عباس صالحی، معاون فرهنگی وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی ايران با حضور در بيمارستان پارس تهران، از سيمين بهبهانی، غزل‌سرای برجسته ايرانی و از مهم‌ترين شاعران معاصر عيادت کرد و در جريان مراحل درمانی وی قرار گرفت.

سيمين بهبهانی از شامگاه چهارشنبه ۱۵ مرداد به‌علت نارسايی قلبی در بيمارستان بستری شده و در کُما به‌سر می‌برد.
سيمين بهبهانی از شامگاه چهارشنبه ۱۵ مرداد به‌علت نارسايی قلبی در بيمارستان بستری شده و در کُما به‌سر می‌برد.

به گزارش روز پنجشنبه ۲۳ مرداد روزنامه شرق، صالحی در برنامه‌ای از پيش‌ تعيين‌ نشده و غيررسانه‌ای در بيمارستان پارس تهران حضور پيدا کرد و «ضمن عيادت از سيمين بهبهانی، سلام علی جنتی، وزير ارشاد را نيز به فرزندان او ابلاغ کرد.»

سيمين بهبهانی از شامگاه چهارشنبه ۱۵ مرداد به‌علت نارسايی قلبی در بيمارستان بستری شده و در کُما به‌سر می‌برد.

وی سه سال پیش درباره سانسور آثار ادبی در ایران گفته بود: «ما فریادها کرده‌ایم و به جایی نرسیده‌ایم. متأسفانه بزرگان ادب ما زبان به کام گرفته و خاموشند و چیزی نمی‌گویند و من نمی‌دانم در آخر این وضعیت به کجا خواهد رسید. استادان ما برای جابه‌جایی یک کلمه یقه‌شان را جر می‌دادند، ولی حالا برای برداشتن یک سطر و یک ستون یا یک بخش از آثار قدما، ما بایستی بنشینیم و تماشا کنیم.»

سيمين خليلی معروف به سيمين بـهبهانی، زاده ۲۸ تير ۱۳۰۶ در تهران است. او از ۱۲ ‌سالگی به شعر روی آورد و پيش از انقلاب غزل‌های عاشقانه می‌سرود. مجموعه‌های «جای پا»، «مرمر»، «چلچراغ» از او که پيش از انقلاب در ايران انتشار يافته، از پرشورترين اشعار تغزلی است که توسط زنان شاعر به فارسی سروده شده است.

پس از انقلاب سيمين بهبهانی در وزن‌های بی‌سابقه با موضوعات اجتماعی غزل‌هايی سرود. «خطی ز سرعت و آتش»، «دشت ارژن»، «کاغذين جامه» و همچنين «کولی و عشق» تنها نمونه‌ای از مجموعه غزليات اين شاعر سرشناس پس از انقلاب است.

سيمين بهبهانی از مدافعان آزادی بيان و عضو هیأت دبيران کانون نويسندگان ايران در دوره نخست فعاليتش پس از انقلاب بهمن ۵۷بود.

او تاکنون دو بار نامزد نوبل ادبی نيز شده است.

سيمين بهبهانی، مدتی پس از انتخابات بحث‌برانگيز سال ۱۳۸۸ ممنوع‌الخروج شد. او در آن زمان قرار بود به دعوت شهرداری پاريس به مناسبت روز زن در پاريس سخنرانی کند، اما در فرودگاه از سفر او جلوگيری کردند.

گزيده‌ای از غزليات سيمين بهبهانی توسط فرزانه ميلانی، استاد ادبيات در دانشگاه ويرجينيای آمريکا به انگليسی ترجمه شده است.