برگرفته از تریبون زمانه *  

ما، امضا کنندکان این بیانیه، قتل عام ۱۳۶۷ زندانیان سیاسی ایران را یک مورد واضح و روشن از جنایت علیه بشریت می‌دانیم. ما از سازمان های حقوق بشر بین المللی و شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواست می‌کنیم جمهوری اسلامی می ایران را برای دشمنی سیستماتیک به حقوق مدنی و سیاسی شهروندان خود محکوم سازد.

Khavaran_mother

جمهوری اسلامی ایران در طول ۳۷ سال، بیش از پانزده هزار زندانی سیاسی را اعدام کرده است. در سال ۱۳۶۷، به فرمان شخص آیت الله خمینی، انبوهی از زندانیان سیاسی اعدام شدند. بنا به گزارش عفوبین الملل، دست کم ۴۴۸۲ مرد و زن جوان در فاصله دوماه در آن سال «ناپدید» شدند. محکومیت بسیاری از اعدام شدگان به سرآمده بود و باید از زندان آزاد می شدند. جنازه اعدام شدگان در جاهایی بدون نشان به گور سپرده شد و خانواده‌های آنها هرگز از گور عزیزان شان آگاهی نیافتند. در سال ۲۰۱۲، یک دادگاه مردمی متشکل از قضات بین المللی سرشناس، سران حکومت ایران را در جنایت علیه بشریت مجرم شناخت. رهبران دینی – سیاسی ایران بیش از سی سال در برابر این جنایت سکوت کردند.

اینک، یک نوار صوتی از دیداری در مردادماه ۱۳۶۷ در دست است که درآن، آیت منتظری که در آن هنگام جانشین برگزیده ولی فقیه بود، به گروه روحانیانی که در این کشتار دست داشته‌اند می گوید: ” به من اجازه دهید صریح و بی پرده به شما بگویم: شما بزرگترین جرم و جنایت در جمهوری اسلامی را مرتکب شده اید – جرمی که همه ما در طول تاریخ محکوم خواهیم شد. ” سخنان منتظری به برکناری او از جانشینی از سوی آیت خمینی انجامید و راه را برای فراز خامنه ای به جانشینی خمینی بازکرد. منتظری در سال ۱۳۸۸ در گذشت و پسرش احمد، این نوار سی ساله را در تارنمای شخصی اش برملا  کرد.

گزارش منتظری از این کشتار، سران جمهوری اسلامی و از جمله رئیس قوه قضاییه، صادق لاریجانی را وادار به اعتراف و توجیه اعدام ها کرد. نوار سخنان منتظری، همچنین نام مجریان این کشتار را در بردارد. در میان آنها از جمله به نام مصطفی پورمحمدی برمی خوریم که در آن زمان معاون وزیر اطلاعات بود و اینک وزیر دادگستری در کابینه اقای روحانی است. دیگری حسینعلی نیری، قاضی شرع آن زمان در زندان اوین و اینک معاون دیوان عالی کشور و رئیس دادگاه انتظامی قضات است. ابراهیم رئیسی که در آن زمان معاون دادستان تهران بود و اینک ریاست آستان قدس رضوی را در دست دارد.

اکنون که در آستانه سالگرد سی سالگی این کشتار هستیم، خانواده‌های اعدامیان همچنان چشم به راه عدالت‌اند. هرسال که برای درخواست حق طلبانه خود از حکومت گردهم می آیند، با رفتار سرکوب گرانه ماموران امنیتی روبرو می شوند. این نمونه ای از رفتاری است که جمهوری اسلامی را به انکار مشروعیت ICC یا دیوان بین المللی کیفری و نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر کشانده است. یکی دیگر از دلایل سرپیچی جمهوری اسلامی در پیوستن به این دیوان، جرایم سنگین این دیوان برای قوانینی مانند سنگسار، شلاق زدن و بریدن اجزای بدن مجرمین و رفتار تبعیض گرایانه با اقلیت‌ها است. سران جمهوری اسلامی، در حالی که پذیرای کشتار جمعی مسلمانان به دست مسلمان اند، از داوری قضات غیر مسلمان برای مسلمانان برنمی تابند.

پس از سرکوب جنبش ۱۳۸۸ در واکنش به تقلب انتخاباتی، بیش از دویست حقوقدان ایرانی از دیوان بین المللی کیفری خواستند که به رفتار نیرهای امنیتی ایران رسیدگی کند. اگرچه درخواست کنندگان می‌دانستند که از نظر حقوقی، دست دیوان برای این رسیدگی بسته است، این خواست را برای آگاه ساختن جهانیان از تداوم رفتار سرکوب گرانه حکومت اسلامی علیه جامعه مدنی ایران در برابر دیوان نهادند. کانادا یگانه کشور جهان است که رسما ایران را به دلیل کشتار ۱۳۶۷ به جنایت علیه بشریت متهم ساخته است. تنها راه حقوقی برای گشایش پرونده ایران از سوی دیوان، درخواست رسمی شورای امنیت سازمان ملل است، هرچند مصلحت‌های سیاسی دولت‌های دارنده حق وتو، شورای امنیت را از این کار بازمی دارد.

ما، امضا کنندکان این بیانیه، قتل عام ۱۳۶۷ زندانیان سیاسی ایران را یک مورد واضح و روشن از جنایت علیه بشریت میدانیم. ما از سازمان های حقوق بشر بین المللی و شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواست می‌کنیم جمهوری اسلامی می ایران را برای دشمنی سیستماتیک به حقوق مدنی و سیاسی شهروندان خود محکوم سازد.

۱روز سمی اتوود
۲هوشنگ اردوان
۳جمشید اسدی
۴فرید اشکان
۵رضا افشاری
۶بیژن افتخاری
۷بهمن امینی
۸حمیرا امینی
۹مهدی امینی
۱۰شاهین انزلی
۱۱محمد انوشه
۱۲مریم اهری
۱۳مهران براتی
۱۴فرهاد بکائی
۱۵سهیال وحدتی بنا
۱۶خسرو بندری
۱۷فرامرز بهار
۱۸محمد بهبودی
۱۹سهراب بهداد
۲۰پانته ا بهرامی
۲۱کوروش پارسا
۲۲میثاق پارسا
۲۳ناصر پاکدامن
۲۴مهشید پگاهی
۲۵احمد پورمندى
۲۶نیره توحیدی
۲۷مهدی خانبابا تهرانی
۲۸جهانشاه جاوید
۲۹مهری جعفری
۳۰محمود جعفری
۳۱مهدی جمشیدی
۳۲فرهنگ جهانپور
۳۳هرمز چمن ارا
۳۴بهرام چوبین
۳۵حمید حمیدی
۳۶نسیم خاکسار
۳۷مهرداد درویشپور
۳۸پرویز دستمالچی
۳۹فریبا راد
۴۰فاطمه رضایی
۴۱ترانه روستا
۴۲سعید رهنما
۴۳حمید زنگنه
۴۴بهروز ستوده
۴۵سلی شاهوار
۴۶حسن شریعتمداری
۴۷االهه شکرایی
۴۸بانو صابرى
۴۹رضا صفاری
۵۰کوروش صحتی
۵۱راحله طارانی
۵۲شیرین عبادی
۵۳محبوبه عباسقلی زاده
۵۴علی عرب
۵۵کاظم علمداری
۵۶رضا علوی
۵۷سهیال فرهنگ
۵۸منصور فرهنگ
۵۹نهضت فرهودی
۶۰کامبیز قائم مقام
۶۱محسن قائم مقام
۶۲هادی قائمی
۶۳شهرام قنبری
۶۴مهرانگیز کار
۶۵کاظم کردوانی
۶۶عبدی کالنتری
۶۷صادق کمالی
۶۸حمید کوثری
۶۹آلن کوشان
۷۰ارسالن کهنمویی پور
۷۱فریده کیومهر
۷۲روبرتو گدی
۷۳رضا گوهرزاد
۷۴ژاله لککنر- گوهری
۷۵علی لیمونادی
۷۶شهرام مجاب
۷۷شهرزاد مجاب
۷۸مجید محمّدی
۷۹پرویز مختاری
۸۰احمد مشعوف
۸۱الهه مشعوف
۸۲انوشه مشعوف
۸۳نیما مشعوف
۸۴منصور معدل
۸۵بهروز معظمی
۸۶هایده مغیثی
۸۷اسفندیار منفردزاده
۸۸فریبا داوودی مهاجر
۸۹علی اکبر مهدی
۹۰شکوه میرزادگی
۹۱مهران میرفخرائی
۹۲علی میرسپاسی
۹۳عباس میالنی
۹۴فرهاد نعمانی
۹۵شان نواختر
۹۶نادر هاشمی
۹۷عباس هژیر
۹۸عطا هودشتیان
۹۹رضا فانی یزدی
۱۰۰محسن یلفانی

لینک مطلب در تریبون