روابط عمومی وزارت اطلاعات ایران پنجشنبه ۱۴ آذر با انتشار اطلاعیه‌ای ادعا کرد گروهی را شناسایی و بازداشت کرده که قصد داشتند «با بریدن شیلنگ و باز گذاشتن شیرگاز آشپزخانه خوابگاه دانشجویی دانشگاه علم صنعت» را منفجر کنند و دانشجویان را بکشند. این سناریوی امنیتی یادآور حادثه آتش‌سوزی سینما رکس آبادان در صدر انقلاب است.
سینما رکس آبادان شامگاه ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ و در حین نمایش فیلم گوزن‌ها دچار آتش‌سوزی شد و چند صد نفر جان خود را از دست دادند. سید روح‌الله خمینی واقعه سینما رکس را «شاهکار بزرگ شاه برای بدنام کردن انقلاب» خوانده بود. پس از انقلاب ۵۷ اما مشخص شد گروهی از انقلابیون مذهبی به سرکردگی حسین تکبعلی‌زاده سینما را رکس را آتش زده بودند.
وزارت اطلاعات نخستین بار سه‌شنبه گذشته با انتشار اطلاعیه‌ای از بازداشت‌‌هایی در آستانه روز دانشجو خبر داده بود. وزارت اطلاعات در این اطلاعیه ادعا کرده بود که یک شبکه «ضدانقلاب» را که در صدد «اخلال و ایجاد درگیری» در دانشگاه‌های تهران و برخی شهرستان‌های کشور در ایام ۱۶ آذر به مناسبت روز دانشجو بود، شناسایی و اعضای آن را بازداشت کرده است. اکنون در این اطلاعیه دوم سناریوی امنیتی «بریدن شیلنگ و باز گذاشتن شیرگاز آشپزخانه خوابگاه دانشجویی دانشگاه علم صنعت» مطرح شده است.
شوراهای صنفی دانشجویان چهارشنبه ۱۳ آذر با انتشار اطلاعیه‌ای هشدار داد که بسیاری از دانشجویان بازداشتی از حق تماس تلفنی محروم‌اند، به وکیل هم دسترسی ندارند و ممکن است به اعترافات‌های دروغین علیه خود وادار شوند و این اعترافات دستاویز پرونده‌سازی برای احکام «سبعانه» قرار گیرد.
از تعداد دانشجویان بازداشتی و از محل نگهداری آنان اطلاعی در دست نیست. منصور غلامی، وزیر علوم شامگاه چهارشنبه ادعا کرد که «تعداد دانشجویان بازداشت شده در اعتراضات اخیر در کشور ۹۵ نفر بود که اکنون هفت یا هشت نفر آنان هنوز در بازداشت به سر می‌برند و بقیه آزاد شده‌اند.»
غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضائیه هم در یک نشست خبری که سه‌شنبه ۱۲ آذر برگزار شد ادعا کرد که تعداد دانشجویان بازداشتی از انگشتان یک دست هم کمتر است.
شوراهای صنفی دانشجویان پنجشنبه ۱۴ آذر در واکنش به ادعای وزیر علوم با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد که این آمارسازی‌ها مؤید همکاری مسئولان وزارت علوم با نهادهای امنیتی است:
«اعلام این آمارها بدین شکل و پس از گذشت بیش از دو هفته توسط وزارت علوم به عنوان اصلی‌ترین مرجع رسیدگی به وضعیت دانشجویان، بیانگر بی‌مسئولیتی و فقدان شفافیت در این نهاد و مسئولان آن بوده و آشکارا نشان دهنده همکاری مسئولان آن با نهادهای امنیتی است و بدین ترتیب مسئولیت کامل وضعیت دانشجویان بازداشتی را بر شانه نهادهای امنیتی و مسئولان ذی ربط قرار داده است.»
بیشتر بخوانید: