در فاصله تنها یک خیابان با مرز جنوب غربی شهر شیراز و در فاصله ۱۵ کیلومتری مرکز شهر، روستای سلطان‌آباد قرار دارد. حاشیه‌نشینان کلان‌شهر شیراز ساکن این منطقه هستند و بیش از چهار سال است که با بی‌آبی زندگی می‌کنند: انتقال آب به لوله‌های منطقه قطع شده و آب وارد لوله‌های خانه‌ها نمی‌شود.
دو هزار خانواده معادل با ۱۶ هزار نفر ساکن این منطقه هستند. خشکسالی های مداوم هم موجب شده که جمعیت مهاجر از روستاها به این منطقه بیایند و خانه‌های ارزان کرایه کنند. با این حال آب‌رسانی به مردم این منطقه تنها از طریق تانکر و تنها هفته‌ای یک نوبت انجام می‌شود. کمبود آب تا کنون چندین بار موجب تجمع و اعتراض‌های مردمی شده است.
سلطان‌آباد با اینکه در تقسیم اراضی روستاست، در واقع روستا نیست.
سلطان‌آباد زمانی روستایی در حومه شیراز بوده اما اکنون حومه‌ای است که در مهاجران، خانواده‌های کم‌درآمد در حاشیه شهر زندگی می‌کنند.
جمعیت سلطان‌آباد با افزایش خشکسالی‌ها در استان فارس ۱۳ برابر شده است.
کشاورزانی که کار خود را به دلیل خشک‌سالی‌های مداوم از دست داده‌اند به حاشیه شیراز در سلطان‌آباد آمده‌اند و برای کارگری روزانه به شهر می‌روند.
ساکنان سلطان‌آباد می‌گویند که آبی که برای آنها ارسال می‌شود آلوده است.
شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی از زمانی که آب تانکری به سلطان‌آباد می‌رسد، افزایش یافته است.
کودکان از همه بیشتر صدمه دیده‌اند و شیوع بیماری‌های گوارشی در میان جمعیت کودکان بیشتر است.
موضوع بی‌آبی امسال و پارسال نیست، تیرماه سال ۹۳ مردم روستای سلطان‌آباد جلوی استانداری فارس تجمع کرده و به نبود آب در لوله‌های خانه‌هایشان اعتراض کردند.
با این حال به اعتراض‌های حاشیه نشینان شیراز توجهی نشده و آنها کماکان در بی آبی زندگی می‌کنند.
مشکل فقط آب نیست. از حدود پنج سال پیش ابتدا آب شرب قطع می‌شد، بعد کاملا قطع شد. حالا برق هم وضعیت مشابه دارد.
