مأموران امنیتی جمهوری اسلامی جمعه ۴ خرداد مانع از ورود خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام‌شده در دهه ۶۰ به گورستان خاوران، محل دفن عزیزانشان شدند.
این خبر را عده‌ای از اعضای خانواده‌های اعدام‌شدگان در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند. خاطره معینی، خواهر هبت‌الله معینی از اعدام‌شدگان سال ۶۷ در واکنش به این اقدام مأموران امنیتی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
شما نمی‌توانید، تا ذره‌ای از آن خاک باقی‌ست و تا یک نفر از ما زنده است، این جنایت را پنهان کنید. امیدمان روزی‌ست که تک‌تک آمران و عاملان جنایات شما، محاکمه و مجازات شوند و اگر به هر دلیلی قبل از آن روز، بمیرید، بر سر گور شما خواهیم رقصید.
یکی دیگر از اعضا خانواده خاوران هم در ایکس نوشت:
امروز هم ما را به خاوران راه ندادند. ۴ ماشین پلیس آمده بود که ما گُلی در مقابل در نگذاریم و عکسی نگیریم.
در ماه‌های گذشته فشار بر خانواده‌های دادخواه خاوران افزایش یافته است. چهارم اسفندماه گذشته آن‌ها برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به خاوران رفتند اما در آن تاریخ نیز مأموران امنیتی با بستن در ورودی گورستان، مانع ورود آن‌ها شدند و از آن‌ها کارت ملی خواستند.
خانواده‌های خاوران با این خواسته مخالفت کردند و در نهایت، گل‌هایی را که به‌همراه داشتند یا در مقابل در خاوران قرار دادند یا آن‌ها را پرپر کردند.
خانواده‌های خاوران بیش از ۴۰ سال است که با اذیت و آزار نیروهای امنیتی و نظامی برای حضور بر سر مزار عزیزان خود و گل‌باران آن، و همچنین برگزاری مراسم بزرگداشت روبه‌رو هستند.
از سوی دیگر خاک‌برداری با بولدوزر، دیوارکشی، نصب دوربین‌های مداربسته، تلاش برای دفن شهروندان بهائی، حصارکشی و غیره نیز بخشی دیگر از تلاش‌های جمهوری اسلامی طی سه دهه گذشته برای تخریب و تغییر چهره گورستان خاوران است.
تابستان سال ۱۳۶۷، بیش از پنج هزار تن از زندانیان سیاسی در زندان‌های اوین و گوهردشت در تهران و زندان‌های مشهد، شیراز، اهواز و برخی دیگر از شهرهای ایران به دار آویخته شدند.
حکومت جمهوری اسلامی به‌طور رسمی مسئولیت این کشتار بزرگ را نپذیرفت و همچنان از افشای محل دفن قربانیان خودداری می‌کند. بازماندگان و خانواده‌های اعدام‌شدگان می‌گویند صدها تن از این زندانیان سیاسی به‌صورت دسته جمعی در گورستان خاوران، منطقه‌ای در شرق تهران دفن شده‌اند.