درحالی که روسها بر این باورند که تنها راهکار برون‌رفت از بحران سوریه گفت‌وگوی مستقیم بین رژیم اسد ومخالفان آن است، روزنامه “نیویورک تایمز” اطلاعاتی را منتشر کرد که حاکی ازبرنامه‌ریزی دولت آمریکا برای دوران پسا اسد است. بر‌این‌اساس سوریه به کدام سمت می‌رود؟
واقعیت امراین است که بنابر تجربه‌های گذشته‌ای که با حکومت صدام حسین و معمر قذافی در لیبی ومواضع مشابه مسکو با آن دو رژیم داشتیم، می‌توان گفت که جهان اندک اندک باید خودش را برای مرحله پسا اسد مهیا کند. دید و برداشت روسها نسبت به منطقه ما، وبویژه مواضع این کشور در قبال دیکتاتورهای منطقه، هیچ وقت دقیق وحساب شده نبود. ناگفته نماند که [گاه] در دقیقه نود مواضع روسها سراپا عوض می‌شود؛ البته بعد از اینکه این دیکتاتورها کاملا در تنگنا قرار می‌گیرند.
عراق صدام حسین نمونه آشکار این مواضع روسها است. اگر روسها وفرانسویها در آن زمان قاطعانه با رژیم صدام حسین برخورد می‌کردند و این پیام را به وی می‌رساندند که هیچکس توانایی آن را ندارد که از رژیم وی دفاع کند، در آن زمان شاید ـ می‌گوییم شاید ـ امکان داشت که این رژیم موضع دیگری در پیش بگیرد.
اگر روسها وفرانسویها قاطعانه با رژیم صدام حسین برخورد می‌کردند و این پیام را به وی می‌رساندند که هیچکس توانایی آن را ندارد که از رژیم وی دفاع کند، امکان داشت که این رژیم در آن زمان موضع دیگری در پیش بگیرد
حکایت در واقع مربوط به صدام حسین نیست، بلکه بستگی به تکرار اشتباهات گذشته وامید بستن به مواضع روسها دارد که انقلاب مداوم مردمی سوریه بهترین دلیل این داستان است. پس مسلما بحران رژیم سوریه خارجی نیست وبحران رادیکال‌ها نیز نمیتواند باشد. بحران قانون شکنان مسلح، همانطوری که رسانه‌های دولتی سوریه ادعا می‌کنند، نیز نیست. بلکه در واقع یک بحران داخلی ودر عین حال واقعی در سوریه در حال جریان است. اگر چنین نبود هرگز انقلاب تا این مدت با وجود سرکوب وحشیانه رژیم سوریه مقاومت نمی‌کرد.
روسیه، مسکن بی‌هوش‌کننده
می‌توان گفت که مواضع روسها بمثابه مسکن بی‌هوش‌کننده‌ای است که به رژیم اسد داده می‌شود وتا سرنگونی بزرگ هرگز این رژیم به حالت به هوش کامل بر نخواهد گشت واین سرنگونی قطعا نزدیک است. بر اساس شواهد و قراینی که آمریکایی ها ارایه می‌دهند وبویژه ترکها که رژیم اسد را به دروغگویی متهم می‌کنند، زیرا به هیچ یک از قول وقرارهایی که در نشست شش ساعته در دمشق با آنها داشت وفادار نبود .
به این خاطر می‌گوییم مواضع روسها شبیه بی حس کننده است چونکه عمر بحران سوریه را به درازا می‌کشاند به این صورت که امید را به رهبران سوریه می‌دهند که در جهان علیه شما خبری نیست.
می‌توان گفت که مواضع روسها بمثابه مسکن بی‌هوش‌کننده‌ای است که به رژیم اسد داده می‌شود وتا سرنگونی بزرگ هرگز این رژیم به حالت به هوش کامل بر نخواهد گشت واین سرنگونی قطعا نزدیک است
در حالیکه واقعیت چیز دیگری است وتمام نشانه‌ها دلالت بر تشدید فشارهای بین المللی وعربی بر ضد رژیم سوریه میکند. حتی ملت سوریه نیز فشارها وتظاهرات را بیشتر کردند وتعداد بریده‌های ارتش دوچندان شدند.
ایران، پشتیبان نامطمئن
در مقایسه با روزها وماههای گذشته فشارهای دیپلماتیک نیز بیشتر شده است این امر باعث شده تا تنها متحد دمشق که رژیم تهران است دچار تناقض گویی شود. این تناقض گویی‌های رژیم ایران نیز دلیل آشکاری است بر عدم اطمینان ایرانیها از بقای متحدشان بر سر حکومت. کافی است نگاهی بیندازیم به خبری که خبرگزاری فارس منتشر کرد و در آن به نقل از نماینده حسن نصر الله ، رهبران حزب الله اتهام‌های کمک به دولت سوریه را به طور قاطع رد و آن را تکذیب کردند.
در حالیکه چند هفته قبل حسن نصر الله در خطبه هایش با افتخار از داشتن روابط با دمشق سخن می‌گفت. با ابن وجود آیا وجود این روابط را دروغهای بی اساس دانستن، نشانه ناامیدی تهران وحزب الله از بقای خاندان اسد بر سر قدرت نیست؟
خلاصه اینکه روسها ودیگران هرچه میخواهند بگویند. تمام نشانه‌ها حکایت از این دارد که تمام منطقه خود را برای دوران پسا اسد آماده میکند.
اتفاق مهمی که خواهد افتاد این است که ناگهان همه در روزنامه هاشان و حتا شما زمانه ایها در سایتتان خواهید نوشت، همه منتظر مرگ رژیم خونآشام اسد بدند، هیچکس فکرش را نمی کرد که ناگهان در ایران جمهوری ایران اعلام شود و با این سرعت. دیشب تلویزیون آلمانی آرته فیلمی از مصر پخش می کرد که ما ساکنان زیر سایه منحوس نایب ظالم امام زمان هم آنرا دیدیم* در آن فیلم نیز همه می گفتند که ما منتظر هر کجای دیگری بودیم که انقلاب شود جز مصر، چرا که امام آیت الله حسنی مبارک و اصحاب ایشان و کارگزارانش و وزارت مستخبراتش و سپاه پاسدارانش و بسیجیانش و لباس شخصی هایش و اراذل و اوباشش همه از پیشرفتهای محیرالعقول مصر داد سخن می دادند، حتا یک ماه قبل از آن در حضور مبارک همه گفتند که این رهبری فرزانه چنان داهیانه مصر را به لبه دیوار مدینه ی فاضله رسانده که تمامی زمین و زمان مبهوت پیشرفتهای مصرند. ولی ناگهان مصر زرتش درآمد و امام آیت الله حسنی مبارک و صحابه ی ایشان و کارگزارانش و وزارت مستخبراتش و استخباراتش و سپاه پاسدارانش و بسیجیانش و لباس شخصی هایش و اراذل و اوباشش و همه ی آدمکشانش یا در سوراخ پنهانند و یا جلو میز دادگاه. و آری بنده پیش بینی می کنم که بزودی امام آیت الله *****خامنه ای و مریده هایش و صحابه ی اش و کارگزارانش و وزارت اطلاعاتش و شورای نگهنبانش و سپاه پاسدارانش و بسیجیانش و لباس شخصی هایش و اراذل و اوباشش و همه ی آدمکشانش یا در سوراخ پنهان شوند و یا جلو میز دادگاه لالمونی بگیرند. اینها همه پیش از بشات الله خان اسد خواهد شد. *****
مطلع از تهران / 22 September 2011
نمیدانم هیچ دقت کرده اید که ما ایرانیها بعد از آمریکاییها تنها ملتی در دنیا هستیم که میخواهیم دنیا را مدیریت کنیم یا نه ؟ این اصلا منحصر به احمدی نژاد نیست .ایت الله خمینی هم تنها نبود . حتا شاه و سلطنت طلبان هم هنوز معتقدند چون شاه به چشم ابیها باج نداد امریکا او را برد ! چپ ها و چپ زده ها هم رسالت جهانی برای خود قائلند که تمام طبقه کارگر جهان را آزاد کنند و اسرائیل را سر جایش بنشانند و تو دهن امپریالیسم و سرمایه داری بزنند ! حالا چرا همه مال احمدی نژاد را فقط مسخره میپندارند *****. ایا فکر نمیکنید وقت ان رسیده باشد که ما ایرانیها ( منظورم رهبران نیست ) حد اقل دست از این رویای کودکانه برداریم چون نه مثل آمریکائیها صاحب قدرت و نیروی نظامی و اقتصادی و علمی و …. هستیم نه امروزه در دنیا کسی آرمان گرایی خنده دار انترناسیونال سوسیالیسم را به بازی میگیرد . حتا کمونیست هایی مثل کوبا و کره شمالی و روسیه و چین و ویتنام دیگر راجع به این رسالت پیامبر گونه اشتیاقی نشان نمیدهند و دنبال راهکار های عملی برای توسعه اقتصادی و ترمیم خسارات ناشی از ان تفکر ایده آلیستی مذهب گونه مارکسیستی هستند . عربها خودشان بهتر مصالح خودشان را میدانند . من میترسم همان حزب الله و حماس هم بروند خدمت امریکا و به گروه کشور های حمله کننده به ایران بپیوندند ( اگر دیپلماسی جواب ندهد ) . مثل امروز که همه اعراب علیه اسد و قذافی بسیج شده اند .****** آیا این فریب کارانه نیست که همه مثل احمدی نژاد فکر میکنید اما فقط او را مسخره میکنید چرا اینجوری فکر میکند ؟ به نظر من احمدی نژاد کاری بسیار عاقلانه کرد که راجع به فلسطین صحبتی نکرد . برای اینکه ما نه عرب هستیم ، نه فلسطینیان میخواهند که ما در امور آنها دخالت کنیم . کاش راجع به اسرائیل هم هرگز سخنی نمیگفت . همانگونه که در مورد روس ها چیزی نمیگوید . اصلا به ما چه که در دیگر کشورها چه میگذرد ؟ وقتی کشور ما از همه بیشتر در خطر جنگ های سکتاریستی و تجزیه و بلعیده شدن توسط همسایگان روس و عرب و ترک و پاکستانی است ؟ اسرائیل اصلا در اینجا چه نقشی دارد ؟ حتا اگر بخواهد هم نمیتواند به ایران لشگر بکشد .
کاربر مهمان marge tadrijy / 23 September 2011