برگرفته از تریبون زمانه *  

گزارشی که پیش روی شما است، توسط یکی از زندانیان آزاد شده از زندان مرکزی کرج (ندامتگاه کرج) برای کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام ارسال شده است.


این گزارش به طور خاص به شرایط زندانیانی پرداخته که سلول و اتاق ندارند و به اجبار باید در هواخوری زندگی کنند. هموطنی که این گزارش را برای ما ارسال کرده، خودش مدتی بدون اتاق و تخت در این زندان محبوس بوده است. وی یک روز در زندان را به این صورت برای اطلاع عموم هموطنان ترسیم کرده و از مجامع بین المللی و حقوق بشری خواهان بازدید از این زندان شده است:

یک روز در ندامتگاه کرج

صبح ساعت ۷ بیدارباش زده می شود.

اعزام: افرادی که قرار است به مراجع قضایی برده شوند، به واحد اعزام می روند و آنجا با لباس زندان، پابند و دستبند به دادگاه یا بازرسی فرستاده می شوند. پابند پاها را در مسیر زخم می کند.

آمار: بعد از بیدارباش توسط «زندانبان زندانی» افراد به حیاط فرستاده می شوند و تا ساعت ۸ آمار گرفته می شود. پس از آمار، زندانیانی که اتاق ندارند، وسایل خود را در حیاط می گذارند و مانند خانه بدوشها تا شب در حیاط زندان زندگی روزانه خود را آغاز می کنند. سر کردن روزهای سوزان تابستان و سرمای زمستان برای زندانیان بسیار سخت است. آنها حتی نمی توانند سایبانی برای خود داشته باشند.

زندانبان زندانی: این افراد زندانیانی هستند که توسط عوامل زندان انتخاب شده‌اند تا کارهای اجرایی زندان را مدیریت کنند و کاملا تابع مقررات و قوانین زندانبان هستند. توهین، تحقیر و کتک زدن زندانیان توسط این افراد امری کاملا عادیست.

صبحانه: صبحانه معمولا شامل یک عدد نان لواش و یک تکه پنیر کوچک است. این قطعه پنیر بعضا تبدیل به یک تکه حلواشکری یا مربا یا یک تخم مرغ می شود.

مواد مخدر: متادون، مواد مخدر یا قرصهای روان گردان تحت نظری، در زندان قابل خرید و فروش است. هر زندانی می تواند با واریز ۳۰هزار تومان کارتی دریافت کند که با آن روزانه مقداری داروی متادون دریافت نماید.

مواد مخدر در تمام سالنهای ندامتگاه وجود دارد و خرید و فروش می شود. تنها تفاوت در این است که قیمت آن پنج برابر قیمت خارج از زندان است. مواد مخدر تماما تحت نظر زندانبانان تهیه و پخش می گردد. والا با اینهمه بازرسی و حفاظت امکان ورود به زندان توسط زندانیان وجود ندارد. روزانه در هر سالن بین۵-۷ میلیون تومان مواد مخدر خریدوفروش می شود. این عدد را ضرب در ۱۲ سالن این ندامتگاه کنید تا بدانید که چه پول هنگفتی برای مسئولان زندان در این تجارت وجود دارد.

قرصهای تحت نظری: این قرصها نیز بین افراد توزیع می شود و به این وسیله بازار خوب دیگری برای مسئولان است. کل مواد مخدر، متادون و داروهای تحت نظری برای ساکت و خاموش کردن زندانیان استفاده می گردد.

حمام و آب: درصورتی که درب حمامها بسته نباشد، می توان از آب سرد برای استحمام استفاده کرد. آب گرم عموما برای زندانبانان است. در صورتی که وقت اضافی مانده باشد، دیگران می توانند استفاده کنند. در سرویسهای بهداشتی سنگهای توالت شکسته و لوله های آن خراب است. دوشها شکسته و خراب هستند.

اتاقها: در هر سالن ۱۸ اتاق ۲۰ متری و در هر اتاق ۱۸ عدد تخت وجود دارد. مابقی زندانیان که اتاق ندارند می‌بایست در حیاط زندگی کنند. آمار هر سالن بین ۵۰۰ تا ۵۶۰ نفر می باشد. این به این معنی است که بین ۱۷۰ تا ۲۰۰ نفر روزانه مجبورند در حیاط داغ بدون هیچگونه سایبانی زندگی کنند. ایجاد هر نوع سایبان با برخورد زندانبان مواجه و تخریب می گردد. زیر آفتاب سوزان پوست همه زندانیان سوخته و سیاه شده است.

فروشگاه: فروشگاه داخل هر سالن یک غرفه دارد. اجناس موجود در این فروشگاه از گمنام ترین مارکها و بدترین کیفیت تهیه شده و با بالاترین قیمت به زندانیان فروخته می شوند. اگر زمانی میوه و سبزی بیاورند در درجه اول برای زندانبانان است. برای خرید برخی اجناس که کمتر آورده می شود، حتما باید باج داده شود.

بهداری: برای رفتن به بهداری باید در نوبت قرار بگیری. اگر داروی خاصی داشته باشی باید به هزینه خودت خریداری کنی این موضوع شامل کل دندانپزشکی، چشم پزشکی و عمل جراحی نیز می گردد.

تذکر: افرادی که به بیماریهای مسری همچون هپاتیت هستند، در میان دیگر زندانیان نگهداری می شوند و هیچ امکاناتی برای جداسازی آنان از سایرین وجود ندارد.

ناهار: بین ساعت ۱۲ تا ۱۳ توزیع می شود. مسئولان و زندانبانان زندان به هیچوجه از هیچیک از غذاها استفاده نمی کنند. عدس پلو، ماکارونی، آبگوشت (بدون گوشت)، قرمه سبزی و پلوقرمز از غذاهای معمول ندامتگاه می‌باشد. استفاده از رنگ غذا به جای رب، استفاده از ادویه های فاسد، استفاده از روغن جامد، استفاده از مواد غذایی نامرغوب، عدم استفاده از گوشت، غذاها را آنچنان مزخرف می کند که قابل خوردن نیست. پارامتر خوردن این غذا در زیر آفتاب سوزان تابستان را هم اضافه کنید.

شام: عدسی، سوپ، پوره سیب زمینی، تخم مرغ در همان شرایط و با همان کیفیت مزخرف است.

بعداز آمارگیری غروب که زندانیان به آن «آمار گوسفندی» می گویند، همه به کریدور می روند و هنگام خواب به صورت کتابی در گرما بدون کولر و وسایل خنک کننده می خوابند. در بین ساعت ۶-۹ در صورت باز بودن حمامها می توانید از دوش آب سرد لذت ببرید. البته به طور معمول آبی وجود ندارد که زندانیان حمام کنند زیرا درب حمامها را بعد از آمارگیری می بندند. اگر هم درب حمامها باز شود، در زمانبندی کوتاهی آب سرد باز می شود. پس از ۱۲ ساعت ماندن در گرما و آفتاب زندانی نیاز دارد که حمام برود و یک رسیدگی حداقل به خود بکند. اما این امکان وجود ندارد.

خواب: بین ۱۰ شب تا ۷ صبح زمان استراحت است. از این ساعت به بعد تلاش برای جای خواب بهتر، دعوا بر سر دو وجب جای بیشتر موضوعاتی عادی است. مستقر شدن زیر عرق، پرز پتو، دعوا برای گرفتن چند سانتیمتر جای بیشتر آنقدر طبیعی شده که دیگر به چشم نمی آید.

بعد از اعلام خاموشی اگر به هر دلیلی خواستید از سرویس بهداشتی استفاده کنید حتما باید با اطلاع و اجازه «زندانبان زندانی» باشد. در غیر اینصورت توهین و دعوا در انتظارتان خواهد بود.

در اتاقها گرما بیداد می کند. کولر وجود ندارد. افراد خاصی کولر دارند. اتاقها با دو سری توری ضخیم پوشانده شده است. وقتی زندانیان به این موضوع اعتراض کردند به آنها گفته شد برای جلوگیری از تبادل مواد بین معتادین است. در حالیکه مواد توسط زندانبانها داخل بند می شود. اگر در اتاقی آتش سوزی شود همه از دود خفه می شوند چون هیچ تبادل هوایی از پنجره وجود ندارد. در حالیکه پنجره تنها راه نفس کشیدن زندانیان است.

زندانیان در زندان مرکزی کرج، از هموطنان درخواست کمک دارند. به سازمانهای حقوق بشری و مراجع بین المللی بنویسید و از آنها بخواهید حتما به زندان مرکزی کرج بروند و از زندان بازدید کنند. از مراجع بین المللی و کارشناسان حقوق بشری دعوت کنید که به زندان بروند و از شرایط سخت دوران بردگی در این زندان، بازدید کنند و از زندانیان بخواهند که شرایطشان را برای آنها بازگو نمایند.

منبع: جوانه ها

لینک مطلب در تریبون زمانه