قوه قضاییه جمهوری اسلامی اواسط مرداد اعلام کرد زندان گوهردشت (رجایی‌شهر) را تعطیل و زندانیان آن را منتقل می‌کند. مدتی بعد این اتفاق افتاد و اندکی پس از آن و در روز ۱۷ مرداد هم، مجتبی عبداللهی، استاندار البرز، از آغاز فرآیند تعطیل کردن زندان قزل‌حصار خبر داد.
دادخواهان و منتقدان اما نگران‌اند که جمهوری اسلامی در حال زدودن شواهد و نمادهای اعدام‌های دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ است.
حسین ملکی، زندانی سیاسی دهه ۶۰ و از جان‌به‌در‌بردگان اعدام‌های سال ۶۷ در زندان گوهردشت (رجایی‌شهر) می‌گوید تلاش حکومت برای تخریب این زندان به منظور به فراموشی سپردن اعدام‌های زندانیان سیاسی چپ و مجاهد، حافظه جمعی ما را از بین نخواهد برد.
او می‌گوید که شهادت‌ها در دادگاه حمید نوری گواهی بر این مدعا است.
زندان گوهردشت که بعدتر نامش را به رجایی‌شهر تغییر دادند، با موارد متعدد نقض حقوق بشر از جمله کشتار زندانیان مجاهد و چپ‌گرا در تابستان ۱۳۶۷ گره خورده است. با آغاز این کشتار در اوایل مرداد ماه ۶۷، بسیاری از فعالان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی که در گوهردشت زندانی بودند، دوباره محاکمه و بسیاری از آنان اعدام شدند.
پس از اعتراضات سراسری دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ در ایران، اتحادیه اروپا و وزارت خزانه‌داری ایالات متحده این زندان و مسئولان آن را تحریم کردند.
قزل‌حصار هم زندان دیگری است که نامش با جنایت‌های دهه‌ی ۶۰ درآمیخته؛ یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های ایران که حاج داوود رحمانی، شکنجه‌گر بدنام اوایل انقلاب، در آن شکنجه‌ی مخوف قراردادن زندانیان در «تابوت» را انجام می‌داد و «تواب‌سازی» می‌کرد.
