در آستانه تابستان داغ جنوب ایران، به دلیل نبود آب شرب در غیزانیه آبرسانی به وسیله تانکر انجام می‌شود. بخش غیزانیه در خوزستان تنها منطقه ملتهب و بی‌آب نیست. در سایر روستاها نیز آب به دلیل افت فشار سهمیه‌بندی است.

استان خوزستان، به عنوان منبع اصلی درآمد نفتی ایران از محل‌های اصلی تامین بودجه کل کشور است. اما در شهرها و روستاهای خوزستان، ثروت نفتی به جای انعکاس در معیشت مردم، بر زندگی روزمره آن‌ها سنگینی می‌کند. نیروهای امنیتی نیز هر اعتراضی را به‌شدت و غالبا با زدن برچسب‌های قومیتی و نژادی سرکوب می‌کنند.

غیزانیه بزرگترین بخش اهواز است و ۸۳ روستا و بالغ بر ۲۵ هزارنفر جمعیت در آن ساکن‌اند که به‌رغم بی‌آبی و محاصره‌ درمیان چاه‌های نفتی و خطوط انتقال نفت، از راه کشاورزی و دامداری معیشت خود را تامین می‌کنند. غیزانیه در حاشیه بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ چاه نفت (متعلق به شرکت‌های نفت و گاز کارون و مارون، شرکت ملی حفاری ایران، پتروشیمی مارون و پتروشیمی رازی)، و درمسیر تزانزیت بنادر ایران قرار دارد.