بسته پیشنهادی سه میلیارد یورویی اتحادیه اروپا به دولت ترکیه برای سازمان دادن پناهندگان و ایجاد کمپ‌های ویژه برای آنان چنین تصوری را ایجاد می‌کند که ترکیه کشوری امن و دارای قابلیت‌های اولیه برای پذیرش پناهندگان است.
سفر آنگلا مرکل به ترکیه و دیدار با نخست وزیر و رییس‌جمهوری این کشور و گفت‌وگو در مورد بحران پناهندگان به‌منظور جلوگیری از ورود آن‌ها به اتحادیه اروپا نه تنها راه حل مسئله پناهندگی نیست، بلکه هر چه بیشتر امنیت جانی و اقتصادی پناهندگان را متزلزل‌تر خواهد کرد.
جنگ‌طلبی حزب عدالت و توسعه، انفجارهای تروریستی ماه اکتبر و انتخابات پیش رو، ترکیه را به کشوری ناامن برای پناهندگان تبدیل کرده است. از سوی دیگر، پناهندگان در این کشور همواره با خطر خشونت‌ها نسبت به خارجی‌ها، نبودن منابع، حوادث کار و مواردی از این دست روبه‌رو هستند و حضور طولانی در چنین فضایی آثار مخرب جسمی و روانی به جای خواهد گذاشت.
با قدم زدنی نه چندان طولانی در هر یک از شهرهای ترکیه با تصاویری روبه‌رو خواهیم شد که وضعیت دشوار زندگی پناه‌جویان در این کشور را به خوبی نشان می‌دهند. تکدی‌گری، تن‌فروشی، تأمین خوراک از آشغال‌های شهر، تحمیل بی حقوقی مفرط از طرف کارفرماها به کارگران پناه‌جو و برخوردهای ضدانسانی با آن‌ها تنها نمونه‌هایی از این تصاویر است.
پناهنده‌ای در ازمیر که بر روی سنگ‌فرش یکی از خیابان‌ها خوابیده است. ازمیر به عنوان شهری که پایتخت ناسیونالیسم دیگری‌ستیز ترک است، همواره مکانی نامناسب برای حضور پناهندگان بوده است.
ما از خانواده‌ای که تکدی‌گری می‌کردند خواهش کردیم که از آن‌ها عکس بگیریم. مادر، دختر کوچک خود را به جلو هل داد تا از وی عکس بگیریم. آن‌ها از شهر حلب آمده بودند و به گفته مادر، شب و روز را در این محل می‌گذرانند.
به علت حضور پناه‌جویان بی‌خانمان در هر نقطه شهر، مردم بومی توجهی به حضور آن‌ها نشان نمی‌دهند و از کنار آنان با بی‌اعتنایی می‌گذرند.
پناه‌جویان در سرمای این روزهای آنکارا در پارکی در کنار نمایندگی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل شب و روز خود را می‌گذرانند و این محل به خوابگاه آنان تبدیل شده است.
در میان پناه‌جویان، سالخوردگانی حضور دارند که ناامیدانه آمده‌اند تا سال‌های پایانی عمر خود را در چنین شرایطی سپری کنند.
از کشورهای مختلف منطقه پناه‌جویان به محل ثبت‌نام اولیه می‌آیند. در این محل پس از تعیین شهری که ناچار باید تا پایان مدت پناه‌جویی در آنجا زندگی کنند، تاریخ طولانی‌ای برای مصاحبه اول آن‌ها در نظر گرفته می‌شود.
زنی از افغانستان که همراه کودکش در خیابان‌های آنکارا به تکدی‌گری مشغول است.
عبدالحارس ۲۲ ساله از افغانستان به ما گفت که شرایط افغانستان نه تنها بهتر نشده است، بلکه هر روز بدتر و بدتر می‌شود و این در حالی است که پناه‌جویان افغانستانی از جمله پناه‌جویانی هستند که در سال‌های اخیر با این توجیه که وضعیت افغانستان بهتر شده، مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند.
در فاصله صد متری از مجلس ترکیه و وزارتخانه‌های این کشور پناه‌جویانی وجود دارند که خیابان محل غذا خوردن، خوابیدن، بیدار شدن و زندگی آن‌هاست.
تعدادی از پناه‌جویان خوراک روزانه خود را از زباله‌های شهری آنکارا تأمین می‌کنند.
