قرار گرفتن منطقه سرخون استان چهارمحال و بختیاری در مسیر خط انتقال نفت مارون به اصفهان، سال‌هاست که مردم منطقه را با مشکلاتی روبرو کرده است. پس از حادثه شکستگی خط لوله انتقال نفت خام مارون به اصفهان در اوسط دهه ۶۰، نفت به آرامی در منابع آب و خاک این منطقه نشست کرد. با گذشت سال‌ها هنوز اقدام موثری برای جلوگیری از نشست نفت خام به اراضی این منطقه انجام نشده و اثرات مخرب زیست محیطی بسیاری به همراه داشته است.
در سال ۱۳۷۷ شرکت نفت سپاهان با انجام آزمایشاتی نشست نفت به لایه‌های زیرین زمین و سفره‌های آب زیرزمینی را تایید کرد. این آزمایش‌ها نشان داد که علاوه بر شکستگی‌های متوالی این خط لوله در سال‌های بعد، دفن غیراصولی لجن‌های نفتی تلمبه‌خانه گندمکار در بالادست چشمه سرخون نیز تاثیرات مخربی بر آلودگی این منطقه داشته است.
به گفته کارشناسان محیط زیست، این آلودگی نفتی به چشمه سرخون سرایت کرده و با آلوده شدن آب آشامیدنی، به مزارع پرورش ماهی، باغ‌ها و اراضی کشاورزی، دامپروری و سایر فعالیت‌های اقتصادی و معیشتی اهالی منطقه، خسارت‌های جبران‌ناپذیری را وارد کرده است. تداوم تعلل در جلوگیری از این آلودگی نفتی نه تنها منطقه را می‌تواند خالی از سکنه کند، بلکه کارون ۴ و تمامی مناطقی که در مسیر حوزه آبریز کارون قرار دارند را نیز با تهدید جدی مواجه خواهد کرد.
