دهم دسامبر، روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شده است. علت این نامگذاری این است که ۷۱ سال پیش در روز ۱۰ دسامبر، مجمع عمومی سازمان ملل متحد که چند سالی بیشتر از فعالیتش نمی‌گذشت، قطعنامه‌ای تصویب کرد که اساس فعالیت‌ها و برنامه‌های این سازمان در عرصه حقوق بشر شد.
این قطعنامه در واپسین ساعت‌های روز دهم دسامبر سال ۱۹۴۸/ ۲۰ آذر ماه ۱۳۲۷، به امضای نمایندگان کشورهایی رسید که آن زمان عضو سازمان ملل متحد بودند، به قطعنامه حقوق بشر رای مثبت دادند. هشت کشور هم به این اعلامیه رای مثبت ندادند: رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی، اتحاد جماهیر شوروی، لهستان، چکسلواکی، یوگسلاوی، اوکراین، بلاروس و عربستان سعودی.
حالا این روز فرصتی برای فعالان حقوق بشر در سراسر جهان است تا زیر پا گذاشتن اصول این اعلامیه در برخی کشورها به وسیله بعضی دولتها را به چالش بکشند.
به بهانه فرا رسیدن این روز، مطلبی با عنوان «روز جهانی حقوق بشر، حاشیه‌ای بر متن جهانی که در خون نشسته است»، نوشته مهرانگیز کار که سال گذشته به مناسبت روز جهانی حقوق بشر در زمانه منتشر شد، بازنشر می‌شود:
با روز جهانی حقوق بشر چه باید کرد؟ سالروزش را جشن بگیریم یا سالمرگش را تحلیل کنیم؟ می‌شود همزمان هر دو را به جا آورد و به انتظار روزگاری دیگر فعالیت را ادامه داد و شرف قلم را حفظ کرد تا اعلامیه جهانی حقوق بشر، این بهترین دستاورد انسان قرن بیستم قد برافرازد؟ چند سال از زادروزش می‌گذرد؟
…
در کشور ما ایران، نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر و قوانین تبعیض‌آمیز و قوه قضائیه غیر مستقل و مجریان دست‌نشانده در تمام زمینه‌ها آشکار است. حقوق و کرامت انسانی را زیر پا گذاشتند و آب از آب تکان نخورد.
- این مطلب را در اینجا بخوانید: