علوم انسانی و اجتماعی در ایران چه وضعیتی دارند؟ − آن هم به نظر به تلاش حکومت برای “اسلامی” کردن این علوم، تلاشی که در ادامه “انقلاب فرهنگی” برای اسلامی کردن دانشگاه‌هاست.
انگیزه حکومت از اسلامی کردن علوم انسانی چیست و آیا اصولا چنین کاری ممکن است؟
پرداختن به این گونه پرسش‌ها موضوع پنلی ویژه‌ای بود که در آخرین روز کنفرانس ایران‌شناسی در دانشگاه وین (۲ تا ۵ اوت ۲۰۱۶) برگزار شد. در این پنل حسن یوسفی اشکوری، نیره توحیدی، سعید پیوندی، عطا هودشتیان و محمدرضا نیکفر شرکت داشتند. گرداننده پنل تورج اتابکی، رئیس دوره‌ای “انجمن بین المللی ایران‌شناسی” بود.
ویدئوی این پنل:
نقد اسلامی سازی علوم انسانی یه طرف قضیه هست و نقد پیوند علم و تجارت (شما بخوانید کاربردی سازی علوم انسانی از اظهارات اخیر وزیر علوم ) هم واجبه. این دو قضیه دو روی یه سکه ان.
سعید / 06 August 2016
آن چه که متوجه شدم، منظور از اسلامی کردن علوم انسانی، در وقاع تصفیه از نظریات مدرن همچو سکولاریسم، لیبرالیسم و دمکراسی است. مافهیم چون جامعه مدنی، حقوق شهروندی، حقوق بشر، برابری حقوق زن و مرد، اقتصاد بازر ازاد رقابتی و هر انچه دستاورد دنیای مدرن در جهت دمکراسی ازاد/لیبرال.
در مقابل افزدون مدل تخیلی و تجربه نشده التقاطی از اقتصاد اسلامی تا مقاومتی (که تا کنون نا کارمدی اش اثبات شده است)، تبلیغات و تلقینان برای توجیه جهاد، اشتشهاد (انتحار)، حجاب اجباری، نابرابری حقو زن و مرد،گشت ارشاد، نهی از منکر و امر معروف با دخالت در زندگی خصوصی و نقص حریم خصوصی مردمف نقض ازادی بیان و عقیده، احکام خشونت بار مانند قصاصا، شلاق، قطع دست، شلاق، سنگسار، ارتداد، تکفیر…!
در کل اسلامی کردن علوم انسانی، القای موجه بودن حکومت ولایت فقیه است باری دانشجویان تا ؟انها مبلغان و حامیان نظام کنند! ولی نتیجه معکوس دیده اند و هرگز موفق نخواهند شد. جامعه فرهیخته ایران آگاه تر از ان است که تبدیل به موجودات دست اموز و رام ایدئولوژی بینادگرای حاکمیت شود.
دمکراسی! / 07 August 2016