جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران: برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT) است، اطلاعات تازه ای دریافت کرده و از شما درخواست می کند فوری در باره مساله زیر در ایران اقدام کنید.
اطلاعات تازه: برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از طریق جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI) (عضو فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر) از تداوم حبس خودسرانه و محرومیت از مراقبت پزشکی آقای بهنام (اسد) ابراهیم زاده، عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری و فعال حقوق کودک، که از خرداد ۱۳۸۹ حکم پنج سال زندان خود را می گذراند، مطلع شده است. جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران همچنین از آزار قضایی، حبس خودسرانه، بدرفتاری و محرومیت از مراقبت پزشکی در باره دیگر فعالان سندیکایی زندانی خبر داده است. [۱]
بنا به اطلاعات دریافتی، آقای بهنام ابراهیم زاده، که در حال حاضر در زندان رجایی شهر در حبس است، به شدت نیازمند مراقبت پزشکی است. او دچار سردردهای شدید و مشکلات کلیه و روده است و از مراقبت پزشکی محروم مانده است.
مسوؤلان بارها آقای ابراهیم زاده و خانواده او را مورد آزار قرار داده اند. برای نمونه، آقای ابراهیم زاده طی حمله بی رحمانه ماموران زندان و ماموران امنیتی دیگر به زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۹۳(۱۷ آوریل ۲۰۱۴) به شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفت. سپس او را در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات در زندان اوین حبس کردند؛ گویا در تاریخ ۲۷ خرداد (۱۷ ژوئن) او را مدت کوتاهی به بند ۳۵۰ بازگرداندند و خیلی زود دوباره به سلول های انفرادی بند ۲۰۹ بردند.
در تاریخ ۸ تیر (۲۹ ژوئن) نیروهای امنیتی با آزار رسانی به خانواده او، منزل خانوادگی او را مورد بازرسی قرار دادند، و کامپیوتر و وسایل دیگر و مدارک شناسایی و بانکی را با خود بردند. در حدود همان تاریخ، اتهام ایجاد اغتشاش در زندان به آقای ابراهیم زاده تفهیم شد. او در اعتراض به این رفتارها، در تاریخ ۱۷ مرداد (۸ اوت) دست به اعتصاب غذا زد. در پی آن، مسوؤلان در تاریخ ۲۳ مرداد (۱۴ اوت) او را به طور غیرقانونی به زندان دورافتاده رجایی شهر منتقل کردند و در آنجا او را به جای بندِ زندانیان عقیدتی دیگر در بندِ مخصوص زندانیان خطرناک زندانی کردند.
آقای ابراهیم زاده در پی بدتر شدن وضعیت جسمانی اش به بهداری زندان منتقل شد، اما در آنجا مسوؤلان زندان او را تهدید کردند که اگر به اعتصاب غذای خود ادامه دهد به سلول انفرادی فرستاده خواهد شد. آقای ابراهیم زاده که هیچ راه دیگری برای مقابله با این بدرفتاری ندارد، به اعتصاب غذای خود ادامه داده و خواهان مراقبت پزشکی مناسب وکافی و بازگشت به زندان اوین شده است. در عین حال، او اعلام کرده که از تاریخ ۱۰ شهریور (۱ سپتامبر) دست به اعتصاب غذای خشک (بدون آب و نوشیدنی های دیگر) خواهد زد و لب های خود را خواهد دوخت.
برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر یادآوری می کند که دست کم ۱۵ فعال دیگر کارگری و سندیکایی در حال حاضر در ایران در زندان به سر می برند و شماری دیگر نیز با حکم های درازمدت زندان روبرو هستند. از این ۱۵ فعال سندیکایی:
– آقای رضا شهابی زکریا، صندوقدار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، حکم شش سال زندان خود را می گذراند و پس از اعتصاب غذای طولانی به علت انتقال غیرقانونی در تاریخ ۱۱ خرداد (۱ ژوئن) به زندان رجایی شهر، در تاریخ ۲۱ تیر (۱۲ ژوئیه) به بیمارستان منتقل شد؛
– دو تن دیگر عضو «کمیته پی گیری ایجاد تشکل های کارگری» هستند: آقایان شاهرخ زمانی (حکم ۱۱ سال و شش ماه زندان)، محمد جرّاحی (حکم ۵ سال زندان)، و هر دو در عین حال از اعضای موسس سندیکای کارگران نقاش و تزیینات؛
– دست کم پنج تن عضو «کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری» هستند: آقایان یوسف آب خرابات (حکم ۲ سال زندان)؛ محمد مولانایی (۱ حکم سال زندان)، واحد سیده (حکم ۲ سال زندان)، افشین ندیمی (حکم یک سال زندان) و غالب حسینی (حکم شش ماه زندان از تاریخ ۲۷ مرداد برابر با ۱۸ اوت)؛
– و حداقل پنج تن نیز عضو «کانون صنفی معلمان ایران» هستند: آقایان محمود باقری (حکم ۴ سال و شش ماه زندان)، رسول بداقی (بداغی) (حکم ۶ سال زندان)؛ محمد داوری (حکم ۶ سال زندان)؛ مهدی فراحی شاندیز (حکم ۳ سال زندان؛ که در عین حال عضو کمیته پی گیری ایجاد تشکل های کارگری است) و عبدالرضا قنبری، (حکم ۱۵ سال زندان)؛
– فعال حقوق کودک و سندیکایی، آقای علیرضا کرامتی راد، در تاریخ ۲۵ مرداد (۱۶ اوت) برای گذراندن حکم سه ماه زندان به اتهام اهانت به رهبر به زندان رجایی شهر رفت؛
– به علاوه، یک فعال دیگر کارگری و فعال حقوق کودک، آقای سعید شیرزاد، در تاریخ ۱۲ خرداد (۲ ژوئن) در شهر تبریز در شمال غربی ایران بازداشت شد، و مدت دو ماه از دلیل و مکان بازداشت او اطلاعی در دست نبود. سرانجام، در تاریخ ۱۵ مرداد (۶ اوت) گزارش شد که او را به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات در زندان اوین منتقل کرده اند. او هنوز در آنجا در حبس است و اتهام گردهمایی و تبانی برای اقدام علیه امنیت و تبلیغ علیه نظام به او تفهیم شده است.
فعالان سندیکایی زندانی اغلب با مجازات های اضافی به شکل های مختلفی از آزار و محرومیت از مراقبت پزشکی مواجه هستند. آقای فراحی شاندیز در اواخر خرداد (اواسط ژوئن) به طور غیرقانونی به زندان رجایی شهر منتقل شد. آقایان بداغی (بداقی)، جرّاحی، ندیمی، آب خرابات و مولانایی به مراقبت پزشکی نیاز مبرم دارند ولی به طور منظم از آن محروم هستند. به علاوه، با اقدامی رایج، اتهام های تازه ای علیه شماری از فعالان سندیکایی زندانی از جمله آقایان ابراهیم زاده و بداغی مطرح شده تا پس از به پایان رسیدن محکومیتشان از آزادی آنها جلوگیری شود.
گذشته از این، احکام زندان علیه اعضای کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری آقایان حسن رسول نژاد، جمال میناشیری، هادی تنومند، قاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور، و محمد کریمی تایید شده است و آنها ممکن است به زودی دستگیر شوند و به زندان بروند. بعضی از اعضای کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری و نیز بعضی از اعضای کانون صنفی معلمان ایران به حکم های زندان محکوم شده اند و در انتظار نتیجه تجدید نظر به سر می برند، از جمله آقایان خالد حسینی، علی اکبر باغانی، محمود بهشتی لنگرودی و علیرضا هاشمی.
«برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» نگرانی شدید خود را از تداوم حبس خودسرانه آقای بهنام ابراهیم زاده، وخامت حال و محرومیت او از مراقبت پزشکی و آزار و حبس فعالان سندیکایی نامبرده در بالا ابراز می کند. این فعالان سندیکایی فقط به خاطر استفاده از آزادی بیان، آزادی گردهمایی و تشکل که در میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ـ که ایران عضو متعاهد آنهاست ـ و در کنوانسیون های مربوطه سازمان بین المللی کار تامین شده است، مجازات می شوند.
«برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» دولتمردان ایران را فرا می خواند تمام فعالان سندیکایی نامبرده در بالا را آزاد کنند و با لغو اتهام ها و خاتمه دادن به احضار، بازجویی و پیگرد قضایی فعالان سندیکایی به آزار تمامی آنها پایان دهند.
اقدام های درخواستی:
برنامه نظارت از همگان می خواهد با نوشتن نامه به دولتمردان ایران از آنها بخواهند:
• تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی آقای بهنام ابراهیم زاده، همه فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام دیگر مدافعان حقوق بشر در ایران را تضمین کنند؛
• مراقبت پزشکی کافی برای آقایان ابراهیم زاده، جرّاحی مولانایی، ندیمی، آب خرابات و تمام دیگر مدافعان حقوق بشر در زندان تامین کنند؛
• فوری و بدون قید و شرط تمام فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام دیگر مدافعان حقوق بشر زندانی در ایران را که حبس آنها به قصد تنبیه آنها به خاطر فعالیت های حقوق بشری انجام شده است، آزاد کنند.
• به هرگونه اقدام تهدیدآمیز و آزاردهنده، ازجمله در سطوح قضایی، علیه همه فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام دیگر مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند و همه آنها را آزاد کنند و امکان انجام فعالیت های بدون مانع آنها را در هر شرایطی تضمین کنند؛
• در هر شرایطی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را، که در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رعایت کنند، به ویژه:
– ماده ۱ که می گوید: «همه افراد حق دارند به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها فعالیت کنند،»
– و ماده ۲ـ۱۲ که می گوید: «دولت باید کلیه تدبیرهای لازم را به کار گیرد تا حمایت مراجع ذیصلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، تبعیض منفی عملی و یا قانونی، فشار یا هرگونه اقدام خودسرانه دیگر در پی استفاده مشروع و قانونی این افراد از حقوق مذکور در اعلامیه حاضر، تضمین گردد؛»
• در هر شرایطی تضمین کنند که حقوق بشر و آزادی های اساسی مطابق با موازین بین المللی حقوق بشر و عهدنامه های بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست رعایت خواهند شد.
لینک مطلب در تریبون زمانه
