مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.
چهار سال پیش در چنین روزهایی، جمهوری‌اسلامی بدون هیچ مرز و محدودیتی، علیه مردم سرزمینی که بر آن حکومت می‌کرد اسلحه کشید و خیابان را با خون آبان شست تا برای همیشه، دیوار بلندی میان خود و مردم بکشد. اکنون چهار سال از آبان ۹۸ می‌گذرد؛ آبانی که ادامه مبارزات پیشین و الهام‌بخش مبارزات آتی مردم ایران علیه استبدادِ حاکم بود و به عنوان نقطه‌عطفِ مبارزاتی، شجاعتی را تکثیر کرد که دیگر، از ذهن و ضمیر هیچ ایرانیِ آزادی‌خواهی زدودنی نیست.
پس از آن جنایت، آبان در لحظه‌لحظه ما تدوام یافت. خانواده‌های آبان فریاد را به جای سکوت نشاندند و مادران آبان، تصویر عزیزانشان را بر سینه فشردند و فریاد دادخواهی سر دادند. فریادی که خود را در جنبش بزرگ «زن زندگی آزادی» تکثیر کرد و هر چهلم کشته‌شدگانِ آن را به حماسه‌ای بدل کرد تا صدای آزادی‌خواهی مردم ایران را به گوش جهانیان برساند.
در چهارمین سالگرد آبان ۹۸، جمعی از خانواده‌های آبان با تلاش بسیار و با حمایت گروهی از نیروهای آزادی‌خواه، توانستند برای ایجاد انسجام و افزایش همکاری در فرآیند دادخواهی، «انجمن خانواده‌های دادخواه آبان» را تشکیل دهند؛ که تلاش می‌کند، مسیر دادخواهی را تا رسیدن به هدف نهایی خود و برگزاری محاکمه عادلانه عاملان و آمران این جنایت دنبال کند. خانواده‌های دادخواه آبان علیرغم تمام فشارهایی که به‌ویژه در داخل کشور بر آن‌‌ها وجود دارد، و با تحمل هزینه‌ها و رنج‌های بسیار – که مرگ «صدیقه تورانی»، مادر جاویدنام فرهاد مجدم، از دست رفتن توان حرکتی مادر جاویدنام وحید دامور در تصادف مشکوک خودروی خانواده‌های دادخواه آبان، و زندان و بازداشت مداوم سایر خانواده‌ها بخشی از آن است – مصمم هستند تا برپایی عدالت، لحظه‌ای از مسیر دادخواهی کوتاه نیایند.
اکنون که جامعه ایران به دنبال سال‌ها مبارزه و از دست دادن عزیزترین فرزندان خود، مصمم شده است از جمهوری اسلامی و کلیه نشانه‌های استبداد عبور کند، ما خانواده‌های دادخواه آبان نیز، براساس عهدی که با هم‌دیگر و با خون عزیزان خود بسته‌ایم، مصمم هستیم رد باریک‌ترین باریکه‌های خون و تک‌تک گلوله‌های آبان خونین را دنبال کنیم، تا عاملان و آمران این جنایت را در دادگاه‌های بین‌المللی، و به طور قطع در آینده‌ای نه چندان دور، در دادگاه‌های ایرانِ آزاد بر صندلی عدالت بنشانیم.
آبان ادامه دارد تا پایان این سیاهی…
