ایرج ادیب‌زاده – سرانجام دیداری که همه در انتظارش بودند، روز سه‌شنبه یازدهم ژانویه برگزار شد. دیداری حساس؛ یک‌سوی زمین تیم ملی فوتبال ایران، سوی دیگر تیم ملی فوتبال عراق.
ورزشگاه الریان با ۲۷ هزار نفر گنجایش تنها ده هزار تماشاگر داشت که نیمی از آنها را ایرانی‌ها تشکیل می‌داد. حساسیت این بازی، کنفدراسیون فوتبال آسیا را بر آن داشت تا روشن ایرماتف، داور جوان ازبکستانی را برای قضاوت بازی بین این دو کشور همسایه انتخاب کند؛ دو کشوری که جنگ هشت ساله‌ی ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸ را پشت سر گذاشته‌اند.
ایرماتف در جام جهانی ۲۰۱۰ سوت زد و دوسالی است که بهترین داور آسیاست.
پیش از آغاز بازی مربیان دو تیم و کاپیتان عراق در گفته‌های خود تلاش کردند تا از حساسیت این بازی کم کنند. ولفگانگ سیدکا، سرمربی عراق گفت: «بازی با ایران یک بازی ویژه است. اگر ببریم، سه امتیاز می‌گیریم.»
یونس محمود، کاپیتان عراق که با این تیم چهارسال پیش به عنوان قهرمان شگفت‌آور شناخته شد گفت: «دیدار برابر ایران تنها یک بازی فوتبال است. فوتبال هم برد و باخت دارد.»
افشین قطبی، سرمربی فوتبال ایران هم به جذابیت بازی اشاره کرد و گفت: «می‌خواهیم سطح بالای فوتبال آسیا را نشان دهیم.»
این مربی ۴۶ ساله که با تیم پرسپولیس قهرمان ایران شد و حالا در پایان این جام آسیا به لیگ ژاپن می‌پیوندد، به ایرانی‌ها قول داده است به انتظار ۳۵ ساله‌ی آنها پایان دهد و ایران برای چهارمین بار قهرمان این قاره شود.
شش بازیکن تیم کنونی عراق در لیگ برتر فوتبال ایران بازی کرده یا می‌کنند و فوتبال ایران را به خوبی می‌شناسند.
پیروزی تاریخی ایران برابر عراق
در دیدار عراق و ایران، دارنده‌ی سه عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا پس از دریافت یک گل زود هنگام و شوک‌آور به بازی برگشت و به لطف درخشش ستاره‌اش ایمان مبعلی به پیروزی‌ای که شایسته‌اش بود دست یافت. پیروزی تاریخی دو بر یک برابر سخت‌ترین حریف دور مقدماتی و مدافع قهرمانی. پیش از این دیدار امارات و کره‌ی شمالی بدون گل مساوی شده بودند. ایران با این پیروزی صدر نشین گروه خود شد. ورزشگاه الریان پیش از آغاز بازی به احترام هفتاد و هشت قربانی سانحه‌ی هوایی ارومیه در سکوت فرو رفت. عراق بازی را بهتر آغاز کرد و توسط یونس محمود گل برتری را زد. اما پیش از پایان نیمه‌ی نخست گل غلامرضا رضایی دو تیم را با نتیجه‌ی مساوی یک بر یک به رختکن فرستاد. در حالی‌که شش دقیقه به پایان بازی باقی بود ایمان مبعلی با گلی از ضربه‌ی آزاد ایرانی‌ها را به وجد آورد. جشن و پایکوبی ایرانی‌ها در خیابان‌های دوحه ادامه یافت. ایران روز پانزدهم ژانویه در ساعت شانزده و پانزده دقیقه به وقت دوحه با کره شمالی روبرو می‌شود.
جام ملت‌های آسیا
پیروزی آسان استرالیا برابر هند با امتیاز چهار بر صفر و نمایش خوب کره‌ی جنوبی برابر بحرین با امتیاز دو بر یک در گروه ۳۰ جام فوتبال ملت‌های آسیا ازجمله خبرهای ورزشی روزهای اخیر است.
کوجال شول از کره جنوبی در برابر بحرین در هر نیمه یک گل زد. بحرین که از دقیقه‌ی ۸۵ ده نفره شده بود، اواخر بازی به یک پنالتی دست یافت و نتیجه دو بر یک شد، اما برای بحرین دیر شده بود.
استرالیا به لطف بازیکنان اروپایی‌اش تیم کند اما سازمان‌یافته‌ی هند را که بعد از ۳۰ سال به دور پایانی جام ملت‌های آسیا راه یافته بود، با چهار گل شکست داد. استرالیا و کره جنوبی با سه امتیاز در صدر جدول گروه سه قرار دارند؛ پیش از بازی مهم دو تیم در آدینه‌ی آینده.
دومین توپ طلا در دست‌های مسی
این یک سورپریز بزرگ بود. لیونل مسی، بهترین بازیکن جهان در سال دو هزار و نه برای دومین‌بار پیاپی برنده‌ی توپ طلایی فیفا شد. هافبک تهاجمی آرژانتینی باشگاه بارسلون در برابر دو هم‌‌‌باشگاهی‌اش ژاوی و اینیستا، برندگان جام جهانی با اسپانیا به این موفقیت دست یافت.
این پنجاه و پنجمین توپ طلا بود که مجله‌ی فرانسوی «فرانس فوتبال» پایه‌گذاری کرده و از امسال به‌عنوان «توپ طلای فیفا» نامیده می‌شود.
لیونل مسی از ۱۲ سالگی به بارسلون پیوست و در این باشگاه رشد کرد. او در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی همراه آرژانتین در دور یک چهارم پایانی، توسط آلمان حذف شد.
لیونل مسی دیشب بعد از انتخابش به‌عنوان برنده‌ی توپ طلای فیفا گفت: «باورکردنی نبود. آن هم برتری برابر دوستانم. این بسیار عالی‌ست. من این موفقیتم را با خانواده‌ام تقسیم می‌کنم، همچنین با تماشاگران بارسا و آرژانتینی‌ها».
شگفتی دیگر مسی در این بود که برنده‌ی توپ طلا در سال جام جهانی شد در حالی‌که جام جهانی را نبرده بود، اما مسی یک استثنا است. او تنها ۲۳ سال دارد.
انتخاب بهترین مربی سال فیفا اما با شگفتی همراه نبود. ژوزه مورینیو مربی پرتقالی کنونی رئال مادرید، به عنوان مربی سال ۲۰۱۰ معرفی شد. مورینیو که همراه انترمیلان امسال سه جام برده است، قهرمانی ایتالیا، حذفی ایتالیا و جام پراعتبار لیگ قهرمانان، با ابراز رضایت از انتخابش به‌عنوان مربی سال فیفا به کار باارزش دل بوسکه و گئواردیولا، یکی مربی قهرمان جهان و دیگری مربی تیم بارسلون اشاره کرد.
مورینیو همچنین سپاسگزاری فراوانش را نسبت به بازیکنان اینترمیلان ابراز کرد. مارتا ستاره‌ی برزیلی دنیای فوتبال زنان برای پنجمین بار به عنوان بهترین بازیکن فوتبال زنان در سال ۲۰۱۰ شناخته شد.
آمریکا وزارت ورزش ندارد ….
در گرماگرم رقابت‌های فوتبال جام ملت‌های آسیا، گفت‌وگوهای مخالف و موافق برای ایجاد وزارت ورزش و جوانان همچنان در ایران ادامه دارد؛ وزارتخانه‌ای که روز هشتم دی‌ماه ۱۳۷۹ با ۱۵۷ رأی موافق در مجلس شورای اسلامی از به‌‌هم پیوستن سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان به‌وجود آمده است.
پایگاه اطلاع‌رسانی دولت نوشته است: «به تصویب وزارت ورزش و جوانان انتقاد داریم، اما آن را اجرا می‌کنیم. در بیرون از مرزهای ایران و در آمریکا با آن ورزش گسترده و شماره‌ی یک در المپیک و جهان وزارت ورزش وجود ندارد.»
دکتر ایرج احرابی فرد ، چهره‌ی شناخته‌شده‌ی ایرانی در ورزش آمریکا، استاد ممتاز ورزش دانشگاه آیووا، سرمربی پیشین تیم ملی والیبال زنان این کشور که مربی والیبال قرن آمریکا شناخته شد، به زمانه می‌گوید که چرا در آمریکا وزارت ورزش تشکیل نشده است؟
برای این است که اولاً ورزش در آمریکا داوطلبانه است. یعنی تمام پول‌هایی هم که به‌دست می‌آورد، پول‌هایی‌ست که بودجه دولتی ندارد. از طرف دولت حالا شاید یک‌مقداری کمک شود، ولیکن بودجه‌ی بخصوصی ندارد و همین به اینها آزادی می‌دهد که اهداف ورزشی را در همان چهارچوب هدف‌های ورزشی و باعدالت دنبال کنند، ولی وقتی به دولت بستگی پیدا کند، آ‌ن‌وقت وضعیت فرق می‌کند. دولت و بخصوص دولت آمریکا که جمهوری‌خواه دارد، دموکرات دارد، اینها یک راه را می‌خواهند، آنها یک راه دیگر می‌خواهند و این که کدامیک سیاستش بهتر است و … همه‌ی اینها باعث می‌شود تا مسئله بغرنج شود و در فعالیت‌های ورزشی هم اثر بگذارد. ورزشکار از این مسائل باید به دور و آدم سالمی باشد. من فکر می‌کنم برای این است که وقتی ورزش با سیاست قاطی می‌شود، دیگر آن جنبه‌ی بی‌طرفی‌اش را از دست می‌دهد. البته وزارت ورزش در کشورهای دیگری هم هست و وجود دارد. آنها هم دارند خوب کار می‌کنند. بستگی به گردانندگان آن دارد. بستگی دارد به این که کسانی که این وزارتخانه را به‌وجود می‌آورند، چقدر صداقت دارند که برای ورزش کار کنند.
آیا فکر می‌کنید که وزیر وزارت ورزش باید از خود اهالی ورزش باشد؟
سئوال خیلی پیچیده‌ای است. برای این که ممکن است در تمام گروه‌های ورزشی و بین ورزشکارها، کسی وجود نداشته باشد که این توانایی را داشته باشد که وزارتخانه‌ای به این بزرگی را بگرداند و فرد کارا و با نفوذی باشد و بتواند در پیشبرد اهداف چنین وزارتخانه‌ای کمک کند. با این وجود بهتر این است که وزیر ورزش از جامعه‌ی ورزشی باشد. یعنی ورزش‌شناس باشد. در قدیم، در ایران هم همین‌طور بود. شخصی که ورزشکار و ورزش‌شناس نباشد و وارد این حیطه شود، با یک چمدان تخیل و اهداف مختلف به این‌جا می‌آید. نمی‌توان به آسانی اینها را از او دور و کاملاً ورزشی‌اش کرد. بنابراین خیلی مسئلهی بغرنجی‌ست که آدم بگوید وزیر چنین وزارتخانه‌ای باید ورزشی باشد یا باید غیر ورزشی باشد. غیر ورزشی‌ها هم مشکل‌شان این است که ورزش‌شناس نیستند.
خیلی از خود ورزشی‌ها هم ورزش‌شناس نیستند. دیگر این‌که در چنین سمتی، کمتر پیش می‌آید که کسی که ورزشکار و ورزش‌شناس باشد، توانایی مدیریت و کارآیی هم داشته باشد.
می‌دانید که در دنیای امروز، ورزش در سلامت‌سازی مردم یک امر پراهمیت به‌شمار می‌رود. غیر از مسئلهی قهرمانی، ورزش اصلاً از حیث سلامت‌سازی انسان‌ها هم خیلی مهم است. الان بزرگ‌ترین مشکل جوامع پیشرفته در دنیا، مسئلهی سلامتی انسان‌ها است. این که فعالیت‌های حرکتی از انسان‌ها گرفته شده و نوعی راحت‌طلبی به‌وجود آمده و امراضی که متعلق به بزرگسالان است در کودکان دیده می‌شود مسئلهی کوچکی نیست. حال اگر بخواهیم دقیق وارد این مسائل شویم، می‌دانید که هر بیماری مهمی ۱۵ سال طول می‌کشد تا خود را نشان دهد و دوباره به فرد ضربه بزند.
ما الان می‌بینیم که جوانان‌مان که در کودکی به این امراض دچار بودند، در سن ۳۵ سالگی از لحاظ سلامتی دچار مشکلات زیادی می‌شوند. چون در کودکی سلامتی نداشته‌اند. در قدیم فقط در سنین کهن‌سالگی و به دلیل عدم تحرک این امراض برای‌شان شروع می‌شد. تمام اینها مشکلاتی است که این سازمان در قسمت ورزش همگانی‌اش باید با آنها دست و پنجه نرم کند و خیلی برای مملکت اهمیت دارد. برای سلامت یک جامعه خیلی اهمیت دارد. درباره‌ی آن قسمت جوانانش من اصلاً نمی‌توانم اظهار نظر کنم. چون مسئلهی بغرنجی بوده و هست و آدم نمی‌داند از دل آن چه چیزی بیرون می‌آید.
مارادونا به احمدینژاد گفت نه
سرانجام این که دیه‌گو مارادونا سرمربی پیشین تیم ملی آرژانتین پیشنهادی برای مربی‌گری یک باشگاه انگلیسی لیگ برتر دریافت کرده است.
مربی ۵۰ ساله‌ی آرژانتینی گفت: «در ماه فوریه برای مطالعه درباره‌ی این پیشنهاد، به انگلیس می‌روم.» به نوشته‌ی یک روزنامه‌ی آرژانتینی احتمال دارد مقصد آینده‌ی قهرمان جهان ۱۹۸۶، باشگاه لندنی فولهام باشد. ماه پیش محمود احمدینژاد رئيس جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که مارادونا مربی آینده‌ی تیم فوتبال ایران خواهد بود.
یک روزنامه‌ی دولتی هم تضمین کرد که مارادونا رهبری تیم ملی ایران را در دست بگیرد، اما نزدیکان مارادونا این گفته را تکذیب کردند و بعدهم خبر پی‌گیری نشد.
بازگشت به نیمکت مربی‌گری به مارادونا کمک خواهد کرد تا شکست سخت سال ۲۰۱۰ با تیم ملی آرژانتین را در دور یک چهارم پایانی جام جهانی آفریقای جنوبی فراموش کند.
شکست آرژانتین با اعتراض‌های شدید طرفداران افراطی تیم این کشور و نیز، انتقاد روزنامه‌ها و رئیس فدراسیون فوتبال این کشور همراه شد. بدتر از همه سه نفر از اعضای خانواده‌ی مارادونا، برادر و دو خواهرش، در بوئنوس آیرس که برای دیدار مادرشان به آنجا رفته بودند، مورد حمله‌ی چندنفر ناشناس قرار گرفتند و به بیمارستان منتقل شدند.