سارا روشن – یک روز سرد پاییزی با عصمت خالقی ترازوچی آشنا شدم. روز افتتاحیه اولین نمایشگاه نقاشی‌هایش در آمستردام بود. او یک زن ۸۲ساله با چهره‌ای خندان و نگاهی گیرا به مهمانانش خوش‌آمد می‌گفت و با علاقه و شادی به اطرافش نگاه می‌کرد.

 
عصمت خالقی ترازوچی که بچه‌ها و نوه‌هایش او را “مادر جون” صدا می‌کنند، تازه دو سال است روی بوم با رنگ روغن نقاشی می‌کند. او به گفته خودش از کودکی به نقاشی و طراحی علاقه داشته است.  مادر جون در خانواده‌ای مذهبی در شهر مشهد بزرگ شده است؛ خواندن و نوشتن را از بچه‌هایش یاد گرفته و چند سالی است که به خاطر پنج فرزندش که مقیم کشورهای مختلف اروپا هستند، ساکن هلند شده است.
 
نقاشی کردن و به تصویر کشیدن داستان‌هایش برای مادر جون روشی است برای جبران تنهایی و فراموشی درد‌هایش. او با علاقه و هیجان زیبایی از نقاشی‌ها و داستان‌هایشان می‌گوید. شاید استعداد مادرجون دیر‌تر کشف شده باشد ولی استعداد هنری‌اش را می‌توان در کارهای هنری فرزندانش دید: مثلا رمانهای رضا دانشور.
 
به گفته پسر مادرجون، عباس دانشور، در اولین نمایشگاه بیشتر کارهای مادر جون به فروش رفته است. ابراز علاقه دیگران به کار‌ها مادر جون را تشویق کرده است که بیشترکار کند. دختر و پسران و نوه‌هایش در تدارک نمایشگاه دیگری هستند.
 
تهیه‌کننده: سارا روشن