گروه فرهنگ – در مراسم تحلیف باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، امروز، ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳ (۲ بهمن ۱۳۹۱) ریچارد بلانکو، شاعر کوبایی‌تبار آمریکایی شعرخوانی کرد. بلانکو یک شاعر جوان و هم‌جنسگراست و در یک خانواده مهاجر پرورش پیدا کرده.
شعر و شعرخوانی در صحنه‌ای به گستردگی مراسم تحلیف رئیس جمهور آمریکا در واشنگتن معنایی بسیار فرا‌تر از یک تفنن در یک روز تاریخی دارد. شاعر می‌بایست بیش از هر چیز احساس ملت بودن را در آمریکایی‌ها برانگیزاند. شعرخوانی ریچارد بلانکو در این معنا یک حرکت فرهنگی با سویه‌های نمادین است و بیش از هر چیز نشانگر این واقعیت است که جهان ما به‌گونه‌ای فزاینده متحول می‌شود.
شعرخوانی بلانکو این امید را دل‌ها برمی‌انگیزد که در آینده گرایش جنسی و همچنین مسائل قومی و ملی و رنگ پوست و مذهب و نژاد فرد در سرنوشت او تأثیرگذار نباشد.
|
●ویدئو: شعرخوانی ریچارد بلانکو در مراسم تحلیف باراک اوباما
|
بلانکو که ۴۴ سال دارد، از پدر و مادری کوبایی در اسپانیا به‌دنیا آمده و در میامی بزرگ شده است. او در رشته‌های هنر و نویسندگی خلاق تحصیل کرده است.
بلانکو می‌گوید خانواده‌اش از طرفداران ریچارد نیکسون بودند و به این جهت او را «ریچارد» نام نهادند.
بلانکو پنجمین شاعری‌ست که در مراسم تحلیف ریاست جمهوری در آمریکا شعرخوانی می‌کند.
پیشینه این‌گونه شعرخوانی‌ها به دموکرات‌ها در سال ۱۹۶۱ در مراسم تحلیف جان اف کندی می‌رسد. ۳۲ سال پس از این مراسم، بیل کلینتون از شاعری به نام مایا آنجلو دعوت کرد که در مراسم تحلیفش شعر بخواند و او را به شهرتی جهانی رساند.
باراک اوباما شخصاً بلانکو را برای شعرخوانی در مراسم تحلیفش انتخاب کرده است. او نه تنها جوان‌ترین شاعری‌ست که در مراسم تحلیف ریاست جمهوری شعرخوانی کرده، بلکه تنها شاعر هم‌جنسگرا در این جمع پنج نفره است.
ریچارد بلانکو به نیویورک تایمز گفته است، هر گاه که درباره خانواده‌اش شعری می‌سراید، احساس می‌کند که درباره اوباما سخن می‌گوید (منبع)
سخنگوی برگزارکننده مراسم تحلیف ریاست جمهوری گفته بود: اشعار شخصی بلانکو نشان می‌دهد که آمریکایی بودن به چه معناست.
بلانکو جوان است، پیشینه آمریکای جنوبی دارد و هم‌جنسگراست. اوباما پیروزی‌اش در انتخابات ۲۰۱۲ را مدیون سه گروه بوده است: جوانان، هم‌جنسگرایان و مهاجران. به این‌جهت گزینش بلانکو ادای دینی هم به این شهروندان دگراندیش و اقلیت‌ها در جامعه آمریکا به‌شمار می‌آید.
در نخستین آثاری که بلانکو منتشر کرده است، تلاش می‌کند زندگی روزانه در ایالت متحده آمریکا را با پیشینه خانواده‌اش درآمیزد. مهم‌ترین درونمایه اشعار او چگونگی ورود یک خانواده کوبایی به زندگی روزانه آمریکایی‌ها و مشکلات فرهنگی آنان است. بلانکو در اشعاری بسیار شخصی و خوش‌ساخت، سرگذشت خانواده‌اش را نشان می‌دهد. به این جهت اشعار او بیش از هر چیز از کنده شدن انسان‌هایی مهاجر و ناخانگی و بی‌سرپناهی فرهنگی آن‌ها نشان دارد. او همچنین برای سردرگمی نسل دوم مهاجران که بین دو فرهنگ مبدأ و میزبان قرار دارند، بیانی شاعرانه و عاطفی می‌یابد.
«شهر صد آتش» از مهم‌ترین سروده‌های بلانکو به‌شمار می‌آید. او در یکی از اشعار این دفتر می‌نویسد:
 ●«شهر صد آتش» از مهم‌ترین سروده‌های بلانکو به‌شمار می‌آید
|
«در اتوموبیل نویی که خریده بودیم، در سرزمین تازه می‌گشتیم برای خودمان، دیدنی‌هایش چشمانمان را خیره کرده بود و حواسمان را پرت کرده بود. مثل این بود که سال‌های سال از انقلاب گذشته بود و بابا فرمان چرمی را مثل شیشه شرابی قرمز که یک گاوباز به دست می‌گیرد در میان دستانش گرفته بود و انکار می‌کرد از دست دادن وطنش را و انکار می‌کرد آن تپه‌های عطرآگین را. دستان پدر تمیز بود و نشانی از خون بر آن‌ها نمانده بود.»
بلانکو تلاش می‌کند گذرا بودن زندگی را نشان دهد و در آن میان هر دم خواننده را با نشانه‌سازی‌هایی به پیشینه کوبایی‌اش ارجاع می‌دهد. «مانگو» ناگهان به طلای ذوب‌شده‌ای بدل می‌شود که از میان انگشتان شاعر سرریز می‌کند و در همان حال آمریکا همواره سرزمینی‌ست که این دو جهان را به هم پیوند می‌دهد.
چنین است که بلانکو هم به توانایی آمریکا در هویت‌بخشی به انسان‌های مهاجر و دگراندیشان نظر دارد و هم به مفاهیمی مانند وطن و پیشینه و گذشته انسان.
اشعار ریچارد بلانکو در کانون یک دوگانگی شکل می‌گیرد: او از یک سو سنت‌های سرزمین مادری را ارج می‌نهد و از سوی دیگر تلاش می‌کند استقلال و فردیتش را حفظ کند، بدون آنکه بر آن سنت‌ها شورش کند و به راهی کاملاً متفاوت از راه پدرانش بیفتد. بهایی که در این میان شاعر می‌پردازد، اندوه و احساس ناخانگی‌ست و در همان حال احساس غوطه‌ور شدن در یک فرهنگ غنی‌تر و بهره‌مند شدن از آن.
در آثار متأخرش اما بلانکو از چنین مضامینی فاصله گرفته و بیشتر به هم‌جنسگرایی می‌پردازد.
شعرخوانی در مراسم تحلیف ریاست جمهوری آمریکا برای یک شاعر از نظر اقتصادی هم اهمیت دارد. میلر ویلیامز که در دومین دور ریاست جمهوری بیل کلینتون شعرخوانی کرد و الیزابت آلکساندر که در دور نخست ریاست جمهوری اوباما شعر خواند ازین نظر چندان خوش‌اقبال نبودند.
سخنگوی ناشر آثار ریچارد بلاکو در پینسبورگ اما اعلام کرده که ظاهراً خوانندگان پس از شعرخوانی بلانکو در مراسم تحلیف اوباما خواهان اشعار او شده‌اند.
منابع: اشپیگل، دی تسایت، نیویورک تایمز،