مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.
بیش از هشت ماه از آغاز دور جدید نسل‌کشی اسراییل در غزه می‌گذرد. در این مدت چشم‌های بسیاری بر کشتار بیش از ۳۵ هزار فلسطینی بسته ماندند،
چشم‌های بسیاری نگاه خود را از آوارگی و بی‌جاسازی فلسطینیان پوشاندند،
و چشم‌های بسیاری نه بسته ماندند و نه پوشیده، بلکه عامدانه به این مغاک و سیاهی خیره شدند، تا آن‌جا که خود به آن بدل شدند. آنان حتی کودکان چند روزه فلسطینی را «تروریست‌های بالقوه» خواندند و از حمایت از رژیم کودک‌کش اسراییل هیچ دریغ نکردند.
اکنون که قرار است چشم‌ها بر روی رفح باز شود وقت مناسبی برای تامل در مفهوم همبستگی است. بارها در نوشته‌های خود گفته‌ایم که همبستگی نه صرفا یک رتوریک، بلکه نیازمند خلق سیاستی است از جنس رادیکال؛ سیاستی که بتواند از مرزها فراتر رود، ریشه‌های مشترک ستم را بازشناسد و برای رنج دیگری دست به کنش بزند.
اکنون که بسیاری همبستگی با فلسطین را کم‌اهمیت‌انگاری کشته‌های اعتراضات در ایران و به مثابه فراموشی و سرکوب خیزش زن زندگی آزادی می‌دانند، ما به عنوان بخشی از جامعه بلوچستان که دهه‌ها تحت خشونت و ستم بوده‌ایم، و در میانه خیزش رهایی‌بخش ژینا/ماهو شدیدترین کشتارها و سرکوب‌ها را تجربه کرده‌ایم، اعلام می‌کنیم که مبارزه خود را از فلسطین و دیگر مبارزات رهایی‌بخش جدا نمی‌دانیم. هر گفتمان یا روایتی که به نام کشته‌ها و مبارزان ما به فلسطین پشت می‌کند، نیازمند مرور معنای زن زندگی آزادی و دسگوهاری* در جغرافیای بلوچستان است. از نام ما استفاده نکنید و مبارزه بلوچ را به نفع گفتمان‌‌های فلسطین‌ستیز و فاشیستی مصادره نکنید. ما خود زبان مبارزات خود هستیم و به عنوان بخشی از جامعه بلوچستان مبارزه خود را عمیقا با فلسطین در پیوند و همبسته می‌دانیم. یادآوری می‌کنیم اگر توان همبستگی با ما در این آرمان ندارید، سخن گفتن از رهایی بلوچ را سخت باور می‌کنیم.
https://www.instagram.com/p/C7t80zHNmsq/
برای همبستگی با فلسطین، نباید به انتظار بدن‌های سوخته نشست (تو گویی که کشته شدن با بمب کم از سوختن دارد!)، بلکه باید تاریخ استعمار و اشغال رو دوباره و از نو خواند. ما نیازمند خلق رویایی جدید هستیم؛ رویایی که رنج دیگری را رنج خود می‌داند و تن به سیاست مسلط نمی‌دهد. در روزهایی که فاشیسم، استعمار و نژادپرستی از هرسو ما را احاطه کرده است، فلسطین نقطه اتصال و آغاز راه ما برای تمرین همبستگی است؛ همان راهنمایی است که مسیرهای آزادی‌خواهان را از یکدیگر جدا می‌کند. ما در این مسیر خود را همراه و همبسته مبارزانی می‌دانیم که فلسطین را به نفع هیچ مبارزه‌ای به حاشیه نمی‌رانند و تا آزادی کامل فلسطین و رهایی از استعمار و اشغال دست از این آرمان نمی‌کشند.
تا همه کس آزاد نشود، هیچکس آزاد نیست.
از بلوچستان تا فلسطین،
ورای مرزهای هر سرزمین
انتفاضه را سراسری کنیم
* دسگوهاری یک سنت دیرینه اجتماعی رفیقانه میان زنان بلوچ است برای همدلی،همراهی، یاری و خواهرانگی.
