بر اساس نتایج پژوهشی تازه، در بیش از ۹۰ درصد از کارخانههای ریسندگی در جنوب هند برده‌داری کودکان وجود دارد.
به گزارش خبرگزاری هلندی (NU)، طبق پژوهش سازمان حقوق بشری کمیته ملی هند (LIW)، اکثریت کودکان و زنان شاغل در این کارخانه‌ها ۱۴ تا ۱۸ ساله هستند. حتی برخی از این دختربچه‌ها زیر ۱۴ سال سن دارند.
این دختربچه‌ها ساعات بسیار طولانی کار می‌کنند، با آزار جنسی و تهدید و زورگویی روبه‌رویند و معمولاً دستمزدشان پایین‌تر از حداقل دستمزد است.
پیش از این درباره شرایط کاری کارخانههای ریسندگی که به طور مستقیم کالاهایشان را برای مارک‌های همچون C&A, GAP, Marks & Spencer, Primark و Walmart تولید می‌کردند، زنگ خطر زده شده بود.
در پژوهشی تازه به کارخانههای الیاف که جزئی از این زنجیره تولید هستند پرداخته شد.
در این پژوهش با کارگرهای ۷۴۳ کارخانه در جنوب هند گفت‌وگو شده است. در ۳۹ کارخانه ریسندگی پایین‌ترین دستمزد ممکن پرداخت می‌شود. همچنین در نیمی از کارخانه‌ها ساعت کار هفتگی ۶۰ ساعت است.
۳۰ درصد از الیافی که در هند تهیه می‌شوند به کارخانههای داخلی فرستاده می‌شوند که برای صادرات لباس می‌دوزند. ۲۰ درصد از الیاف نیز به کارخانههای چین و بنگلادش فرستاده می‌شوند. اگر یک تی-شرت در چین تهیه شود الیاف آن لزوماً در چین تهیه نشده است.
گرچه برده‌داری در شکل و شمایل سنتی آن در جهان امروز کم و بیش منسوخ شده، اما ظهور شکل‌هایی از برده‌داری نوین، قابل مشاهده و نگران کننده است.
بسیاری از فعالان حقوق بشر بر این عقیده‌اند که تعریف برده‌داری امروزی گستره‌ای وسیع دارد که ازدواج اجباری، شرایط کاری نابرابر، کار اجباری بدون مزد زنان در خانه و خشونت‌های فیزیکی و روحی از مصادیق آن محسوب می‌شود.
صندوق بین‌المللی کمک به کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) کار اجباری کودکان را اصلی‌ترین نگرانی خود در زمینه مبارزه با برده‌داری نوین دانسته است. کریستوف بولیراک، سخنگوی یونیسف می‌گوید: «مأموران سازمان ملل واژه برده‌داری را با احتیاط به کار می‌برند ولی واقعیت این است که اجیر کردن کودکان که معمولاً با سوء استفاده جنسی نیز همراه است، یکی از اشکال برده‌داری به شمار می‌آید.»
در این زمینه بیشتر بخوانید: