيه مشترک اين دو نهاد حقوق بشری اسامی تعدادی از زندانيان سياسی ايران که طی سال‌های گذشته در نتيجه شکنجه و بدرفتاری‌های ديگر، محروميت از رسيدگی پزشکی، خط مشی منجر به سر به نيست کردن زندانيان و کوتاهی مسئولان زندان جان خود را در زندان از دست داده‌اند منتشر شده است.
زهرا کاظمی، عکاس خبری ايرانی ـ کانادايی، (تير ۱۳۸۲ ـ زندان اوين)؛ علی بترانی، (فروردين ۱۳۸۴ ـ اهواز)؛ اکبر محمدی، (مرداد ۱۳۸۵ – زندان اوين)؛ ولی‌الله فيض محمدی، (شهريور ۱۳۸۵ ـ زندان اوين)؛ زهرا بنی‌يعقوب، (مهر ۱۳۸۶ ـ همدان)؛ ابراهيم لطف‌اللهی، (دی ۱۳۸۶ ـ زندان سنندج)؛ عبدالرضا رجبی، (مهر ۱۳۸۷ ـ زندان رجايی‌شهر کرج)؛ اميرحسين حشمت‌ساران، (اسفند ۱۳۸۷ ـ زندان رجايی‌شهر)؛ اميدرضا ميرصيافی، (فروردين ۱۳۸۸ ـ زندان اوين)؛ دست‌کم سه بازداشتی، به نام‌های امير جوادی‌فر، محسن روح‌الامينی و محمد کامرانی، (تابستان ۱۳۸۸ ـ بازداشتگاه کهريزک)؛ غلام‌رضا بيات، (مرداد ۱۳۸۹ ـ کامياران)؛ از آن جمله‌اند.
اين دو نهاد مدافع حقوق بشر متذکر شده‌اند که «چند تن ديگر نيز پس از آزادی از کهريزک در نتيجه شکنجه‌ها و بدرفتاری‌های ديگری که در همان بازداشتگاه متحمل شده بودند درگذشتند.»
فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، فدراسيون ۱۶۴ سازمان حقوق بشری غيردولتی است که در بيش از ۱۰۰ کشور فعاليت دارند. اين فدراسيون از مقام مشورتی در سازمان ملل، يونسکو، و شورای اروپا و مقام ناظر در کميسيون حقوق بشر و مردم آفريقا برخوردار است.
جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، نهادی است که در ادامه راه جمعيت دفاع از آزادی و حقوق بشر، در خارج از ايران به فعاليت‌های حقوق بشری پرداخت.
جمعيت دفاع از آزادی و حقوق بشر را قديمی‌ترين نهاد مدافع حقوق بشر در ايران می‌دانند که در سال ۱۳۵۶ آغاز به‌کار کرد و بر اثر فشارهای سياسی پس از انقلاب ايران در سال ۱۳۶۰ از هم پاشيد.
عبدالکريم لاهيجی يکی از بنيان‌گزاران جمعيت دفاع از آزادی و حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران است.