سرود «آفتابکاران جنگل»، که فارسی‌زبانان اغلب آن را با نام «سر اومد زمستون» می‌شناسند، در بهار نه چندان دیرپای آزادی ملت ایران با نام «شراره‌های آفتاب» منتشر شد و دیری نپایید که در دانشگاه‌های ایران و در کتابفروشی‌ها و محل‌های گردهمایی روشنفکران طنین‌انداز شد.

این صدا که مژده شکفتن بهار را می‌داد، اما به‌زودی در صدای جنگ و با اعدام آزادیخواهان ایرانی خاموش شد تا در نهضت سبز باری دیگر و به‌گونه‌ای دیگر طنین‌انداز گردد.
در سرآغاز بهار این ترانه را با صدای خانم شقایق کمالی می‌شنویم.

اصل آهنگ از ترانه «ساری سیرون یار» (یار زیبای کوهستانی) برگرفته شده، اما شعر آن به زبان فارسی در همدلی با واقعه «سیاهکل» و «آفتابکاران جنگل» سروده شده بود. برخی ادعا می‌کنند شعر این ترانه از سروده‌های زنده‌یاد سعید سلطانپور بوده است.