به نام پروردگار یکتا
١٠ دسامبر که بعنوان روز جهانی حقوق بشر نام نهاده شده، نامگذاری چنین روزی برای جلب توجه جهانی به ضرورت بهبود حقوق بشر در جهان و دفاع از همه مظلومان و قربانیان حقوق بشر در سطح جهانی است. اما در عمل منافع باندی و گروهی و ناهماهنگی قربانیان حقوق از دسترفته در دسترسی به تریبونهای مختلف سبب شده است که شاهد بی عدالتی مضاعفی در این زمینه باشیم.
توجه نهادهای حقوق بشری معمولاً بیشتر به فعالین مرکز نشینی است که از شهرت و دسترسی زیادی به رسانه‌های خبری و لابی های پشت پرده بهره مندند و یا اقلیتهایی که از پشتیبانی نهادهای جهانی برخوردارند، در نتیجه برخی از فعالین سیاسی و مدنی و اقلیتها بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند و همزمان، نقض حقوق اولیه برخی دیگر از زندانیان مانند حق حیات توجه چندانی در بین این فعالین بر نمی‌انگیزد. به عنوان نمونه ما ۸۱ نفر از زندانیان عقیدتی اهل سنت در زندان رجایی شهر در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران بصورت غیرعلنی و نمایشی بدون بهره‌مندی از حقوق ابتدایی حتی حق اختیار وکیل مدافع محاکمه شدیم که ۴۰ نفر به اعدام و بقیه هم به زندانهای طولانی مدت محکوم شدیم. حکم اعدام ۱۴ نفر ما تاکنون تأیید شده و هر لحظه خطر اعدام آنها وجود دارد.
ما با تقبل خطرات فراوان و پذیرش آزار و اذیتهای مکرر و با پرداخت بهای سنگین توانستیم صدای مظلومانه گمنام خود را به بیرون از زندان برسانیم تا شاید این صدا شنیده شود و مورد حمایت نهادهای حقوق بشری داخلی و بین المللی قرار گیریم اما متأسفانه چنین نشده و حتی در گزارش آقای احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل فقط اشاره ای کوچک و گذرا به این موضوع شده‌است.
مقایسه توجه نهادهای حقوق بشری به موضوع تبعیض در ایران نیز شایان توجه است. اهل سنت کشور حدود ۲۰ درصد جمعیت ایران را تشکیل می دهند که به لحاظ جمعیتی با سایر اقلیتها که گاهی کمتر از یک درصد جامعه ایران هستند؛ قابل مقایسه نیستند و از ابتدای انقلاب تاکنون نیز ظلمهای فراوانی بر این بزرگترین اقلیت کشور اعمال شده‌است اما این نقض مداوم و مستمر حقوق بشر در مورد آنها مورد توجه کافی قرار نگرفته و از این نظر با سایر اقلیتها قابل قیاس نیست. البته ما از توجه سازمانهای حقوق بشری و از جمله عفو بین الملل در مورد پرونده خود تشکر می‌کنیم اما انتظار داریم که همه نهادها بدور از تبعیضهای رایج در پی احقاق حقوق تمام نمظلومین در ایران باشند. متأسفانه در استانهای سنی نشین ایران جان انسانها کمترین ارزش را دارد و نه تنها فعالین عقیدتی و سیاسی به راحتی بازداشت و شکنجه و با احکام اعدام روبرو می‌شوند؛ حتی کولبرانی که فقط بخاطر فقر و برای کسب لقمه‌ای نان برای فرزندانشان اقدام به جابجایی کالا می‌کنند نیز براحتی هدف گلوله مستقیم مرزبانان قرار گرفته و زخمی، نقص عضو و حتی کشته می‌شوند و کسی هم در قبال آنها احساس مسولیت نمی‌کند و متأسفانه توجه لازم به مظلومیت دینی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی اهل سنت از سوی نهادهای حقوق بشری هم دیده نمی‌شود. و مواردی مانند اعتصاب غذای زندانیان زندان ارومیه برای بهره‌مندی از حداقل حقوق انسانی نیز با کم توجهی رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری مواجه می‌شود.
به امید رخت بر بستن ظلم و جور از جهان و با اعلام همراهی و همدردی با مظلومان زندانی و آزاد، خواستار تحصیل حقوق مشروع هر فردی با رعایت عدالت هستیم.
از طرف جمعی از زندانیان عقیدتی اهل سنت زندان رجایی شهر
لینک مطلب در تریبون زمانه
