مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.
به مناسبت روز جهانی زن، امسال در گوتینگن تظاهرات بسیار بزرگ و چشمگیری با مشارکت گروه های متعدد سیاسی و اتحادیه‌های کارگری برگزار شد. برآورد اولیه اتحادیه های وردی Verdi و دگ‌ب DGB با توجه به دمای زیر صفر و بارش سنگین برف، از احتمال حضور ۶۰۰ نفر در این تظاهرات بود، اما این تظاهرات با شرکت بیش از ۱۲۰۰ تظاهر کننده برگزار شد.
کولکتیو بی‌نام (Kollektiv ohne Namen) بنا به مسئولیت طبیعی خود در کمک به ایجاد همبستگی فراملیتی در حمایت از جنبش جهانی زنان برای دنیایی آزاد و برابر، از هفته‌ها قبل با تمام توان در برنامه ریزی و برگزاری مراسم این روز مشارکت فعال داشت. از اولین جلسات هماهنگی برای تصمیم گیری در مورد جزئیات برگزاری برنامه، درخواست مجوز، تعیین مسیر دمو، تا دعوت از گروه های مختلف، تعیین تعداد و زمانبندی نطق‌ها، تا تمهیداتی مثل پارچه نوشته و کمک به انتظامات تجمع، تلاش کردیم تا جزء کوچکی از این تجربه جمعی باشیم. این که پوستر پیشنهادی کولکتیو بی‌نام به عنوان پوستر رسمی این روز منتشر شد، برای گروه کوچک ما قطعا باعث دلگرمی بود.
در طی روز، از ساعت ۱۱ تا ۱۵ در مرکز شهر گروه‌های مختلف غرفه‌های خود را برپا کردند تا هر کدام در مورد فعالیت هایشان اطلاع رسانی کنند. با وجود سرمای شدید و بارش برف سنگین استقبال بسیار خوبی از این غرفه ها شد. در طول روز، گروه های مختلف در نطق‌های کوتاهی، مسائل و اولویت‌های خود را تشریح کردند. از مسئله نابرابری جنسیتی در حقوق و دستمزدها، تا مسئله سیاست خارجی فمینیستی (شعار آنالنا بوئربک) در عین ارسال سلاح و مشارکت فعال آلمان در جنگ اوکراین، تا مسئله حق زن بر بدن خود مورد بحث قرار گرفت.
کولکتیو بی‌نام در نطق خود با اشاره به انقلابِ زنانه‌ی جاری در ایران، سرکوب خونین اعتراضات مردمی، وضعیت ضدبشری زندانیان و ادامه‌ی کشتار سازمان یافته مخالفین (نام دیگر اعدام) را یادآوری کرد. همچنین موضوع حملات شیمیایی به مدارس (عمدتا) دخترانه در ایران به اطلاع حضار رسید و از بی تفاوتی سازمان‌های جهانی در مورد این جنایت هولناک انتقاد شد. همچنین به مخاطبین یادآوری کردیم که در گرماگرم نبرد زنان در ایران برای بازپس گیری حق انتخاب پوشش، سفیر سوییس در ایران با پوشیدن حجاب مطلوب حکومت (چادر مشکی) به زیارت اماکن مقدسه قم رفته و چگونه انتشار تصاویر خندان او در این لباس در کنار روحانیون حاکم، خاری در چشم زنان مبارز ایران است.
در غرفه کولکتیو بی‌نام اولویت با اطلاع‌رسانی در مورد جنایت حملات شیمیایی به مدارس و همچنین وضعیت زندانیان سیاسی بود. به همین دلیل تصاویر و اطلاعاتی از زندانیان یا کشته‌شدگان انقلاب ژینا را در سراسر غرفه نصب کردیم تا عابران بتوانند حداقل با یکی از این نام‌ها آشنا شوند. داخل غرفه با پارچه‌نوشته‌هایی در مخالفت با اعدام، سلطنت، رهبری و هرشکلی از استبداد تزئین شده بود. در داخل غرفه بروشورها و مقالات متعددی در مورد موضوعات مختلف انقلاب ژینا داشتیم که برای مراجعین تازگی داشت. از مقالاتی در مورد شیوه های سرکوب و مقاومت در ایران، معرفی جهت‌گیری سیاسی دست راستی و جنگ‌طلب مسیح علینژاد، تا کارت پستال‌هایی که در اعلام مخالفت با مجازات اعدام آماده شده و در حال ارسال به پارلمان اروپاست.
همچنین از صبح تعدادی از آقایان عضو کولکتیو در آشپزخانه همبستگی SoliKuche مشغول کمک برای تدارک ناهار برای شرکت‌کنندگان این بخش از برنامه بودند. یکی از سنت های ۸ مارس در گوتینگن، آشپزی و تدارک غذا و نوشیدنی از طرف آقایان است. همین طور به زنانی که از غرفه ما بازدید می‌کردند شاخه‌ای گل میخک تقدیم می کردیم به نشانه‌ی مبارزه و مقاومت.
در تظاهرات ساعت ۱۷ کولکتیو بی‌نام هم در بلوک پیشاهنگ FLINTA با پلاکاردها و پارچه‌نوشته‌های خود حضور فعالی داشت، هم در بلوک‌های بعدی. در طول تظاهرات نطق خود را بار دیگر برای جمعیت حاضر قرائت کردیم و خواستار همبستگی جهانی برای مبارزه در راه برابری جنسیتی شدیم.
قطعا این مبارزه تا محو همه‌ی اشکال ستم، تبعیض و نابرابری در تمام جهان ادامه خواهد داشت. ما هم بنا به وظیفه‌ی فردی و اخلاقی، و از آن مهم‌تر به لطف انقلاب ژینا و آنچه در این چندماه دیدیم و آموختیم، تا آخر در کنار این جنبش جهانی خواهیم بود.
زنده باد انقلاب جهانی زنان
کولکتیو بی‌نام
