جمشید ارجمند، از نویسندگان، مترجمان و منتقدان مطرح سینمای ایران در سن ۷۷ سالگی دیده از جهان فرو بست.
به‌گفته آتوسا قلم‌فرسایی از دوستان جمشید ارجمند، او حدود ساعت ۹ صبح چهارشنبه ۲۳ تیرماه بر اثر مشکلات قلبی در بیمارستان «شهدا»ی تجریش درگذشت.
جمشید ارجمند اسفندماه سال گذشته در بیمارستان قلب تهران بستری شد و پس از بهبود نسبی در نوروز به خانه آمد. اما از فروردین سال جاری دو بار دیگر به علت نارسایی قلبی و وخامت حالش به بیمارستان برده شد.
او در ماه‌های آخر زندگی خود هوشیاری، حرکت و قدرت تکلم خود را از دست داده بود.
جمشید ارجمند در سال ۱۳۱۸ در تهران متولد شد. در ۱۲ سالگی و در دهه ۱۳۳۰ و دوران نهضت ملی کردن نفت با عضویت در حزب پان ایرانیست از هواداران دکتر مصدق شد و تا پایان عمر خود از محمد مصدق به نیکی یاد کرد.
در سال‌های پس از کودتا ابتدا در دانشگاه تهران حقوق خواند، سپس فوق لیسانس خود را در رشته زبان‌های باستانی ایران به پایان رساند.
در تابستان ۱۳۳۳ کار در مجله فردوسی زیر نظر ناصر نیرمحمدی را آغاز کرد. در همین سال از طریق اسماعیل شاهرودی و نصرت رحمانی با ادبیات نوین فارسی آشنا شد.
در ۱۳۴۰ به دلیل فعالیت‌های سیاسی در چارچوب جبهه ملی دو بار دستگیر و در زندان قزل‌قلعه زندانی شد و در سال ۱۳۴۱ در تظاهرات دانشجویی مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
ارجمند در اواخر دهه ۱۳۴۰ به فرانسه رفت و در دانشگاه اکس – مارسی به مطالعه تبلیغات و اقتصاد جهانگردی پرداخت. او از نوجوانی زبان فرانسه را خوب آموخت و شیفته فرهنگ فرانسوی بود.
نخستین ترجمه‌ای که از او چاپ شد یکی از قصه‌های آنتون چخوف بود. علاقه ارجمند به سینما او را به سوی نوشتن مطالب سینمایی و ترجمه مقالات سینمایی از مجله‌های فرانسوی نظیر «سینه موند»، «سینه روو» و بعد «کایه دو سینما» کشاند. او در این دوره با پرویز نوری، سردبیر مجله «ستاره سینما» و هم‌دوره دبیرستانی‌اش همکاری می‌کرد.
از سال های ۱۳۴۳-۱۳۴۲ به نوشتن نقد سینمایی پرداخت و یکی از برجسته‌ترین منتقدان سینمایی ایران شد و همزمان دست از ترجمه آثار بزرگ ادبی برنداشت.
جمشید ارجمند در سال ۱۳۵۰ «دنیای کوچک دون کامیلو» اثر جووانی گوارسکی را ترجمه کرد که مورد استقبال قرار گرفت. سال ۱۳۵۱ کتاب‌های «درباره چند سینماگر» و «درباره سینما» را نوشت و کتاب مهم سولژنیتسین «حقوق نویسنده» را ترجمه کرد، در سال ۱۳۵۲ کتاب «فیلم ساختن» را نوشت و «جامعه‌شناسی رادیو و تلویزیون» اثر ژان کازانو را ترجمه کرد و دو سال بعد نیز کتاب «چهره عریان آمریکا» نوشته روژه کان را به فارسی برگرداند.
در سال‌های پس از انقلاب ایران نیز فعالیت‌های نوشتاری او ادامه یافت، از جمله نوشتن کتاب «دستور و خط نگارش فارسی برای ویراستاران» در سال ۱۳۷۲؛ ترجمه کتاب‌های «گربه روی شیروانی داغ» اثر تنسی ویلیامز و «اصفهان، تصویر بهشت» نوشته هانری استیرلن و هانری کوربن در سال ۷۷؛ ترجمه کتاب «مینیاتور ایرانی» نوشته یوسف اسحاق‌پور از فرانسه به فارسی در سال ۷۹؛ «شوهر مدرسه‌ای» از جووانی گوارسکی در سال ۸۰؛ «ایرانیان ، یونانیان و رومیان» اثر ژوزف ویسهوفر در سال ۸۱ و «آئین هندو و عرفان اسلامی» نوشته داریوش شایگان در سال ۸۲.
مراسم تشییع پیکر جمشید ارجمند بعداً اعلام خواهد شد.