روزجهانی زن را در شرایطی به یکدیگر تبریک می‌گوییم که تصاویر هولناک این روزها در قاب زیبای صلح‌طلبی، برابری‌خواهی و عدالت‌جوییِ روزجهانی زن جایی ندارد!
روزجهان را درشرایطی تبریک می‌گوییم که زنان جهان و به ویژه زنان خاورمیانه درچنبره‌ای از بنیادگرایی، نظامی‌گری، بی‌عدالتی، تبعیض، فقر، آوارگی و جنگ گرفتار آمده‌اند.
اما به قاعده زنانگی خویش باز هم به زایایی خویش امید داریم و پیش می‌رویم. و هم در چنین روزی پادکست «روزگار غریب دهه شصتی‌ها» را به زنان متولد دهه شصت ایران تقدیم می‌کنیم. دهه شصتی‌هایی که علی‌رغم جوانی، گاه به تیماررویاهای پیرشده‌شان نشسته‌اند و گاه به نوکردن رویاهاشان طرحی نو در انداخته‌اند. تصویراین جوانان اززندگی با تصاویرلایک خورده در شبکه‌های اجتماعیْ خواه از نوع شادمانه و موفقیت‌آمیز و خواه اندوهناک و آسیب‌پذیر، تفاوت‌های معنا داری دارد. این پادکست، تریبون آزاد زنان دهه شصت و هفتاد و هشتاد است تا روایات آدم‌های واقعی را از طریق تجارب زیسته خود برایمان بگویند. آدم‌هایی که پیروزی و شکست خود را جدا از پیروزی وشکست آرمان های سیاسی ووفرهنگی شان نمی دانند. دوستی‌ها و نادوستی‌هایشان دور از دیدگاه واقعی و جهان‌بینی بشردوستانه‌شان نیست.
روز جهانی زن را با صدایی بلند همراه این زنان و دیگر زنان برابری‌خواه باهم آواز می‌کنیم تا گوش جنگ و خشونت، کر شود!
روز جهانی زن به همه این زنان و به خودمان این پادکست را همچون شاخه‌ای «گل سرخ» هدیه می‌دهیم تا آذین سفره‌های «نان» شود!
«می‌خواهم برای خودم گل بفرستم
گل سرخ
هدیه‌ای برای تبریک به خودم
برای آنچه هستم»
بشنوید: «روزگار غریب دهه شصتی‌ها»
منبع: بیدارزنی
