ساختار شیرهای سنگی به گونه‌ای است که انتهای دست و پای شیر معمولا بر روی سطحی سنگی گذاشته می‌شود و دستها به شکل حراست به جلو کشیده شده‌اند.
به گفته پژوهشگران و باستانشناسان شیر سنگی یادگار دوران مادها در ایران است. بر روی بدنه تندیس شیر سنگی نقش تفنگ، شمشیر، خنجر، بته‌جقه یا سرو خمیده که نشان از جاودانگی روح داشته، حک می‌شده است.
ویژگی‌هایی چون هنرمندی در شکار و تیراندازی در جنگ و مهارت در سوارکاری، نیز برای قرار دادن تندیس شیر روی مزار در نظر گرفته می‌شود.
