شهرداری شهر «کیه‌ری» در استان پیه‌مونته در شمال ایتالیا ۱۲ اکتبر به نیلوفر بیانی، فعال محیط زیست زندانی در ایران «شهروندی افتخاری» اعطا کرد.
اعظم بهرامی، پژوهشگر و کنشگر محیط زیست ساکن ایتالیا با اعلام این خبر در شبکه ایکس (توییتر سابق) خود نوشت:
خواهر عزیزم. امشب از تلاش تو و نگرانیهایت برای محیط زیست ایران گفتیم. از اینکه چطور بحران محیط زیست و مدیریت میلیتاریزه منابع طبیعی توسط جمهوری اسلامی زیر سایه سیاست گم شده است. به احترام همه زنان مقاوم و مبارز ایران، شهروندی افتخاری شهر Chieri را به نیلوفر [بیانی] اهدا کردند. شهری سبز که قبلا در میدان اصلی شهر برای ۱۰ نفر از کشتگان انقلاب زن، زندگى، آزادى میزبان ده درخت شده بود…
اعظم بهرامی به زمانه گفت که پس از انتشار این خبر تعدادی از خانواده‌های زندانیان زیست‌محیطی و همچنین یکی از زندانیان سیاسی هم‌بند نیلوفر بیانی که از زندان آزاد شده به او پیام دادند و تشکر کردند. آنها به بهرامی گفته‌اند که اعطای شهروندی افتخاری به نیلوفر بیانی باعث دلگرمی تمام زندانیان زیست‌محیطی و زندانیان سیاسی است.
اعظم بهرامی حدود شش ماه پیش در جریان پویش «یک درخت، یک زندگی» به شهر کیه‌ری (Chieri ) رفته بود. او آنجا حاضر شده بود تا به یاد کشته‌شدگان جنبش ژینا ۱۰ درخت در این شهر کاشته شود. بهرامی به زمانه گفت از آنجا که این روز با سالگرد اعدام ۱۰ زن بهایی در شیراز مصادف شده بود، تصمیم گرفتند کاشت پنج درخت را به یاد پنج جان‌باخته انقلاب ژینا و پنج درخت را به یاد زنان جان‌باخته بهایی اختصاص دادند.
به گفته بهرامی شهر کیه‌ری از لحاظ فعالیت‌های سبز و زیست‌محیطی معروف است و به این دلیل او و فلورا ثابت با گروه کنشگران محیط زیستی «جمعه‌ها برای آزادی» (FFF) همکاری کردند و از طریق یکی از اعضای شورای شهر کیه‌ری برای شهروندی افتخاری نیلوفر بیانی اقدام کردند.
این فرآیند در نهایت پس از شش ماه به سرانجام رسید و در شهرداری با حضور شهردار این شهر برای اعطای شهروندی افتخاری به بیانی را‌ی گرفته شد و او با اکثریت آرای شورا شهروندی شهر کیه‌ری را به‌دست آورد.
نیلوفر بیانی متولد ۱۳۶۵ در تهران است. او مدرک کارشناسی «زیست‌شناسی» خود را در دانشگاه مک‌گیل کانادا گرفت و مدرک کارشناسی ارشد را در در رشته «بیولوژی حفاظت» از دانشگاه کلمبیا آمریکا دریافت کرد. او در این حوزه‌ها فعالیت دانشگاهی و پژوهشی داشت و پیش از اینکه دستگیر شود از ۱۳۹۱ تا اردیبهشت ۱۳۹۶ به‌عنوان مشاور در پروژه بین‌المللی «کاهش مخاطرات پس از بحران بر اساس رویکرد اکوسیستمی» در برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد در ژنو فعالیت می‌کرد. او در تابستان ۱۳۹۶ به ایران بازگشت و به‌عنوان مدیر برنامه‌ریزی، همکاری خود را با «مؤسسه میراث حیات وحش پارسیان» آغاز کرد.
نیلوفر بیانی شش ماه پس از بازگشت به ایران، در۴ بهمن ۱۳۹۶، از سوی سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دستگیر و به جاسوسی متهم شد. در پرونده «زندانیان محیط زیستی ایران» به جز او کاووس سیدامامی، امیرحسین خالقی، عبدالرضا کوهپایه، هومن جوکار، مراد طاهباز، سام رجبی، سپیده کاشانی و طاهر قدیریان، از فعالان محیط زیست بازداشت و راهی زندان شدند.
نیلوفر بیانی در بهمن ۱۳۹۸ نامه‌ای نوشت و در آن از شکنجه روانی و جنسی‌ای که دست‌کم هزار و ۲۰۰ ساعت از دوران بازداشتش در بازداشتگاه اطلاعات سپاه به او تحمیل شده بود پرده برداشت. روایت‌های نیلوفر از خشونتی که به او اعمال کرده بودند، بسیار تکان‌دهنده بود.
نیلوفر بیانی هدفِ خشونت فیزیکی قرار گرفته بود؛ با آمپول هوا به مرگ تهدید شده بود؛ عکس جنازه دکتر کاووس سید امامی را به او نشان داده بودند و تهدیدش کردند که «خودکشی‌ات می‌دهیم»؛ او را مجبور کرده بودند که با فانتزی‌های جنسی بازجوها همراهی کند؛ و با چندین مرد امنیتی او را به ویلایی فرستاده بودند که در آن مردهای لخت در استخر ویلا شنا و او را به تجاوز جنسی تهدید می‌کردند.
حتی بازجوی اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به او گفته بود که برای انجام تمام این خشونت‌ها اجازه مستقیم حسین طائب، مسئول اطلاعات سپاه پاسداران را دارد.
مقام‌های قضایی دو هفته پس از بازداشت این فعالان و پژوهشگران اعلام کردند که کاووس سیدامامی خودکشی کرده است.
شش زندانی این پرونده زیست‌محیطی: هومن جوکار، نیلوفر بیانی، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان، سپیده کاشانی و سام رجبی پس از شش سال هنوز در زندان محبوس هستند. در مرداد سال جای مراد طاهباز یکی از پنج زندانی دو تابعیتی ایرانی-آمریکایی از زندان آزاد شد و به آمریکا بازگشت.