محمدکمال سروی‌ها، نایب رئیس شورای اسلامی شهر مشهد گفت که بیش از ۳۳ درصد جمعیت این کلان‌شهر ایران «زندگی حاشیه‌نشینی دارند.»
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سروی‌ها افزود حاشیه‌نشینی در شهر مشهد ۲۰ درصد از میانگین کشوری بیشتر است.
حاشیه‌نشینی پدیده‌ای است که با اسکان غیررسمی و بدون مجوز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کناره شهر‌ها ایجاد می‌شود. حاشیه‌نشینی در شهرهای ایران به صورت شهرک‌نشینی در حومه شهر‌ها و همچنین آلونک‌نشینی دیده می‌شود.
به گفته نایب رئیس شورای شهر مشهد «اقشار محروم ساکن در حاشیه شهر از کمترین و حداقل امکانات برخوردار نیستند.»
جمعیت مشهد در سرشماری سال ۱۳۹۰ افزون بر دو میلیون و ۷۰۰ هزار نفر برآورد شده که نزدیک به ۹۰۰ هزار نفر از آنان در حاشیه این شهر زندگی می‌کنند.
مشهد به دلیل وجود حرم امام رضا، هشتمین امام شیعیان یکی از ثروتمند‌ترین مناطق مذهبی ایران است و سالانه صد‌ها هزار زائر به این شهر سفر می‌کنند. آستان قدس رضوی نیز به‌عنوان متولی این حرم ثروتی چند میلیارد دلاری در اختیار دارد و مجری طرح‌های بزرگ اقتصادی در صنعت خودروسازی، صنایع کشاورزی، و خرید و فروش اراضی است اما با وجود درآمدهای انبوه، مشهد بیشترین زندگی حاشیه‌نشینی در کشور را دارد.
حاشیه‌نشینی در بیشتر استان‌های کشور به چشم می‌خورد و در حال حاضر به‌عنوان یکی از معضلات شهرهای برزگ ایران به‌شمار می‌رود.
براساس آماری که علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ایران اعلام کرده، در این کشور ١٠ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر حاشیه‌نشین و چهار میلیون و ۴٠٠ هزار نفر نیز در شهرهای بین ٢٠ تا ۵٠ هزار نفر در حاشیه شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند که جمعاً حدود ١۵ میلیون از جمعیت را به خود اختصاص می‌دهند. این جمعیت یا اساساً از خدمات شهری بی‌بهره‌اند یا از خدمت شهری بسیار اندکی برخوردارند.
حاشیه‌نشینان بیشتر از قشر کارگر و فقیر جامعه هستند که تقریباً تمام این قشر پایین‌تر از خط فقر ارزیابی می‌شوند. بسیاری از حاشیه‌نشینان به علت افزایش فزاینده نرخ تورم در سال‌های اخیر توان اجاره‌نشینی خود در شهر‌ها را از دست داده و به حاشیه‌نشینی رانده شده‌اند.