جمشید گلمکانی:
پرستو فروهر را اولین بار ماه دی ۱۳۷۷در آلمان – محل زندگی‌اش – دیدم. آشفته بود، ولی مصمم. از مراسم خاکسپاری پدر و مادرش (پروانه و داریوش) که اول آذر در خانه‌شان وحشیانه با ضربه‌های چاقوی ماموران وزارت اطلاعات و امنیت به قتل رسیده بودند از ایران برگشته بود.
جلوی دوربین فیلمبرداری‌ام از زخمهای عمیقش حرف زد. در همین فاصله محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، از اعضای کانون نویسندگان نیز به دست ماموران وزارت اطلاعات و امنیت کشته شدند. سه سال تلاش‌های پرستو و خانواده‌های مختاری و پوینده را برای شناسایی دستوردهندگان قتل‌ها فیلم گرفتم. حاصلش فیلم مستند یک ساعته شد که چند پخش‌های تلویزیونی داشت. از آن پس با پرستو مدام در تماسم.
نوزده سال از قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای پاییز ۱۳۷۷می‌گذرد. با پرستو، چند روز قبل از سفرش به ایران برای مراسم سالگرد ترور پدر و مادرش به گفت‌و‌گو نشستم. پرستو بخشی از چگونگی رسیدگی به دادرسی محاکمه قاتلان را که از ماموران سابقه‌دار وزارت اطلاعات بودند را بازگویی کرد.
برای پرستو فروهر و نزدیکان دیگر قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای. دادخواهی ادامه دارد:
