وضعیت پناهجویان در استرالیا

 

بر اساس این قرارداد، پرونده هیچ پناهجوی «غیر قانونی» در استرالیا بررسی نمی‌شود. این تفاهم تازه میان دو کشور مالزی و استرالیا سبب نگرانی نهادهای حقوق بشری شده است. 

 

 

 دری:

 

 

صوفی، فعال حقوق بشر: کارزار A Just Australia  (استرالیای عدالتخواه)  دارای ده هزار عضو است که در واکنش به وضعیت اردوگاه‌ها در استرالیا  و مدت زمانی طولانی‌ای که پناهجویان وقت خود را در آن‌ها می‌گذرانند به راه افتاده است. هدف اصلی این کارزار یک سیاست عادلانه و انسانی در این کشور است.

 

ما می‌خواهیم وضعیت بدین‌گونه باشد که اگر شخصی برای دو یا سه‌روز در بازداشت به سر می‌برد، بتواند به صورت مستقل نظرات خود را مطرح کند. در حال حاضر در استرالیا اکثر پناهجویان تا زمان تعیین تکلیفشان در بازداشت بدون تجدید ‌نظر به‌سر می‌برند و پرونده‌های آن‌ها بدون سیستم شمارش و بدون یک بررسی مستقل نگهداشته می‌شوند. ما خواهان بررسی مستقل امور پناهجویان هستیم و می‌خواهیم هیچ طفلی در این‌جا تحت بازداشت قرار نگیرد.

 

ما روی رسانه‌های اینترنتی تمرکز قابل توجه داشتیم. ما گروه‌هایی را در «فیس‌بوک» و «توییتر» ایجاد کرده‌ایم و تلاش می‌کنیم تا اعضای این گروه‌ها را تشویق کنیم تا به سیاستمداران و اعضای پارلمان بگویند در این زمینه چه سیاست‌هایی را در نظر دارند.

 

ما فکر می‌کنیم چند عامل مشخص وجود دارد که پناهجویان به دلیل آن‌ها دست به اعتراض می‌زنند. یکی از این انگیزه‌ها، بازداشت ۶۰ تا ۷۰ درصد پنا‌هجویان در مدت زمان طولانی یک‌سال اعتراض بدون نتیجه در مورد درخواست‌های پناهجویی‌شان است. سطح بالایی از سرخوردگی در میان پناهجویان وجود دارد و اعتراض تنها چیزی است که می‌توانند انجام بدهند.

 

جز اعتراض راه دیگری وجود ندارد تا آن‌ها صدای‌شان را بلند کنند. واقعاً محیط سختی برای افراد شده است. زمانی که ۳۰۰ مرد نا‌امید در یک‌جا گردهم زندگی کنند و هیچ راهی برای برقراری ارتباط با مردم بیرون از اردوگاه نداشته باشند، شرایط سختی فراهم می‌شود. این یک فضای محدود در اردوگاه‌های پناهجویان در استرالیا است.

 

ما به مذاکرات و بحث‌های خود ادامه می‌دهیم. تحقیقاتی در مجلس در مورد تصویب قانون جدید انجام دادیم و با گروه‌های همفکر خود در هر جایی که بوده‌اند صحبت کرده‌ایم. ما در این‌جا دموکراسی داریم و می‌توانیم به سیاست‌های دولت انتقاد کنیم. ما به صورت واضح می‌توانیم روی این موضوعات با دولت بحث کنیم ولی متاسفانه سنت‌گرایان فقط متوجه سیاست‌های خودشان هستند و توجه خاص روی موارد حقوق انسانی و مسئولیت‌های جهانی استرالیا ندارند. ما اغلب با وزیر مهاجرت و بخش مهاجرت در خصوص این‌که چگونه می‌توانیم یک راه حل درست و کارزاری موفق در بین جامعه داشته باشیم، صحبت می‌کنیم؛ به‌علاوه این‌که چگونه می‌توانیم وقت بیشتری صرف این موضوع کنیم و در مصاحبه با رسانه‌‌ها، برخوردهای درست و منطقی در این خصوص داشته باشیم ؟

 

شماری از استرالیایی‌ها فکر می‌کنند ده‌ها هزار مهاجر به این کشور می‌آیند و پناهند‌‌گی می‌گیرند در حالی‌که واقعاً شمار مهاجران در استرالیا مقایسه با دیگر کشور‌های جهان خیلی اندک است.

 

در حال حاضر واکنش دولت در این مورد بیشتر به رد نظریات جبهه مخالف دولت بستگی دارد و کوشش می‌کند تا حد امکان وضعیت را وحشت‌انگیز جلوه بدهد و اندکی هم از واقعیت‌ها در این مورد استفاده کند تا به مردم اندکی معلومات ارائه بدهد و نظریات آن‌ها را جذب کند. می‌خواهند سپس در مورد حقوق بشر و الزمات قانونی آن اقداماتی انجام بدهند. مقداری زیادی از پول مالیات مردم برای بازداشت پناهجویان در اردوگاه‌ها به مصرف می‌رسد. در حالی‌که مردم می‌دانند در تفاهم جدید، استرالیا مکلف به پرداخت صدها میلیون دلار به دولت مالزی است و واقعاً این تصمیم یک واکنش سیاسی درست نیست.

 

نخستین چیزی را که می‌شود در این مورد گفت این است که به هیچ دلیلی موضوعات دخیل در این تفاهم‌نامه نباید ادامه پیدا کند. استرالیا یکی از امضا‌کنند‌گان کنوانسیون مهاجرت سازمان ملل متحد است و نباید سبب نقض این کنوانسیون شود. آیا بدین‌گونه می‌توان جلو قایق‌های مهاجران را گرفت که به شکل غیر ‌قانونی به استرالیا می‌روند؟ با این کار ممکن است تنها سرعت این روند کم شود. چون مردم تلاش می‌کنند به هر وسیله ممکن مثل کشتی و هواپیما خروج از کشورهای‌شان را به‌خاطر به‌دست آوردن امنیت ادامه بدهند و به کشور‌های دیگر اروپا، استرالیا و آمریکا پناه ببرند. این یک پدیده جدید نیست. یک پدیده منحصر به استرالیا نیست.

 

مطابق با قرارداد جدید استرالیا به‌خاطر جلوگیری از آمدن مردم توسط قایق به این کشور، ۸۰۰ تن از این پناهجویان به مالزی فرستاده خواهند شد، اما با صد یا هزار مهاجر دیگر که قرار است بیایند چه برخوردی خواهد شد؟ در دوازده ماه گذشته شش‌هزار و ۵۰۰ مهاجر به استرالیا آمده‌اند و ما دلیلی نداریم فکر کنیم بعد از این ۸۰۰ نفر که به مالزی فرستاده خواهند شد، مهاجران بیشتری به این کشور نخواهد آمد. این یک قرارداد دشوار است. در واقع ما نمی‌دانیم تاثیر این تفاهم‌نامه چه خواهد بود و پناهجویانی که استرالیا به مالزی می‌فرستد آیا واقعاً از امکانات بهتری نسبت به صدها هزار مهاجری که همین حالا در مالزی هستند برخوردار خواهند شد؟ با نظر به تفاهم‌نامه دولت استرالیا و مالزی گویا افراد از شانس بهتری برای اسکان برخوردار خواهند بود. بر این اساس بعضی از افراد استدلال می‌کنند که این انگیزه‌ای خواهد بود تا مردم تشویق شوند و توسط قایق به استرالیا بیایند تا از حق اسکان مجدد برخوردار شوند. این یک قرارداد بسیار عجیب است و واقعاً این همه فقط برای بعضی دستاورد‌های سیاسی است نه به‌خاطر یک همکاری منطقه‌ای برای حل بحران مهاجرت در منطقه.

 

بزرگ‌ترین نگرانی من در مورد پناهجویانی است که از استرالیا به مالزی فرستاده خواهند شد. در ابتدا برای صحت‌مندی آن‌ها نگران هستم. به ما توسط دولت استرالیا گفته شده است که آن‌ها نمی‌خواهند این افراد در بازداشت به سر ببرند و آن‌چه برای صدهزار پناهجو و پناهنده در مالزی رخ داده است، اتفاق بیافتد. فقط نمی‌دانم این وعده‌ها چگونه به واقعیت خواهد پیوست؟ چطور  ۸۰۰ پناهجویی که قرار است فرستاده شوند در میان ده‌ها هزار مهاجر دیگر می‌توانند شناسایی شوند؟ ما واقعاً نگران اسکان مجدد آن‌ها هستیم.

 

ما می‌خواهیم مسئولان پناهندگی مهاجران را واقعاً در خارج از مالزی، چه در استرالیا و چه در دیگر کشورهای جهان اسکان مجدد کنند. زیرا در مالزی شماری زیاد از افراد هستند که برای ده‌ها سال بدون نشانه‌ای از اسکان مجدد به سر می‌برند. ما نگران هستیم زیرا در مالزی مهاجران از داشتن حق کار، حق تحصیل و تعلیم و حق مسکن محرومند ولی دوباره دولت استرالیا گفته است ما نباید نگران این موضوع باشیم. ما نمی‌دانیم چگونه همه این حقوق را تضمین می‌کنند زمانی که ما می‌دانیم حق آن‌ها در حال حاضر برای افراد ویژه در کوالالامپور رعایت نمی‌شود و ما واقعاً نگران این هستیم. استرالیا در آینده تعدادی از اطفال و کسانی که  زیر سن و بدون سرپرست هستند را به مالزی خواهد فرستاد و ما تنها می‌توانیم به آن‌ها نگاه کنیم و بس.