در بیست‌ونهمین نشست اقلیمی سازمان ملل موسوم به «کاپ ۲۹» (COP29) که در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار می‌شود، فشارها بر کشورهای ثروتمند برای تعیین رقم کمک به کشورهای در حال توسعه جهت مقابله با تغییرات اقلیمی افزایش یافته است.
آژانس‌های سازمان ملل اعلام کرده‌اند که کشورهای در حال توسعه، به جز چین، تا پایان دهه ۲۰۲۰ به سالانه یک تریلیون دلار نیاز دارند تا بتوانند با چالش‌های ناشی از بحران اقلیمی مقابله کنند.
به گزارش فرانس ۲۴، ادونیا آیبار، رئیس گروه G77+چین که متشکل از کشورهای در حال توسعه است گفت: «ما به یک رقم نیاز داریم. سپس باقی موارد دنبالش خواهد آمد، اما ابتدا باید یک رقم مشخص شود.»
کشورهای در حال توسعه، از جزایری که با افزایش سطح دریاها در خطر قرار دارند تا کشورهایی که با خشکسالی مواجه‌اند، سهم کمی در گرمایش جهانی دارند و خواهان ۱,۳ تریلیون دلار سالانه برای آمادگی در برابر آثار آن هستند.
این کشورها استدلال می‌کنند که کشورهای ثروتمند، که در گذشته بزرگ‌ترین آلوده‌کنندگان بوده‌اند، وظیفه دارند کمک کنند و خواستار افزایش چند برابر تعهد فعلی ۱۰۰ میلیارد دلاری شده‌اند.
سوزانا موهامد، وزیر محیط زیست کلمبیا، گفت:
سخت است که روند را سرعت بخشید وقتی هیچ چیز مشخصی برای مذاکره وجود ندارد. نگرانی این است که در این لحظه هیچ‌کس رقمی روی میز نگذاشته است.
کشورهای ثروتمند، از جمله اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، می‌گویند تا زمانی که توافقی مشخص نشود، نمی‌توانند میزان کمک مالی را اعلام کنند. وُپکه هوکسترا، کمیسر اقلیمی اتحادیه اروپا، به خبرنگاران گفت: «در غیر این صورت… شما یک سبد خرید با قیمتی دارید اما دقیقاً نمی‌دانید چه چیزی در آن است.» جنیفر مورگان، نماینده آلمان، افزود: «ما نمی‌خواهیم صرفاً یک رقم را از آسمان انتخاب کنیم.»
کشورهای در حال توسعه، به‌جز چین، تا سال ۲۰۳۰ سالانه به یک تریلیون دلار کمک خارجی نیاز خواهند داشت تا بتوانند از سوخت‌های فسیلی فاصله بگیرند و با بلایای طبیعی روبه‌وخامت سازگار شوند. این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۱,۳ تریلیون دلار افزایش می‌یابد، بر اساس ارزیابی اقتصادی که توسط سازمان ملل متحد سفارش داده شده است.
با این حال، بسیاری از کشورهایی که ملزم به پرداخت این هزینه‌ها هستند، می‌گویند با فشارهای سیاسی و مالی مواجه‌اند و تأکید دارند که نمی‌توانند این هزینه را تنها از بودجه خود تأمین کنند.
از سوی دیگر، کشورهای در حال توسعه خواهان دریافت کمک‌های بلاعوض از دولت‌ها – و نه وام یا سرمایه‌گذاری خصوصی – به‌عنوان بخش اصلی هدف مالی جدید هستند که در حال مذاکره است.
به گفته کریس بوون، وزیر امور اقلیمی استرالیا، تاکنون سه رقم – ۴۴۰ میلیارد دلار، ۶۰۰ میلیارد دلار و ۹۰۰ میلیارد دلار – در جریان مذاکرات مطرح شده‌اند. اما نمایندگان چندین کشور به خبرگزاری فرانسه گفته‌اند که این ارقام را کشورهای توسعه‌یافته پیشنهاد نکرده‌اند.
بوون خطاب به نمایندگان حاضر در کاپ ۲۹ گفت:
بسیاری از طرفین به ما گفتند که باید ابتدا برخی از پیش‌نیازها مشخص شوند تا بتوانند رقم پیشنهادی خود را ارائه دهند.
یکی از مهم‌ترین این پیش‌نیازها، درخواست برای مشارکت اقتصادهای نوظهور مانند چین و عربستان سعودی است که با وجود ثروتمند شدن همچنان به‌عنوان کشورهای در حال توسعه طبقه‌بندی می‌شوند.
لارس آگارد، وزیر امور اقلیمی دانمارک، به خبرگزاری فرانسه گفت:
برخی کشورها در جهان هستند که سطح درآمد آن‌ها نزدیک به یا بالاتر از فقیرترین کشورهای اروپایی است و فکر می‌کنیم که منصفانه است که از آن‌ها بخواهیم مشارکت کنند.
بوون اشاره کرد که برخی کشورها بر نوع منابع مالی که می‌تواند در هر توافقی گنجانده شود، خط قرمز کشیده‌اند و تأکید دارند که این منابع باید از «طیف وسیعی از منابع و ابزارها» تأمین شود.
دیگو پاچکو، مذاکره‌کننده ارشد بولیوی، گفت که امیدها برای دستیابی به توافقی بلندپروازانه به‌تدریج در حال کاهش است و به مبلغ ۲۰۰ میلیارد دلار به‌عنوان یکی از ارقام در دست بررسی اشاره کرد:
فقط ۲۰۰ میلیارد دلار. این غیرقابل‌تصور است، ما نمی‌توانیم این را بپذیریم.
یالچین رفی‌اف، مذاکره‌کننده ارشد کشور میزبان، جمهوری آذربایجان نیز از کشورها خواست سرعت عمل خود را افزایش دهند:
بیایید روحیه همکاری، سازش و عزم راسخ را در آغوش بگیریم تا اطمینان حاصل کنیم که این کنفرانس را با نتایجی ترک می‌کنیم که واقعاً تفاوت ایجاد کند.