«بهتر است شمعی روشن کنی تا اینکه به تاریکی لعنت بفرستی»؛ این یک ضرب‌المثل چینی است که الهام‌بخش پیتر بننسون (Peter Benenson)، بنیان‌گذار سازمان عفو بین‌الملل بود.
بننسون در سال ۱۹۶۱ و در روز ۱۰ دسامبر برابر با روز جهانی حقوق بشر، در کلیسای سنت مارتین شهر لندن شمعی را روشن کرد که تصویرش نمادی برای سازمان عفو بین‌الملل شد. چند ماه پیش‌ازاین او توجه همفکران خود را با نوشتن مقاله و کمپین‌های آگاهی بخشی جلب کرده بود و از آن‌ها خواسته بود که به یک شبکه بین‌المللی حمایت از آزادی بیان، اندیشه و مذهب بپیوندند تا بتواند بدین‌وسیله «صدای زندانیان فراموش‌شده باشد.»
بننسون، وکیل و عضو حزب کارگر در بریتانیا، از جوانی برای کمک به دیگر انسان‌ها تلاش می‌کرد. زمانی که ۱۶ ساله بود به همراه گروهی از هم شاگردان خود پول جمع می‌کردند تا به کودکانی که در جنگ داخلی اسپانیا والدین خود را ازدست‌داده بودند کمک کنند.
هنگامی‌که بننسون مدام در روزنامه خبرهای مربوط به شهروندان کشورهایی را می‌خواند که به دلیل عقاید سیاسی یا مذهبی‌شان توسط حکومت‌ها زندانی، شکنجه و اعدام می‌شوند به این فکر افتاد تا به شکلی صدای این زندانیان را به گوش سایر جهان برساند و با فشار به این حکومت‌ها آن‌ها را وادار کنند به حقوق شهروندان خود احترام بگذارند.
شمع‌های آزادی:
در مطلبی که بننسون در ۲۸ ما مه سال ۱۹۶۱ در روزنامه انگلیسی آبزرور منتشر کرد سازمان حقوق بشر عفو بین‌الملل (Amnesty International) به‌طور رسمی شروع به کار کرد.
سمبل سازمان غیردولتی عفو بین‌الملل شمعی است که در میان یک سیم خاردار قرار دارد. شمعی که گوشه‌های تاریکی را که در آنجا به انسان‌ها ظلم می‌شود نشان دهد. برداشت بنسون از این شمع نمادین این بود که «اردوگاه‌های مرگ نازی و سایر مکان‌های جهنمی دنیا در تاریکی قرار داشتند. اما اکنون با نور شمع روشن شدند.»
حمایت از قربانی‌های شکنجه:
سازمان عفو بین‌الملل هم‌اکنون در کشورهای زیادی فعالیت می‌کند و با نمایش و فروش شمع‌هایی که توسط هنرمندان و به مناسبت‌های مختلف طراحی می‌شوند نگاه‌ها را به گوشه‌ای تاریک از کره زمین هدایت می‌کند.
