به رغم توصیه‌ی اکید پزشکان که گفته بودند آرش صادقی باید دست کم ۲۵ روز در بیمارستان بستری بماند و از مراقبت‌های شدید تخصصی برای جلوگیری از خطرات جدی که متوجه سلامت و جان او بوده برخوردار شود، مقام‌ها و مسئولان سه روز بعد، در ۲۴ شهریور، او را به زندان برگرداندند.
از زمان بازگشت آرش صادقی به زندان، وضع جسمی او به شدت رو به وخامت گذاشته است. به دلیل محرومیت از مراقبت‌های لازم بعد از عمل، بازوی راست او به شدت دچار عفونت شده، متورم شده، از کار افتاده و بی‌حس شده است.
از آخرین بار که یک پزشک متخصص سرطان این زندانی را معاینه کرده و آزمایش‌های حیاتیِ مغز استخوان در مورد او انجام شده ماه‌ها می‌گذرد و این در حالی است که این آزمایش‌ها باید هر دو ماه یک بار برای تشخیص این که آیا سرطان در بدن او پخش شده یا نه در مورد او انجام شود. او در حال حاضر به درد شدید در ناحیه‌ی کتف و شانه مبتلا شده اما مقام‌ها و مسئولان، به جای توجه به علل اصلی وضعیت این زندانی، به خانواده‌اش گفته‌اند که برای او مسکن قوی بخرند.
علاوه بر این، آرش صادقی از مشکلات گوارشی رنج می‌برد که ناشی از اعتصاب غذای طولانی او در پاییز سال ۱۳۹۵ است. پزشکان زندان بارها اعلام کرده‌اند که این زندانی قادر به تحمل حبس نیست و باید به یک بیمارستان تخصصی در بیرون زندان منتقل شود، اما مقام‌ها و مسئولان این توصیه‌ها را نشنیده گرفته‌اند.
پزشکان هشدار داده‌اند که بدون معالجات مستمر، از جمله شیمی‌درمانی، احتمال دارد که سرطان به سایر اعضای بدن او سرایت کند.
امتناع عامدانه‌ی مقام‌ها و مسئولان از فراهم آوردن مراقبت‌های پزشکی برای آرش صادقی، بنا به قوانین بین‌المللی مصداق شکنجه به شمار می‌رود، چرا که چنین محرومیتی عمداً موجب درد و رنج شدید این زندانی شده است، از قرار معلوم به منظور مجازات کردن او به عنوان یک مدافع حقوق بشر شناخته شده و همچنین به تلافی اعتصاب غذای او در پاییز و زمستان ۱۳۹۵ که موجب جلب توجه گسترده و برانگیخته شدن حساسیت افکار عمومی نسبت به وضعیت وی شد.
محروم کردن آرش صادقی از مراقبت‌های پزشکی حیاتی همچنین ناقص «حق حیات» او است.
