هفته گذشته، خبر حذف فوتبالیست زن ایرانی، شیوا امینی، از تیم ملی فوتبال زنان دوباره مساله چالش ها و مشکلات ورزش زنان در ایران را به صدر اخبار رسانه ها آورد. بنابه گفته شیوا امینی، حذف او از تیم ملی فوتبال به دلیل انتشار عکس های بی حجاب در صفحه اینستاگرامش بوده است.
برخورد حذفی با فوتبالیست های زن خاطره تلخی را برای ورزش دوستان بندر انزلی و به ویژه زنان ورزشکار این شهر را زنده کرد. تابستان سال گذشته بود که در سکوت شورای شهر بندر انزلی یکی از ریشه دار ترین و پرافتخارترین تیم های فوتبال زنان ایران، یعنی تیم بانوان ملوان بندر انزلی به وسیله مالکان این تیم منحل شد. اتفاقی که خلاء بزرگی را در ورزش زنان این شهر ایجاد کرد.
از مشکلات مالی تا اتهامات بی پایه اخلاقی
مسئولین باشگاه ملوان تا امروز هم دلایل خود را برای انحلال تیم فوتبال زنان این باشگاه به شکل روشن بیان نکرده اند. در ابتدا، بحث ها بیشتر حول مشکلات مالی ملوان می چرخید. مسعود رضاییان، مدیر عامل باشگاه ملوان پس از سقوط این تیم به دسته اول لیگ آزادگان گفته بود: «وقتی یک کشتی در طوفان اسیر می‌شود، بار خود را خالی می‌کند.» به نظر می رسد مسئولین ملوان تیم زنان خود را بار اضافی تلقی کرده بودند که باید به دریا ریخته می شد.
اما به عقیده آگاهان ورزش انزلی، مشکل مالی نمی توانست توجیه کننده این ضربه بزرگ به ورزش زنان شهر باشد. مجید که خبرنگار ورزشی است در این باره می گوید: «پیش از این انحلال، ملول می خواست با صرف چند میلیارد و با خرید امتیاز باشگاه نفت تهران، به لیگ برتر بازگردد. هزینه های تیم زنان باشگاه بسیار کمتر از این مبالغ بود.»
او ادامه می دهد: «در فوتبال بانوان حتی بهترین‌ها هم به ندرت قراردادی بیشتر از ۵۰ میلیون تومان می‌بندند و سایرین با ۲۰ تا ۲۵ میلیون در سال، صورت خود را سرخ نگه می دارند. به علاوه، تیم زنان ملوان با کمترین هزینه و با اتوبوس های عادی و نه حتی VIP برای مسابقه به شهرهای مختلف می رفت و در پشت بام هتل های محل اقامتش تمرین می کرد. با این اوصاف، این تیم بار مالی نداشت که باشگاه یا شهر نتواند از عهده آن برآید.»
جریان انحلال باشگاه ملوان، با انتشار بیانیه مدیریت این باشگاه وارد فاز تازه‌ای شد. در این بیانیه، مدیران ملوان ادعا کرده بودند که مشکلات مالی نقشی در انحلال تیم نداشته و آنها به دلیل «مسائلی که در جامعه اسلامی نمی توان مطرح کرد»، تیم را منحل کرده اند.
به گفته مجید، انتشار این بیانیه بلافاصله اذهان عمومی را به سمت پدیده همجنس گرایی در ورزش بانوان برده و واکنش های گسترده ای را به دنبال داشت.
به دنبال این بیانیه، بازیکنان تیم فوتبال زنان ملوان جوابیه شدید الحنی را منتشر کرده و اعلام کردند که مدیران باشگاه در پی انحراف افکار عمومی مردم انزلی از ضعف و ناکارآمدی خود هستند. در این جوابیه آمده بود: «بیانیه باشگاه ملوان، توهین بزرگی به بازیکنان این تیم و بخشی از بدنه جامعه است. جای تاسف دارد که مدیران ما بدلیل بی‌کفایتی و عدم مدیریت صحیح، خود را پشت سنگر حجاب و اخلاق پنهان می‌کنند و با مصادره به مطلوب کردن دین و به قیمت توهین به دختران استان خود، تنها بدلیل نبود بودجه، بحث حجاب و مشکلات اخلاقى را پیش می‌کشند.»
انتشار جوابیه فوتبالیست های زن ملوان پای دادستانی انزلی را هم به ماجرا باز کرد اما در نهایت هیچ کدام از این فعل و انفعالات نتیجه ای برای فوتبال زنان بندر انزلی نداشت و تیم ریشه دار و محبوب زنان این شهر در نهایت منحل شد.
خواب زمستانی شورای شهر انزلی
تمامی این اتفاقات مهم در سکوت و بی خبری اعضای شورای شهر انزلی انجام شد. جالب و دردناک این که یکی از اعضای زن شورای شهر یعنی خانم فخری خاکپور مسئول امور بانوان ورزش انزلی نیز هست. او در پاسخ به پیگیری های خبرنگاران درباره وظیفه شورا در قبال این مشکل گفته بود: «صحبت خاصی ندارم. سعی بر این است با هیات فوتبال جلسه‌ای را برگزار کنیم. به نتیجه رسیدیم اطلاع رسانی می‌کنیم.»
خاکپور در پاسخ به این سوال هم که شما عضو شورای شهر انزلی هستید، نظرتان در رابطه با اتفاقات رخ داده چیست و آیا درست است که این گونه با دختران فوتبالیست این شهر برخورد شود، بیان کرده بود: «من با خبرنگاران در این رابطه صحبتی ندارم! دلیل خاصی برای صحبت نیست و اجباری نمی‌بینم برای صحبت!»
میترا که از فعالین اجتماعی انزلی و از هواداران تیم زنان ملوان است درباره عملکرد شورای شهر در قبال انحلال این تیم می گوید: «شورای شهر در خواب زمستانی فرورفته بود و به هیچ وجه به وظیفه خود در قبال این مساله مهم عمل نکرد.»
او با انتقاد از فخری خاکپور ادامه می دهد: «وقتی مسئول امور بانوان ورزش انزلی در قبال مهم‌ترین اتفاق ورزش بانوان این شهر می گوید نظری ندارم، معلوم نیست چه چیزی برای ایشان اولویت است و در واقع وظیفه مسئول امور بانوان در این مواقع چه باید باشد؟»
واکنش های گسترده به انحلال تیم زنان ملوان
انحلال این تیم ریشه دار و مردمی مانند زخمی است که هنوز التیام پیدا نکرده و بی مسئولیتی مدیران ملوان و بی تفاوتی شورای شهر چهارم هم در قبال این مشکل چیزهایی نیستند که از ذهن مردم ورزش دوست بندر انزلی و به ویژه زنان این شهر رفته باشند.
میترا با تاسف از انحلال این تیم می گوید: «تیم فوتبال زنان ملوان انزلی یک استثنا در کشور بود. ملوان شاید تنها تیمی بود که وقتی مسابقه‌ای در خانه داشت سکوهای ورزشگاهش خالی نمی ماند. استقبال بانوان از بازی ملوانی ها در انزلی آنقدر زیاد بود که برخلاف شهرهای دیگر برای بازی های آن بلیط فروشی می شد.»
جمعی از اهالی ورزش و زنان انزلی هم با امضای نامه ای سرگشاده به وزیر ورزش خواهان ممانعت از انحلال تیم شدند. در این نامه آمده بود: « انحلال این تیم به دلایل مالی یا به هر دلیلی که باشد، اجحافی است در ورزش حرفه ای زنان ایران که با سختکوشی و تلاش مستمر این افتخارات را برای تیم خود و کشورشان آفریده اند. آیا تفاوتی میان زنان و مردان فوتبالیست این کشور وجود دارد که اگر دلیل واقعی کاهش هزینه های باشگاه باشد، مردان بمانند و زنان بروند؟ آیا ظلم از این واضح تر هم می تواند وجود داشته باشد؟»
انتظارات زنان ورزشکار انزلی از شورای شهر
انزلی تنها در زمینه ورزش قهرمانی نیست که در ایران منحصر به فرد است. زنان این شهر علاقه زیادی به ورزش های عمومی هم دارند. علاقه ای که توجه ویژه شورای شهر و شهرداری را طلب می کند.
مهتاب که معلم و مادر دو فرزند است درباره ورزش زنان در انزلی می گوید: «کلا ورزش کردن زنان در انزلی از شهرهای دیگر راحت تر است، مردم آن را پذیرفته اند و کسی نگاه نمی کند. مثلا از جانب مردم مزاحمتی برای دوچرخه سوران ایجاد نمی شود. اما مثلا در رشت امکان دوچرخه سورای نیست.»
او معتقد است که به رغم این همه علاقه اما ورزش زنان انزلی متولی ندارد و به آن توجه نمی شود: « به عنوان مثال در خیلی از شهرها هنرستان ورزش برای دختران وجود دارد اما انزلی فاقد این امکان است.»
سیما با اشاره به استعداد ویژه زنان انزلی در ورزش فوتبال می گوید: «دختران انزلی به یک مدرسه فوتبال با استانداردهای بین المللی نیاز دارند تا با استانداردهای حرفه ای به آموزش دختران فوتبالیست بپردازد.» او با اشاره به حضور لیلا قمی بازیکن سابق ملوان در لیگ عراق می گوید: «با این کار می توان حتی به صدور بازیکن به شهرهای و حتی کشورهای دیگر پرداخت و برای ورزش شهر درآمد زایی کرد.»
الهه هم با اشاره به این که وضع جسمانی زنان در مجموع خوب نیست، می گوید:« مسئولین شهر باید امکانات ورزشی را به طور مجانی در اختیار بانوان قرار دهند و تسهیلات ویژه ای را برای آن ها فراهم کنند.»
او با انتقاد از این که خیلی از مکان های ورزشی تا ساعت چهار عصر در اختیار بانوان هستند می گوید: « همه زنان خانه دار نیستند و زنان شاغل تنها غروب و شب ها می توانند به ورزش بپردازند.»
میترا هم درباره انتظارات خود از شورای جدید می گوید: «توقع من از شورای جدید این است هم که به ورزش عمومی زنان توجه ویژه ای داشته باشد و هم این که برای احیای تیم ریشه دار زنان ملوان تلاش کند.»
در نهایت باید گفت ورزش زنان انزلی هم در بعد قهرمانی و هم در بعد عمومی نیازمند توجه خاص و ویژه شورای شهر است. سکوت و انفعال شورای چهارم در مقابل انحلال تیم زنان ملوان خاطره تلخی را برای زنان ورزشکار این شهر رقم زد که به نظر می رسد در انتخابات جدید و در رای آن ها تاثیر گذار خواهد بود.
منبع: در صحن
