اینجا ایلولیسات (Ilulissat) است، سومین شهر بزرگ گرینلد و واقع در غرب آن.
در کارگاه کوچکی در این شهر که از طرف شهرداری در اختیار هنرمندان محلی قرار داده شده، نوعی تلفیق فن آوری جدید و خلاقیت هنر هزاران ساله اسکیموها شکل گرفته است. ماشین‌های کوچک برقی که شبیه به وسایل دندانپزشکی هستند، استخوانهای گوزن‌های وحشی، دندانهای فک و یا دندانهای نهنگ را صیقل می‌دهند تا از آنها مجسمه های کوچکی را خلق کنند که اسکیموها در گذشته در شبهای طولانی زمستان با ابتدایی ترین ابزار به آنها شکل می‌داده‌اند.
هنرمند تکه‌ای استخوان را برمی‌دارد، در آن خیره میشود تا شمایلی را که در آن نهان هست بیاید، آنگاه ماشین را روشن می‌کند و استخوان را می‌تراشد و می‌سابد تا شمایل عیان شود. نتیجه نهایی شگفتی‌آور و ستایش‌انگیز است.
با نگاهی عمیق در بطن استخوان شمایلی را که نهفته است جستجو می‌کند
حدود آن را مشخص می‌کند
آنچه که اضافی است تراشیده میشود
با دقت نقشی که آفریده شده است بررسی میشود
به تدریج شمایلی که پنهان بود عیان میشود
باید با ظرافت تمام آن را صیقل داد
همیشه عیان کردن شمایل پنهان آسان نیست
با دقت بسیار و صیقل دادن آنچه که در درون استخوان پنهان بود عیان شده است. این شمایل ها در زبان گرینلندی "دوبیلاک" نامیده میشوند
اسکیمو ها بر این باور بوده‌اند که دوبیلاک‌ها دارای نیروی فوق بشری هستند و می توان از آنها برای نابودی دشمن استفاده کرد
اما این خطر وجود داشت که دشمن بتواند نیروی دوبیلاک را خنثی کند و آن را به سمت صاحب دوبیلاک برگرداند.
امروز دوبیلاک یک کالای توریستی است برای فروش، و دیگر اعتقادی به نیروی ماورای طبیعی آن وجود ندارد
هنرمندان گرینلندی به سهم خود هنر اسکیموها را زنده نگه می‌دارند و آن را به جهان عرضه می‌کنند
دندان فک و شاخ گوزن با کار انسان تبدیل به شمایل زیبائی میشود که چشم را نوازش می‌دهد
این اسکیمو های کوچک صادر میشوند تا زینت بخش خانه ها شوند.
