«مینیمالیسم» یا همان ساده‌زیستی راهی است برای متوقف کردن تجمل‌گرایی‌ای که این روزها ما را احاطه کرده و در خود فرو می‌برد. مساله‌ای که خیلی از جوامع با آن رو به رو هستند. مینیمالیسم در مقابل همهی تبلیغاتی که در رادیو و تلویزیون می‌بینیم و می‌شنویم قرار می‌گیرد. موج ترویج زندگی ساده‌زیستانه در بسیاری از کشورهای پیشرفته هر روز قوی‌تر می‌شود.
ترویج‌گران قصد دارند بگویند با مصرف‌گرایی فقط از لذت‌های واقعی زندگی دور می‌شویم. آن‌ها معتقدند امروزه ما در جوامعی زندگی می‌کنیم که به مادی‌گرایی و تجمل‌گرایی خود می‌بالد. این‌که چه می‌خوریم، چه می‌پوشیم، چه وسایلی داریم، از چه خدماتی استفاده می‌کنیم و …
چیزی که جای خالی‌اش احساس می‌شود معنا و معناگرایی در زندگی است. با انتخاب زندگی مینیمالیستی(ساده‌زیستانه) شما می‌توانید از تمرکز روی چیزهایی که لازم ندارید رها شوید و روی چیزهایی متمرکز شوید که واقعا نیاز دارید.
این به این معنا نیست که شما خانه، ماشین و وسایل ضروری زندگی نداشته باشید، بلکه به این معناست که از خرید و هزینه برای وسایل غیرضروری دوری کنید و زندگی را به شکل ساده، مختصر و مفیدی اداره کنید.
یک زندگی مینیمالیستی چند مزیت آشکار دارد؛ از تمیزی و نظم بیشتر تا استرس کم‌تر، از امکان پس‌انداز تا داشتن یک خانواده‌ی سازمان‌یافته‌تر. چیزی که ما معمولا متوجه نشده‌ایم این است که با کم کردن چیزهای غیرضروری خیلی از مشکلات‌مان هم کم می‌شود.
چند مزیت زندگی مینیمالیستی را با هم بخوانیم:
۱-جا باز کردن برای آرامش
هنگامی که فضای اطراف خود را از خرت و پرت‌های غیر ضروری پاک می‌کنیم در حقیقت برای آرامش و آسایش‌مان جا باز می‌کنیم. فضایی عاری از وسایل غیرضروری که منجر به از بین رفتن احساس هراس و اضطراب می‌شود. وسایل و لوازم غیرضروری را از خود دورکنیم تا بتوانیم فضای خالی را با صلح و آرامش پر کنیم. تجمع وسایل و خرده‌ریز مثل لنگری است که ما را پایین می‌کشد. ما همیشه می‌ترسیم که وسایل‌مان را از دست بدهیم، این ترس را کنار بگذاریم،از آن‌ها فاصله بگیریم و ببینیم چه‌طور احساس رهایی و آزادی وجودمان را فرا می‌گیرد. رهایی از تنش، کار بیهوده و وقت‌گیر و فعالیت‌های غیرضروری.
۲-تمرکز روی چیزهایی که دوست دارید
هنگامی که زمان کمتری را صرف نگه‌داری از وسایل و خرده‌ریزها کنیم، وقت بیش‌تری برای خودمان و انجام کارهایی که دوست داریم باقی می‌ماند. اغلب می‌گوییم: «وقت کافی نداریم»٬ در حالی که با کمی مدیریت زمان و دوری از کارهای غیرضروری زمان‌گیر، خواهیم توانست وقت بیش‌تری برای فعالیت‌هایی که به سلامت جسم و روان‌مان بر می‌گردد، داشته باشیم. می‌توانیم به جای وقت صرف کردن برای خرت و پرت‌های خانه و انبار، سفر برویم، کتاب بخوانیم، با دوستان‌مان معاشرت کنیم، ورزش کنیم و …
۳-دوری از مادی‌گرایی
وسایل و لوازمی که ما را احاطه کرده در حقیقت در حال پرت کردن حواس ما از چیزهای مهم‌تری است. پیام‌هایی که از رسانه‌ها و خیلی از افراد می‌گیریم این است که بادی بیشتر و بیشتر پول خرج کنیم تا آرامش بیش‌تری داشته باشیم. احساس رضایتی کاذب که پس از هر خرید به دست می‌آید اما دیری نمی‌پاید. مصرف‌گرایی می‌تواند مثل یک مرداب هر روز بیشتر انسان را در خود فرو ببرد برای همین زندگی ساده احتیاج به یک مبارزه هر روزه در برابر تبلیغاتی دارد که ما را به سمت مصرف‌گرایی و خریدن چیزهای غیرضروری سوق می‌دهد. پس از رهایی از این حس است که لذت عدم تعلق به مادیات را می‌چشیم.
۴. آسودگی خاطر
وقتی اسیر دارایی‌های مادی می‌شویم، برای خودمان دل‌شوره و تنش درست می‌کنیم چون همیشه نگران از دست دادن آن‌ها هستیم. با ساده‌کردن زندکی، می‌توان وابستگی به این چیزها را کنار گذاشت و در نهایت یک ذهن آرام و آسوده خلق کرد. آدم هرچه چیزهای کمتری برای نگرانی داشته باشد، آرام‌تر است. به همین سادگی.
۵. شادتر
وقتی زندگی را ساده کنیم، شادی خود به خود می‌آید؛ چون به چیزهایی گرایش پیدا می‌کنید که برایتان مهم‌ترین اند. آشکارا می‌بینید که همهی این هیاهوی زندگی، پر است از وعده‌های نابه‌جا؛ مثل سپری شکسته که مانعی شده باشد جلوی ماهیت واقعی زندگی. شادی و خوش‌بختی را می‌شود در بهره‌وری و کارآمدی پیدا کرد؛ خاطرجمعی را در تمرکز دوباره بر اولویت‌ها؛ و لذت را در کیف‌کردن از آهسته‌کردن زندگی.
۶. کاهش ترس از شکست
در هرچه بخواهید می‌توانید کام‌یاب شوید اگر خود را اسیر ترس از دست دادن همه دارایی‌های مادی‌تان نکنید. معلوم است که باید کارهای لازم را کرد تا سقفی بالای سر داشته باشید ولی در عین حال بدانید که از چیزی نباید ترسید؛ جز خود ترس.
۷. اعتماد به نفس بیشتر
کل سبک زندگی حداقلی و ساده، فردیت و اتکا به خود را تقویت می‌کند. این اعتماد به نفس شما را در جست‌وجو برای خوش‌بختی و کام‌یابی تقویت می‌کند.
منبع: پرتو
